ساجده رحیمی، اقتصاد ۲۴ - در سده نوزدهم میلادی کشاورزی آرژانتین بسیار مولد بود و زیرساختهای آن به نسبت سایر کشورهای جهان وضعیت بسیار خوبی داشت و همین امر موجب شده بود این کشور در تولید و صادرات محصولات کشاورزی سطح بالایی را به خود اختصاص دهد و اقتصاد آن نیز به همان نسبت وضعیت خوبی داشت. اقتصاد این کشور تا دهه ۱۹۴۰ ثبات قیمتها را تجربه میکرد و همین وضعیت مطلوب در اقتصاد، آرژانتین را در اواخر جنگ جهانی دوم به کشوری توسعهیافته در اذهان تبدیل کرده بود. اما تغییراتی در دولت این کشور و حرکت به سمت سیاستهای صنعتی شدن، اقتصاد این کشور را به سمت ضعف برد و زیان بسیاری به بخش کشاورزی این کشور وارد کرد.
این کشور از دهه ۱۹۵۰ از کشوری توسعهیافته بهسوی جهانسومی شدن پیش رفت که بسیاری عامل این افول اقتصادی را در تصمیمات دولت پوپولیست و مداخلات بیرویه آن در بخش کشاورزی میدانند.
اقتصاد آرژانتین در پی بحران پولی و اقتصادی سال ۲۰۰۲ در حال فروپاشی بود. در این سال و سال بعدازآن آرژانتین یکی از بدترین بحرانهای اقتصادی تاریخ خود را تجربه کرد. طی این مدت، اقتصاد این کشور ۲۰ درصد کوچک شد، تورم افزایش چشمگیر یافت، کارشناسان معتقدند افول اقتصادی آرژانتین به علت مداخلات دولتی توجیهناپذیر و خیالپردازانه برای تجارت آزاد بوده است.
همانطور که اشاره شد، طی دهههای گذشته وضعیت تجاری این کشور در وضعیت خوبی به سر نمیبرد و موانعی مانند سیستمهای پیچیده مالیاتی، موانع اداری، ناکارآمدی دستگاه قضایی و عدم وجود چارچوبهای نظارتی کافی بر سر راه تجار و فعالان اقتصادی قرار داشت. در نتیجه در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۵ رئیسجمهور جدید این کشور مائوریسیو ماکری، برنامه بلگرانو را در جهت رشد اقتصادی ۱۰ استان در شمال آرژانتین ارائه کرد که تأثیر مستقیمی بر توسعه زیرساختها و ساخت و تجهیز بندرها داشت. این طرح برای کارآمدتر کردن لجستیک نیز برنامههایی را برای تشویق تجارت بینالمللی در منطقه ارائه میکرد و مناطق آزاد و ویژهای را برای فعالیتهای اقتصادی و گمرکی سهلتر در نظر گرفته بود. هرچند با بحران های ادامه دار در اقتصاد این کشور که همچنان دامن گیر است کارشناسان معتقدند سیاستهای دولت پیشین یعنی مائوریسیو ماکری نیز تأثیری روی وضعیت اقتصادی مردم نخواهد داشت.
در حقیقت یکی دیگر از راههایی که آرژانتین برای تشویق و توسعه فعالیتها در زمینه واردات و صادرات در نظر گرفت، معافیت مالیاتی مناطق آزاد و مناطق ویژه گمرکی در این کشور بود.
در آرژانتین دهها بندر و منطقه تجارت آزاد وجود دارد که مزایای مختلفی را برای شرکتهایی که مشاغل تجاری در این مناطق دارند، ارائه میکند و دارای فعالیتهای اقتصادی متنوعی هستند. اما گزارشها حاکی از آن است که برای این ظرفیتهای موجود زیرساختهای مناسبی در نظر گرفته نشده است و آرژانتین نیازمند توسعه زیرساختها برای بهرهمندی بیشتر بنادر از صادرات و تجارت با کشورهای دیگر از طریق اقیانوس آرام است.
مناطق پردازش صادرات و مناطق آزاد آرژانتین
در میان مناطق پردازش صادرات و مناطق آزاد آرژانتین سه منطقه شناختهشدهتر هستند. منطقه آزاد لاپلاتا یکی از مهمترین مناطق آزاد آرژانتین است که به دلیل نزدیکی به پایتخت و فرودگاه بینالمللی در سال ۱۹۹۷ در بوئنوس آیرس ساخته شد. این منطقه به دلیل دارا بودن بندری مجهز و توانمند با ۵۰۰ متر بارانداز، بهعنوان قطب تدارکاتی حملونقل کالا در آرژانتین محسوب میشود. صنایع اصلی که در این منطقه تجارت آزاد فعالیت میکنند با ابزار و ماشینآلات، خودرو، پارچه، الکترونیک و اسباببازی مرتبط هستند.
منطقه گمرکی تیرا دل فیگو نیز در جزیرهای در جنوب آرژانتین واقع است که به دلیل موقعیت جغرافیایی مناسب برای حملونقل از اقیانوس اطلس به سایر نقاط جهان بسیار مناسب است.
منطقه آزاد جنرال پیکو نیز شهری است در شمال شرقی استان لاپمپا که بهمنظور بهبود عملیات لجستیکی از جمله استفاده از فرودگاه جنرال پیکو طراحی شده است.
این منطقه دارای اراضی بسیار مناسب و بارور برای دامداری و کشاورزی است و پرورش گوسفند و تولید پشم و گوشت از مهمترین فعالیتهای مردم در این منطقه است و گوشت تولیدی در این منطقه به سایر نقاط جهان صادر میشود و ازاینجهت شناخته شده است و از طرفی تولید دانههای مصرفی نیز در این منطقه تجارت آزاد رواج دارد. یکی از مزایای این منطقه وجود فرودگاه اختصاصی برای خود است که توانسته کمک بسزایی به تجارت در این منطقه کند.
به طور کلی میتوان گفت هرچند آرژانتین با برنامههایی که برای استفاده بیشتر از پتانسیلهای منطقه در جهت توسعه اقتصادی پیش گرفته بود درصدد جبران خسارتهای اقتصادی گذشته خود بر آمده است اما همچنان نتوانسته در استفاده از بنادر و مناطق آزاد خود موفق ظاهر شود.