اقتصاد۲۴- علیرضا یوسفی را بدون شک می‌توان یکی از پدیده‌های وزنه برداری جهان در سال ۲۰۲۱ دانست؛ کسی که در دسته فوق سنگین توانست رکورد جوانان جهان را جابجا کند. یوسفی که طلای المپیک جوانان ۲۰۱۸ را در ۱۵ سالگی کسب کرده بود، در مسابقات جهانی تاشکند نشان داد که می‌تواند امید بزرگ ایران برای درخشش در دسته فوق سنگین وزنه برداری برای سال‌های پیش رو باشد.
با این پدیده وزنه برداری جهان در حالی که در ۱۸ سالگی رویا‌های بزرگی در سر دارد، همکلام شدیم. در ادامه مشروح صحبت‌های علیرضا یوسفی، ملی پوش فوق سنگین وزنه برداری ایران را در گفتگو با "ورزش سه" می‌خوانید.
نفهمیدیم چرا ۲۴۵ کیلو را قبول نکردند
خدا را شکر می‌کنم که در مسابقات جهانی توانستم عملکرد خوبی از خودم نشان دهم. در دوضرب توانستم به اولین هدفم که شکستن رکورد جوانان جهان بود، برسم. در ادامه وزنه ۲۴۵ کیلوگرمی را هم بالای سر بردم که اگر قبول می‌شد، کارم صددرصد تکمیل می‌شد. با همان وزنه می‌توانستم مدال برنز دوضرب را هم بگیرم، اما متاسفانه هیات ژوری نمی‌دانم بر چه اساسی تصمیم گرفت وزنه مرا قبول نکند. شاید مدال‌ها از قبل تعین شده بود، چون خودمان هم نفهمیدیم که چرا این وزنه را قبول نکردند.
بیشتر بخوانید: شاهکار ایرانی‌ها در مسابقات جهانی وزنه‌برداری
هدفم زدن رکورد بزرگسالان جهان است
برای من مهم بود که بروم و خودم را نشان دهم. خدا را شکر می‌کنم که خیلی‌ها فهمیدند که من توانایی و پتانسیل رفتن روی سکو در سال‌های بعدی را دارم. قطعا در سال‌های بعد می‌آیم که وزنه‌های خیلی بیشتر بزنم و حتی هدفم این است برای رکورد بزرگسالان جهان هم تلاش کنم. هیچ رکورد دست نیافتنی نیست.
تالاخادزه شبیه یک افسانه زنده است
لاشا تالاخادزه یک نابغه است که از دیدن وزنه زدن او لذت می‌بریم. او شبیه یک افسانه زنده است. البته که ماندن در اوج نیاز به کار حرفه‌ای دارد. او قطعا خیلی اصولی ریکاوری می‌کند که بعد از المپیک توانسته بازهم رکوردشکنی کند. آن‌ها مثل ما نیستند که تا دو روز مانده به اعزام ندانند که اصلا اعزام می‌شوند یا خیر.
صبحانه درست هم برای خوردن نداشتیم!
متاسفم که باید بگویم قبل از رفتن به مسابقات جهانی حتی در بحث تغذیه مشکل داشتیم و صبحانه درست نداشتیم که بخوریم. من می‌دیدم که مسئولان فدراسیون تمام تلاش خود را می‌کنند، اما‌ای کاش کسانی که باید از فدراسیون حمایت می‌کردند، این کار را انجام می‌دادند. همیشه وزنه برداری در المپیک جزو رشته‌های مدال آور بوده و حداقل یک مدال برای ایران در المپیک آورده است. نمی‌دانم چرا نگاهی که به رشته‌هایی مثل فوتبال و کشتی هست، به وزنه برداری نیست!
ما چه چیزی از کشتی و فوتبال کم داریم؟
شرایط اردو اصلا خوب نبود. نمی‌گوییم فدراسیون مقصر بوده، اما مسائلی همچون اسکان و تغذیه دیگر امکانات اولیه است. حداقل چیزی که برای یک ورزشکار نیاز است، تغذیه درست است. امیدوارم از وزنه برداری بیشتر حمایت شود. از موقعی که من یادم می‌آید، وزنه برداران با سختی و بدبختی خودشان را آماده می‌کردند. مگر این‌ها ورزشکار و ملی پوش نیستند؟ ما چه چیزی از بقیه تیم‌ها کم داریم؟
در دوضرب می‌توانم به ۲۷۰ کیلو هم برسم
من از ۱۵ سالگی که در المپیک جوانان مدال گرفتم، خیلی جدی‌تر تمریناتم را برای بخش بزرگسالان دنبال کردم. الان ۱۸ ساله هستم و دائما باید رکوردهایم را افزایش دهم. من در یکضرب هدفم در سال‌های آینده رسیدن به رکورد‌هایی همچون ۲۰۵ تا ۲۱۰ کیلو و در دوضرب ۲۶۵ تا ۲۷۰ کیلو است. در همین مسابقات ۲۴۵ کیلو را مهار کردم؛ در حالی که رکورد تمرینی من هم اینقدر نبود.
بچه قائمشهر هستم، اما گفتند تو از اسکاندیناوی آمدی!
چهره من هم در مسابقات جهانی سوژه شده بود. برخی می‌گفتند تو شبیه ایرانی‌ها نیستی و مثل ورزشکارانی از اسکاندیناوی می‌مانی. برخی هم می‌گفتند سنت بیشتر می‌خورد. من بچه قائمشهر هستم و زیر نظر قاسم غزالیان کار می‌کنم. همان شهری که بهداد سلیمی هم در آن بزرگ شد و پیشرفت کرد و قهرمان المپیک شد.