اقتصاد ۲۴- رزم‌گاه انتخابات رفته‌رفته آرایش کامل‌تری می‌گیرد و با اعلام اسامی نامزد‌های احراز صلاحیت شده سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، این سؤال در اذهان عمومی شکل خواهد گرفت که به کدام نامزد رأی دهد؟ و معیار‌های انتخاب «رئیس‌جمهور مطلوب» چیست؟ بدیهی است کسانی که خود را در معرض رأی افکار عمومی قرار داده‌اند خود را «رئیس‌جمهور» مطلوب می‌دانند.
رفتار صادقانه، انتخاب آگاهانه
رزم‌گاه انتخابات رفته‌رفته آرایش کامل‌تری می‌گیرد و با اعلام اسامی نامزد‌های احراز صلاحیت شده سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، این سؤال در اذهان عمومی شکل خواهد گرفت که به کدام نامزد رأی دهد؟ و معیار‌های انتخاب «رئیس‌جمهور مطلوب» چیست؟ بدیهی است کسانی که خود را در معرض رأی افکار عمومی قرار داده‌اند خود را «رئیس‌جمهور» مطلوب می‌دانند. در این گذر آن دسته از نامزد‌هایی که «سیاستشان دینی است» حتما ضمن رعایت اخلاق با مردم صادقانه برخورد خواهند کرد تا ثابت کنند در مرام آن‌ها «هدف وسیله را توجیه نمی‌کند.»، اما بعید به نظر می‌رسد همه نامزدها چنین رویه‌ای داشته باشند، بررسی رویه انتخابات پیشین ازجمله انتخابات ۱۳۹۶ این احتمال را تقویت می‌کند که هدف برخی نامزدها، وسیله را توجیه می‌کند و هر مسیری را ولو بی‌صداقتی با مردم را مجاز می‌دانند که مصداق این گزاره هستند: «دینشان سیاسی است نه سیاستشان دینی.»
بیشتر بخوانید: شفافیت هزینه‌های نامزد‌های انتخابات ۱۴۰۰
همچنین بدیهی است مردم نیز اولویت‌هایی برای انتخاب نامزد‌های موردنظرشان دارند و بعید به نظر می‌رسد برآیند نظر همه مردم نامزدی نباشد که هدف او اعتلای ایران اسلامی است یعنی مردم به دنبال رئیس‌جمهوری هستند که هدف اعتلای کشورمان است البته صرف داشتن هدف کافی نیست بلکه باید اعتقاد و اراده و توان این کار را داشته باشد والا خیلی از مسئولان حرف‌های مجلسی نابی می‌زنند، اما صرفا حرف است و اعتقاد و یا لیاقت عملی کردن آن‌ها را ندارد. رهبر حکیم انقلاب اسلامی در بخشی از سخنان نوروزی امسال درباره رئیس‌جمهور مطلوب فرمودند: «به نظر می‌رسد هرکسی که به دنبال سعادت کشور است یک چنین رئیس‌جمهوری می‌خواهد. اولا باکفایت باشد، دارای مدیریت و کفایت مدیریت باشد. ثانیا باایمان باشد؛ اگر بی‌ایمان بود، نمی‌شود به او اعتماد کرد؛ آدم بی‌ایمان کشور را، منافع کشور را، مردم را یک‌وقتی می‌فروشد؛ پس باایمان باشد. بعد، عدالت‌خواه باشد، ضدفساد باشد؛ این‌یکی از مهم‌ترین خصوصیاتی است که بایستی در رئیس‌جمهور وجود داشته باشد که به معنای واقعی کلمه به دنبال اجرای عدالت باشد و به معنای حقیقی کلمه با فساد بخواهد مبارزه کند. دارای عملکرد انقلابی و جهادی باشد؛ یعنی با عملکرد اُتوکشیده نمی‌شود کار کرد؛ بااین‌همه مسائل اساسی که در کشور وجود دارد، یک حرکت جهادی و انقلابی لازم است؛ بایستی عملکردش این‌جوری باشد. به توانمندی‌های داخل معتقد باشد. بعضی‌ها هستند داخل را اصلا قبول ندارند.
به جوانان معتقد باشند، جوان‌ها را قبول داشته باشند، جوان‌ها را به‌عنوان پیشران حرکت عمومی کشور بشناسند و به آن‌ها اعتماد کنند.» آن دسته از نامزد‌هایی که «دینشان سیاسی است» به‌منظور دست‌کاری افکار عمومی در تلاش هستند خود را حائز شرایطی بدانند که معیاری برای شناسایی «رئیس‌جمهور مطلوب» است ازاین‌جهت به ترفند‌هایی روی‌آورند که پاره حقیقت‌گویی، رقیب هراسی دروغ بزرگ، برچسب‌زنی، ارعاب و مظلوم‌نمایی ازجمله آن‌هاست که برای هدایت افکار عمومی استفاده می‌شود. برای مقابله با این مهم باید «روایت سازی صحیح» از سوی اصحاب رسانه در کشور تقویت شود، ضعف‌های گذشته در مسائلی از قبیل ارائه «روایت اول» یا همین «روایت سازی صحیح» به گروهی فرصت داد تا مغرضانه حقایق کشور را وارونه جلوه دهند. فضای مجازی یکی از بستر‌های مهم برای ترویج روایت اول هست که جریان رقیب غالبا، موارد غیر صحیح را به روایت اول تبدیل می‌کند که «دیوارکشی در پیاده‌رو» مصداق آن است. البته همان تفکر این روز‌ها نیز با داس به جان مردم افتاده است تا بلکه همان مسیری را برود که خلف او رفت و کشور را به پرتگاه امروز رسانده است. البته یادمان باشد «فضای مجازی» و «فضای سایبر» دو مفهوم متفاوت هستند؛ هرچند برخی جریان‌ها در تلاش برای یکسان انگاری آن هستند، اما اینترنت، شبکه اجتماعی، پیام‌رسان و … تعریف جامع و کاملی از فضای سایبر یا حتی فضای مجازی نیستند.
اگر تعریف این دو عبارت را تا این حد تقلیل دهیم، استارتاپ‌هایی مانند تاکسی‌ها، فروشگاه‌ها، آگهی‌های اینترنتی و … ذیل فضای مجازی تعریف می‌شود درحالی‌که این‌چنین نیست پس فضای سایبر و فضای مجازی دو مفهوم مجزاست و وقتی گفته می‌شود فضای مجازی بستری برای ترویج دروغ و روایت سازی غیر صحیح هست به‌منزله مخالفت با فضای سایبر نیست بلکه توجه دادن مردم به این مهم است که الزاما هر آنچه در فضای مجازی منتشر می‌شود صحیح نیست. برخی‌ها معتقدند عرصه انتخابات، محل بیان استدلالات منطقی برای اقناع افکار عمومی در خصوص برخی مسائل نیست و اساسا مخاطب چنین چیزی را در خلال تبلیغات انتخاباتی نمی‌پذیرد پس برخی نامزدها لاجرم به سمت ارائه اطلاعات ناصحیح حرکت می‌کنند! اگر این نگاه غلط را بپذیریم باید منتظر باشیم آن نامزد وقتی مسئولیتی گرفت برای کنترل افکار عمومی اطلاعات غلط به مردم دهد! درحالی‌که این رویه هرگز پذیرفتنی نیست و باید مانع از ترویج روایت سازی غیر صحیح در فضای مجازی باشیم.
از منظر این نگاه، دروغ گفتن بخشی از فرآیند انتخابات ریاست جمهوری است و فریب دادن مردم برای به دست آوردن رأی‌شان امری مجاز است بر اساس همین تفکر خیلی از امور اجرایی در این سال‌ها با مردم در میان گذاشته نشد که دردآورترین آن مربوط به گرانی شبانه بنزین بود. البته درباره برجام نیز اطلاعات درستی به مردم ارائه نشد به‌طوری‌که ابتدا مدعی شدند برجام را خدا آورده و بناست مشکلات ارضی و سماوی این مملکت از قبیل آب خوردن مردم را حل کند، اما وقتی دیدند تشت‌شان از بام افتاده است حاشا کردن را شروع کردند و مدعی شدند این تصمیم نظام بود فارغ از این‌که در ارکان مهم حضور دارند و تصمیم می‌گیرند. به‌هرروی پرهیز نامزد‌های انتخاباتی از روایت سازی غیر صحیح و دروغ‌پراکنی یک الزام و است و باید در این راستا حرکت کنند، اما این نافی ضرورت توجه مردم به تشخیص سره از ناسره نیست و باید به این مهم توجه کنند تا ان‌شاءالله شاهد انتخاب درست باشیم و کار‌ها به یک رئیس‌جمهور مطلوب سپرده شود تا چهار یا هشت سال بعد نگوید «نگذاشتند.»
منبع: روزنامه رسالت