دوگانگی مدعیان پایداری، این پرسش‌ها را بوجود می‌آورد که آیا دسترسی به اینترنت آزاد یک حق همگانی است یا امتیازی طبقاتی؟ و چگونه می‌توان سخن از «عدالت» گفت در حالی که این حق، به یک امتیاز برای گروهی خاص تبدیل شده است؟«اینترنت سفید» به نمادی از یک وضعیت تبعیض‌آمیز تبدیل شده است که شهروندان عادی با موانع متعدد و پرداخت هزینه‌های اضافی روبرو هستند و گروهی که مدافع این محدودیت‌ها هستند خودشان آزادانه در اینترنت می‌چرخند