اقتصاد۲۴- محمد مهاجری، فعال رسانه‌ای اصولگرا در یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:
در آستانه انتخابات هیات رئیسه مجلس قرار داریم. انتخاب مجدد آقای قالیباف برای مسند ریاست مجلس - به تعبیر یکی از دوستان رسانه ای- گارانتی شده است. خب مبارکشان باشد. اما این گارانتی باعث نمی‌شود که نامناسب بودن او برای این پست مطرح نشود.
مدافعان آقای قالیباف، او را مدیراجرایی پرسابقه و موفق (ولو پرهزینه و پر اشتیباه) می‌دانند و در زمانه امروز معتقدند اگر او رئیس مجلس نشود، کی بشود؟ به باور آن‌ها بین قالیباف و آقاتهرانی، اولی بهتر نیست؟ اگر آقاتهرانی و جبهه پایداری حاکم بر مجلس شوند پدر مجلس درنمیآید؟
ریشه این حرف‌ها در این پرسش نهفته که:"در انتخاب بین بد و بدتر، انتخاب بد کم ضررتر نیست؟ "این استدلال را سال‌های سال است که دم هر انتخابات یا بعضی انتصابات توی مغزمان فرو می‌کنند و مردم یا سیاسیون را گوشه رینگ گیر می‌اندازند و نتیجه دلخواه شان را هم می‌گیرند. امسال هم همین می‌شود، بی شک.
واقعا چه فرقی می‌کند که قالیباف رئیس مجلس شود یا آقاتهرانی یا مثلا الیاس نادران یا هر کس دیگر؟ اصلا مجلس کجای زندگی سیاسی مردم است؟ اصلا نماینده چنددرصد مردم است؟ اصلا در همین دوسال گذشته چه کاری کرده؟ اصلا فرض کنید نماینده محلات که ۱۰۰۰۰رای دارد رئیس مجلس شود. چه چیزی فرق می‌کند؟ اصلا...
اصلا فرض کنیم همین آقای قالیباف باز هم رئیس شود. اما در دوسال اخیری که او رئیس مجلس است، همواره از مواجهه با کوه سوالات موجود در باره خودش و عملکردش گریخته و به پستو رفته است. رئیس پاسخگو شجاعت می‌خواهد. چیزی که آقای قالیباف از آن فاصله زیادی دارد.
او برای در رفتن از پاسخ به سوالات مهم زندگی حرفه‌ای و سیاسی اش، تیمی دور خود جمع کرده که بجای او پاسخ بدهند. پاسخ که نه، ناسزا بگویند و بددهنی کنند. نتیجه عملکرد همین تیم این است که قالیباف، امروز هم هزینه عیسی شریفی را می‌دهد، هم هزینه تخلفات هولدینگ یاس را، هم ولخرجی‌های شهرداری و املاک نجومی راف هم سخنرانی‌های پر اشتباه را و هم ریاست بی خاصیت بر مجلس را.
پیشاپیش ریاست آقای قالیباف را برای سومین سال مجلس تبریک می‌گویم. اما اگر او فرصتی کرد به خودش نه به دیگران پاسخ دهد که اگر هر یک از ۲۹۰نماینده‌ای که در مجلس هستند بر صندلی او می‌نشستند چه چیزی فرق می‌کرد؟