به گزارش جامعه ۲۴ - این روزها کمتر کسی است که داستان آرمان و غزاله را نشنیده باشد داستانی عاشقانه که با قتل غزاله به دست آرمان به پایان می‌رسد و در حدود هشت سالی است که آرمان در انتظار مجازات مرگ است.
در هفته‌های اخیر آرمان بارها پای چوبه دار رفته و بسیاری تکرار قرنطینه وی و پای چوبه دار رفتنش را به لحاظ آسیب‌های روانی کمتر از قصاص وی نمی‌دانند هرچند که باید به خانواده غزاله نیز حق داد که به دنبال قصاص قاتل دختر خود باشند.
اما پای چوبه دار بردن یک فرد(قاتل) به دفعات، چه آسیب روحی، جسمی و اجتماعی به او وارد می‌کند؟ در این زمینه مسعود موسوی پور، جامعه شناس گفت: آنچه در پرونده‌های قصاص مشخص است این است که خانواده مقتول حق دارند بر اساس حق دینی و قانونی خود قاتل را مجازات کنند، اما بسیاری از خانواده‌ها با گذشت زمان یا اظهار ندامت متهم، از قصاص او می‌گذرند و با بخشش به او زندگی دوباره می‌دهند. البته که فرد از جنبه عمومی جرم، حبس تعیین شده را تحمل خواهد کرد تا تادیب شود.
وی ادامه داد: برخی خانواده‌ها هرچه دیگران تلاش کنند هم حاضر به بخشش نیستند و بالاخره با انجام مقدمات قانونی حکم قصاص قاتل را اجرا می‌کنند. این دست از خانواده مقتولان هر کسی برای صلح و سازش وارد عمل شود را با جواب منفی بدرقه می‌کنند و معمولا از روز اول تا زمان اجرای حکم رفتارشان نشان می‌دهد که حاضر به بخشش نیستند.
به گفته این جامعه شناس دسته سوم اولیای دم افرادی هستند که هنوز تصمیمی برای اجرا یا بخشش نگرفته‌اند. این افراد معمولا به دو دسته تقسیم می‌شوند، کسانی که به راحتی می‌بخشند و کسانی که جو عمومی اجازه بخشش به آن‌ها نمی‌دهد. معمولا بخشش در این دسته بیشتر است و گاهی ممکن است خانواده مقتول با دخالت بی‌جای رسانه یا سلبریتی‌ها احساس کنند حق و آبرویشان در خطر افتاده است و به همین دلیل از بخشش منصرف شده و حکم را اجرا کنند.
وی در پاسخ به این سوال که برخی خانواده‌ها قاتل را چند بار پای چوبه دار می‌برند و این چه فشاری به قاتل می‌آورد؟ گفت: اگر با قاتلی که پای چوبه دار رفته باشد گفتگو کنید متوجه می‌شوید که در شب اجرای حکم و در قرنطینه چه فشاری به قاتل وارد می‌شود. در آن ساعت فشار روانی وارد شده به قاتل خیلی بیشتر از فشار طناب دار است. حال اگر این فشار چند بار رخ دهد فرد از لحاظ ذهنی ممکن است کاملا بهم ریخته و این فشار‌ها باعث شود که تا آخر عمر نتواند حتی در صورت بخشش به صورت عادی زندگی کند.
وی ادامه داد: اگر هر مجرمی چند بار پای چوبه دار برود و حکمش اجرا نشود فشاری که تحمل می‌کند از فشار یک لحظه‌ای طناب دار بیشتر است و این موضوع به کابوس او تبدیل شده و تا آخر عمر رهایش نخواهد کرد.
موسوی پور افزود: در برخی پرونده‌ها شاهد این موضوع هستیم که قاتل بعد از بخشیده شدن هیچ وقت نتوانست به خاطر فشار‌های وارد شده در هنگام رفتن پای چوبه دار، عادی زندگی کند و همیشه اضطراب و تشویش همراهش است.
بیشتر بخوانید: پدر غزاله: آرمان چهارشنبه هفته بعد اعدام می‌شود
این جامعه شناس معتقد است این فشار روانی که به فرد به جای مجازات قصاص از سوی برخی خانواده‌های مقتولان وارد می‌شود مانند زجرکش کردن فرد است، افزود: بهتر است اگر کسی می‌خواهد قاتلی را ببخشد و فکر می‌کند او هنوز نیاز به تادیب بیشتر دارد از مسئولان بخواهد تا او را بیشتر در حبس نگه دارند نه اینکه فرد را چندین بار پای چوبه دار برده و طناب دار را به گردنش بیاویزند.
وی ادامه داد: اگر خانواده فکر می‌کند که نمی‌خواهد ببخشد و به خاطر فشار افکار عمومی نگران است باز هم چندبار قاتل را پای چوبه دار بردن و مهلت دادن به او برای اینکه تصمیم نهایی خود را بگیرند، به نظر تصمیم درستی نمی‌آید.
این جامعه شناس در ادامه تاکید کرد: قصاص حق خانواده مقتولان است و کسی نمی‌تواند معترض آن شود، اما چه خوب است آن‌ها بدانند بردن چندباره قاتل پای چوبه دار و در قرنطینه نگهداری او چه فشار روانی را به فرد منتقل می‌کند.
موسوی پور تصریح کرد: اگر قاتلی با این شرایط از زندان آزاد شد از همان ابتدا باید تحت درمان و زیر نظر مشاور و روانپزشک باشد تا بتوان اثرات منفی این موضوع را در او کاهش داد و او را آماده ورود به جامعه و زندگی جدید کرد.