سازه‌های آبی شوشتر، یک سیستم آبیاری پیچیده است که طبق مدارک به دست آمده قدمتش به دوران حکومت داریوش بزرگ و قرن پنجم پیش از میلاد باز می‌گردد. از دوره هخامنشیان تا زمان ساسانیان با استفاده از طراحی‌های هوشمندانه و کاملا مهندسی شده، مجموعه‌ای به هم پیوسته از پل ها، بندها، آسیاب ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب را ساخته‌اند تا بهره بیشتری از آب نصیبشان شود. با وجود آن که در حال حاضر تنها بخشی از این ساختار پیچیده باقی مانده است؛ ولی با ریزش آب حاصل از پساب آسیاب ها، آبشار‌های مصنوعی زیبایی ایجاد شد که به یک محوطه حوضچه مانند می‌ریزند و یک منظره حیرت انگیز و بی نظیر به وجود می‌آورد. در واقع شاید بتوان گفت این مجموعه را باید موزه زنده صنعت آب ایران باستان نام گذاری کرد که سندی بر اثبات دانش بسیار پیشرفته ایرانیان در علوم آب در گذشته بوده است.