اقتصاد۲۴- چند روز پیش مشخص شد که ژائو سیلوا مهاجم مدنظر پرسپولیس به دلیل عدم تطابق شرایطش با آیین‌نامه جذب بازیکن خارجی قادر به بستن قرارداد با این تیم نیست. بدین ترتیب مهاجمی که سابقه عضویت در اورتون و پالرمو را دارد به دلیل اینکه تیمش جز شش تیم ابتدایی لیگ چین نبوده نمی‌تواند در لیگ ایران بازی کند!
آنچه از چهار بند مربوط به بازیکنان آسیایی در این آیین‌نامه استنباط می‌شود، معتبر دانستن بازی در لیگ‌های کشورهای ژاپن، کره‌جنوبی، قطر، امارات، عربستان، استرالیا، نیوزلند، چین و ازبکستان است. بدین ترتیب هر بازیکنی با هر ملیت و هر سنی که حداقل هشت بازی در تیم‌های اول تا ششم این لیگ‌ها انجام داده باشد قادر است به لیگ ایران کوچ کند. اما نکته‌ای که به آن توجه نشده این است که آیا رتبه‌ی تیم در لیگ، تعیین‌کننده‌ی کیفیت بازیکن است؟ آیا تیمی رده‌ی هشتمی لیگ چین نمی‌تواند بازیکنی بهتر و مناسب‌تر از تیم رده ششمی به لیگ ایران تحویل دهد؟
این محدودیت رتبه‌ی باشگاه در برخی لیگ‌ها یکی از نقاط ضعف آیین نامه مذکور است.
طبق همین آیین نامه، هر بازیکنی با هر ملیتی که در دو سال گذشته در هر لیگ سراسری یکی از کشورهای آلمان، انگلیس، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا حتی یک دقیقه هم در هر فصل بازی کرده باشد می‌تواند جذب لیگ ایران شود. یعنی می‌توان هر بازیکن با هر ملیتی که مثلا در لیگ دسته پنجم آلمان (که زمانی وحید هاشمیان در آنجا مربیگری می‌کرد) یک دقیقه هم بازی کرده باشد منعی برای ورود به لیگ ایران ندارد اما بازیکن پرتغالی شاغل در لیگ آسیایی که تیمش رتبه‌ای زیر ششم را کسب کرده نمی‌تواند!
طبق همین آیین‌نامه حتی حضور یک دقیقه‌ای در لیگ‌های اروپایی درجه دو مثل بوسنی و ایسلند و فنلاند و اسلواکی هم مجوز ورود به لیگ برتر را می‌دهد. کشورهایی که بازیکنان درجه دو و سه ایرانی راحت می‌توانند در آنجا بازی کنند! اما بازیکن با کیفیت غیر ملی‌پوش آفریقایی شاغل در لیگ‌های این قاره و یا بازیکن با کیفیت شاغل در لیگ آسیایی که تیمش رتبه پایین‌تر از ششم دارد نمی‌تواند!
بیشتر بخوانید: حامد لک با یک قیمت عجیب به پرسپولیس آمد!
نمی‌توان با قطعیت در مورد کیفیت مهاجم پرتغالی مدنظر پرسپولیس گفت اما اینکه کیفیت او تنها به این دلیل که تیم او جز شش تیم برتر لیگ چین نبوده برای بازی در ایران مناسب تشخیص داده نشده، از عجایب آیین نامه جذب بازیکن خارجی است. آیین‌نامه‌ای که مجوز حضور بازیکن تیم ملی کامبوج را تنها به دلیل ملی‌پوش بودن می‌دهد اما یک بازیکن با کیفیت برزیلی یا اروپایی که عضو تیم هفتم لیگ ژاپن بوده صلاحیت و کیفیت حضور در لیگ ایران را ندارد!
اگر هدف از تدوین آیین‌نامه جذب بازیکن خارجی جلوگیری از ورود بازیکنان بی‌کیفیت به لیگ برتر بوده باید گفت که بسیاری از بازیکنان بی‌کیفیتی که در سال‌های گذشته به لیگ ایران آمدند حتی با وجود این دستورالعمل هم قادر به بازی در ایران بودند. از جمله بازیکنان پانامایی زمان مربیگری علی‌پروین در پرسپولیس به بهانه ملی‌پوش بودن، یا بازیکنان گرجستانی، اوکراینی و... اغلب بی‌کیفیتی که به دلیل بازی در لیگ‌های اروپایی درجه دوم می‌توانستند مجوز حضور در لیگ ایران را بگیرند.
حال سوال این است که آیا این دستورالعمل بیشتر در جلوگیری از ورود بازیکنان بی‌کیفیت عمل می‌کند یا در جلوگیری از بازیکنان با کیفیت؟