اقتصاد۲۴- الجزیره به نقل از تحلیلگران و کارشناسان نوشت: به جای دستاورد‌های عمده سیاسی یا اقتصادی، اصلی‌ترین برداشت ایران از این موفقیت در کوتاه مدت ممکن است به افزایش اعتبار و دیپلماسی محدود شود. مسئله اصلی رویکرد ایران در قبال سازمان همکاری شانگهای این است که این نهاد به عنوان یک "کنسرت قدرت‌های بزرگ غیر غربی" و نه یک سازمان بین المللی مدرن به آن نگاه می‌کند و آن را در محیطی ضدغربی یا ضدآمریکایی می‌بیند.
این در حالی است که کشور‌هایی مانند پاکستان و هند شریک نزدیک ایالات متحده هستند و حتی روسیه و چین هرگز حاضر نشده اند آشکارا ایالات متحده را در صحنه جهانی به چالش بکشند. ترکیبی از این دو سوءتفاهم و همچنین تصور ایران از خود به عنوان یک هژمون طبیعی در غرب آسیا، همه چیز را برای رهبران ایران نشان می‌دهد، زیرا ایران به سایر قدرت‌های بزرگ ضد غربی ملحق شده و ائتلافی قوی را تشکیل می‌دهد و می‌تواند هژمونی آمریکا را به چالش بکشد.
الجزیره نوشت: اعضای سازمان همکاری شانگهای تمایلی به مشارکت در رقابت‌های ایران ندارند، شاید به همین دلیل باشد که آن‌ها روز جمعه همچنین عربستان سعودی، قطر و مصر را به عنوان "شرکای گفتگو" در تلاش برای ایجاد تعادل پذیرفتند.
بیشتر بخوانید: پیام عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای چیست؟
این اولین بار است که ایران از زمان انقلاب ۱۹۷۹ به عضویت کامل یک بلوک بزرگ منطقه‌ای در می‌آید. ایران تحت تحریم‌های یک جانبه قرار دارد. این بدان معناست که اعضای سازمان همکاری شانگهای این تحریم‌ها را به عنوان تحریم‌های بین المللی به رسمیت نمی‌شناسند و به همین دلیل درخواست ایران برای عضویت کامل را پذیرفته اند. ایران چشم به دستاورد‌های سیاسی و اقتصادی دارد، به ویژه با چین، که ایران در ماه مارس توافقنامه همکاری جامع ۲۵ ساله را امضا کرد، و روسیه، که ایران به دنبال گسترش توافقنامه همکاری قبلی است.
علاوه بر این، ایران می‌تواند دسترسی چشمگیری به منطقه آسیای مرکزی داشته باشد، که می‌تواند به عنوان بازار صادرات کالا‌های ایرانی در نظر گرفته شود.