جامعه ۲۴، طرح جنجالی جوانی جمعیت و حمایت از خانواده در مجلس سرانجام با تأیید شورای نگهبان می‌رود که به یک قانون برای هفت سال آینده تبدیل شود.
این در حالیست که نگرانی برای تولد کودکان معلول یا همراه با یک بیماری ژنتیکی بسیاری از کارشناسان را نگران کرده است.
یک اظهار نظر عجیب از نماینده جنجالی حامی افزایش جمعیت
این در حالیست که در روز‌های گذشته علی اصغر عنابستانی از حامیان این طرح جنجالی در یک اظهارنظر عجیب تولد چند کودک معلول به زعم خود را در قبال افزایش جمعیت بی اهمیت جلوه داد.
عنباستانی در این رابطه اظهار کرد: به هرحال انسانی که در رحم تشکیل می‌شود و فرآیند‌های رشد را طی می‌کند ممکن است دچار مشکلاتی شده، کامل رشد نکرده و ناقص شود. این امری طبیعی است. حرف این افراد به این معنی است که مثلا ما در دهه شصت بیشترین رشد جمعیت را داشته‌ایم، فرزندان ناقص زیادی متولد شده و ما دهه شصتی‌های معلول جسمی و ذهنی زیادی داریم؟ به هرحال به همان نسبتی که جمعیت اضافه می‌شود، درصدی هم با معلولیت متولد می‌شوند که طبیعی است، ضمن اینکه امروزه با پیشرفت علم پزشکی، آن نسبت کاهش زیادی هم پیدا کرده است. در نهایت به نظر ما رشد جمعیت آنقدر مطلوب خواهد بود که در مورد آن تعداد اندک تولد‌های مشکل دار، نباید نگران باشیم.»
بیشتر بخوانید: جمعیت ایران ۹۵ میلیونی می‌شود
پیش از این اظهارنظر، افروز صفاری‌فرد مدیرکل دفتر پیشگیری از معلولیت سازمان بهزیستی گفته بود: هیچ کسی با افزایش جمعیت مخالف نیست، اما باید به فکر تولد جمعیت سالم باشیم وگرنه ازدیاد جمعیتی که به دلیل معلولیت بار اقتصادی و اجتماعی به جامعه و کشور وارد کند هیچ فایده‌ای ندارد.
اعتراض کمپین معلولان به عنابستانی
این سخنان عنابستانی با واکنش‌های زیادی همراه شد؛ حساب کاربری اکانت معلولان در توئیتر نوشت: «به شدت نگرانیم، چون عنابستانی و دیگر نمایندگان موافق طرح تعالی، درک و شناختی از مقوله «معلولیت» و وضعیت اسف‌بار معلولیت در ایران ندارند، برای اثبات ادعایمان عنابستانی را به مناظره دعوت می‌کنیم.»
این حساب کاربری در ادامه نوشت: «لطفا سری به سه راه‌جمهوری بزنید و قیمت عصا، ویلچر معمولی، ویلچر برقی، ویلچر حمام، سمعک، تخت، تشک مواج، باطری ویلچر برقی، پوشینه سوند، لاستیک زیر عصا و توالت فرنگی را هم بپرسید و با مستمری ۳۵۰ هزار تومانی معلولان مطابقت دهید. کلاس‌های گفتار درمانی، کاردرمانی و فیزیوتراپی را هم ایضا.»
از سوی دیگر برخی نیز در تویتر نوشتند: «در حالی عنابستانی مردم را به داشتن ۱۱ فرزند و حتی داشتن فرزند معلول تشویق می‌کند و بر آنان نسخه می‌پیچد که خود دو فرزند سالم دارد.»
عوامل ژنتیکی و معلولیت
با این حال این اظهارنظر‌های عنباستانی بی پاسخ نمانده است. محمدرضا اسدی، نایب رئیس انجمن کار درمانی و عضو هیت رئیسه سازمان نظام پزشکی تهران بزرگ اظهار کرد: تصمیم‌گیران در هر کشوری باید تمام جوانب را برای تصمیم خود در نظر گرفته و با علم و اشراف بتوانند این هدف را محقق کنند.
وی با بیان اینکه بخش زیادی از معلولیت‌ها ناشی از ژنتیک است، گفت: بر اساس اعلام سازمان جهانی بهداشت ۱۵ درصد از جمعیت هر کشوری را افرادی تشکیل می‌دهند که به نوعی از یک معلولیت رنج می‌برند. بخش زیادی از دلایل معلولیت این جمعیت ناشی از عوامل ژنتیکی است و درصد کوچکی از آن ناشی از عوامل محیطی است.»
اسدی اظهار کرد: بخشی از عوامل ژنتیکی موجب معلولیت‌های جسمی-حرکتی، ذهنی و بخشی دیگر نیز در آینده ریسک ابتلا به بیماری‌های روحی و روانی را بیشتر می‌کند.
حدود نیمی از جمعیت درگیر معلولیت هستند
وی بیان کرد: درصد زیادی از زاد و ولد‌ها با معلولیت همراه است، وقتی سخن از ۱۵ درصد از جمعیت یک جامعه سخن می‌گوییم تنها منظور آن ۱۵ درصد نیست بلکه این ۱۵ درصد به همراه پدر و مادر خود با معلولیت درگیر می‌شوند، لذا این ۱۵ درصد ضرب در سه شده و ۴۵ درصد هر جامعه‌ای به نوعی با مسائل مرتبط با معلولیت دست به گریبان است و این تقریبا نصف جمعیت جامعه را تشکیل می‌دهد.
وی افزود: از جمله مصائب مرتبط با معلولیت مصائب ناشی از مشکلات اقتصادی و هزینه‌های درمان و توانبخشی است که بر هزینه‌های خانواده سربار می‌شود.
افزایش جمعیت بدون پیشگیری از معلولیت خطا است
اسدی با بیان اینکه این مصائب و مشکلات موجب می‌شود تا به فکر کاهش معلولیت باشیم، اظهار کرد: کاهش جمعیت یک نگرانی است و باید جمعیت را افزایش داد، اما باید برای سلامت این جمعیت و پیشگیری از آن برنامه داشت. درباره این سخن که درصدی از جامعه با معلولیت متولد شوند باید گفت بسیاری از کشور‌ها در فکر کاهش بروز آن هستند.
وی افزود: عوامل محیطی نیز می‌توانند مشکلات معلولیت ناشی از ژنتیک را تشدید کند لذا باید برای آن راه چاره‌ای اندیشید.
اسدی ادامه داد: از سوی دیگر وقتی چنین سخنی گفته می‌شود باید به جمعیت کنونی دارای معلولیت نگاه کرد و مشکلات و مصائب آنان را درک کرد. بسیاری از این افراد و خانواده‌هایشان تمامی سهم درمانشان از سبد معیشت خانوار را صرف توانبخشی می‌کنند که این به دیگر جنبه‌های سلامت آن‌ها نیز آسیب می‌زند.
کسی نمی‌تواند جای یک معلول و خانواده او باشد
وی یادآور شد: شخص منی که در رشته کاردرمانی تحصیل کردم و سی سال است در حوزه توانبخشی و کار درمانی معلولین کار می‌کنم و از نزدیک با بسیاری از آنان در ارتباط هستم به هیچ عنوان نمی‌توانم خود را جای پدر و مادری که فرزند معلول دارند و به تنهایی مسیر نا هموار توانبخشی و تربیت فرزندشان را طی می‌کنند، بگذارم؛ پس چطور افراد می‌توانند با کمترین آگاهی در مورد این خانواده‌ها تصمیمی بگیرند که در آینده تعداد این خانواده‌ها چندین برابر شود؟
وی در پایان پیشنهاد داد: این تصمیم‌گیرندگان باید بروند از مراکز نگهداری معلولان بازدید کنند درد دل آن‌ها و خانواده‌هایشان را بشنوند و بعد بیایند برای آینده تصمیم بگیرند.