اقتصاد ۲۴ - عاطفه اسحاقی، داشتن زندگی سالم حق بدیهی هر شروند است که قانون اساسی هم بر آن صحه گذاشته است؛ با این وجود، اما این روز‌ها نعمت سلامتی درحال تبدیل شدن به حلقه مفقوده در زندگی عموم مردم شده است؛ جدا از تلفات دو سال اخیر پاندمی کرونا؛ آلودگی هوا و اخبار ضد و نقیض مربوط به سالم بودن برخی مواد غذایی باعث شده است تا تندرستی برای اغلب مردم بیش از هر زمان دیگری دست نیفتانی به نظر بیاید؛ آن هم مردمی که جدا از نداشتن توان مالی کافی، اغلب آخر از همه از وضعیت سلامت جامعه باخبر می شوند.
لابه لای داستان سریالی پس فرستاده شدن اقلام کشاورزی صادراتی ایران، آنهم به دلیل ناسالم بودن؛این روز‌ها یک خبر دیگر در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود که موضوع آن راجع به ممنوعیت توزیع محصولات یکی از کارخانه‌های به نام صنایع غذایی کشور در آلمان است.
در هفته‌های گذشته اخبار مرجوع شدن محموله‌های صادراتی و مسموم کیوی، فلفل دلمه ای، نارنگی و سیب زمینی از کشور‌های هند، ترکمنستان، روسیه، ازبکستان و توزیع برخی از این اقلام در مناطق فقیر نشین، واکنش‌های متفاوتی را به همراه داشته است.
بیشتر بخوانید: افشاگری درباره علت برگشت محصولات صادراتی
لا به لای این اخبار ضد و نقیض، اما کاربران شبکه‌های اجتماعی شاهد دست به دست شدن خبر محدودیت صادرات یکی دیگر از محصولات خوراکی ایران به کشور آلمان هستند؛ خبری که در اصل مربوط به حدود یک سال پیش است.
از قرار معلوم این ادعا که آلمانی‌ها جلوی عرضه محصولات کلوچه نادری در بازار‌های این کشور را گرفته اند، نخستین بار در آذرماه سال ۹۹ از سوی برخی رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور مطرح می‌شود و در ادامه با بالا گرفتن موضوع، فرزانه انصاری رئیس وقت پژوهشگاه استاندارد توضیحاتی را به ایسنا داده و می‌گوید که موضوع در دست بررسی است.
به نظر می‌رسد که از نتیجه بررسی‌های پژوهشگاه استناندارد کمتر کسی اطلاع موثقی داشته باشند، اما هرچه هست حالا با گذشت نزدیک به یک سال از این موضوع یک بار دیگر این مسئله در شبکه‌های اجتماعی از نو مطرح شده است؛ آن هم در بحبوحه برگشت خوردن محصولات کشاورزی صادراتی ایران!
آلودگی مواد غذایی؛ موضوعی که جدید نیست
در این رابطه فرامرز توفیقی کارشناس بیوتکنولوژی دارویی و حسابگر سبد هزینه‌های زندگی در کانون عالی شورا‌های اسلامی کار کشور به اقتصاد ۲۴ می‌گوید: شائبه آلوده بودن و ناسالم بودن مواد غذایی در ایران بحث جدیدی نیست و دست کم از ابتدای دهه ۹۰ این نگرانی به وجود آمده است؛ علت این اتفاق هم افزایش هزینه‌های کشاورزی سالم است و هم ساختار معیوبی که سالهاست کشاورزان ایران در بستر آن به فعالیت مشغولند؛ به این ماجرا اگر میل به منفعت طلبی و سوداگری را هم اضافه کنیم نتیجه همین می‌شود که با آن مواجهیم؛ نه فقط در رابطه با اقلام کشاورزی به عمل آمده در داخل کشور که حتی نمونه‌های وارداتی و خارجی هم خالی از اشکال نیست.
وی ادامه می‌دهد: البته این مسئله تاثیری بر ارزان سازی هزینه مواد غذایی مصرفی ندارد؛ چنین آلودگی‌هایی جنبه ماندگار دارند و به سختی در فرآیند مصرف برطرف می‌شوند؛ از طرفی مشکلات معیشتی دامنه دار باعث شده تا عموم مردم از مزدبگیر تا کشاورز و واسطه به همین اقلام شائبه دار دسترسی داشته باشند؛ حقیقت خیلی سال است که در این رابطه تحقیقات شده است، اما مشکلات آنقدر عمیق و ریشه‌ای هست که عزمی برای اصلاح آن وجود ندارد؛ در اصل تعارض منافع متولیان دستگاه‌های ذی ربط در وزارتخانه‌های کشاورزی و بهداشت و سازمان استاندار هم در به وجود آمدن این وضعیت بی تاثیر نیست؛ نتیجه این موقعیت مستعد شدن امکان ابتلای جمعیت زیاد از مردم به بیماری‌هایی است که در حالت عادی نباید وجود داشته باشند.
توفیقی می‌افزاید: مخلص کلام اینکه کشاورزی استاندارد‌های متقنی در رابطه با نحوه سم پاشی، آبیاری و کوددهی و عرضه و نگهداری محصولات دارد که متاسفانه عمده این استاندرد‌ها به دلیل مشکلات مالی و تمایل به ارزان سازی هزینه تمام شده رعایت نمی‌شود؛ اینکه این چند وقت خبر مرجوع شدن محموله‌های مختلف اقلام مواد غذایی صادراتی ایران به گوش می‌رسد، اتفاق جدیدی نیست و تنها به مدد شبکه‌های اجتماعی است که بیشتر به صورت علنی راجع به آن صحبت می‌شود.
وی در خاتمه می‌گوید: واقعیت در مواجه با این موقعیت راه جایگزینی نیست؛ اغلب مردم برای دسترسی به همین اقلام شائبه دار آلوده با مشکلات مالی جدی مواجهند، از طرفی مادامی که برای اصلاح شرایط اقدام عاجلی از بالا صورت نگیرد کنار گذاشتن این حجم گسترده از مواد غذایی به زیان درصد بالایی از جامعه خواهد بود که اشتغال و ارتزاقشان با چنین فعالیت‌هایی پیوند خورده است؛ حالا در این میان به هر دلیل ماجرای بازگشت خوردن اقلام رسانه‌ای می‌شود بازهم تاثیری در زندگی مردم نخواهد داشت، مردم باید این اجناس شائبه دار را گرانتر بخرند.