اقتصاد۲۴- چهارم آذر ماه سال قبل، یعنی در ابتدای راه آغاز مذاکرات احیاء برجام در دولت ابراهیم رئیسی روزنامه کیهان در سرمقاله‌ای با عنوان «مردم و مذاکره؛ محرم یا نامحرم؟» توصیه‌ای داشت که خلاصه اش چنین بود: به‌نظر می‌رسد تغییر راهبرد محرمانگی مطلق مذاکرات، باید به‌طور جدی در دستور کار دولت سیزدهم و به‌ویژه وزارت امور خارجه قرار گیرد. حالا یازده ماه پس از آغاز کار دولت و بیش از ۸ ماه پس از شروع دور جدید مذاکرات احیاء برجام، گمشده مهم این مذاکرات اطلاع رسانی عمومی است.
آخرین دور مذاکرات احیاء برجام در قطر پر بود از خبر‌هایی که جامعه لحظه به لحظه تشنه شنیدنش بود. تغییر ۲ هزارتومانی قیمت دلار در دو روز که متاثر از این مذاکرات بود به خوبی دلیل تشنگی جامعه را نشان می‌داد. خبر مهم از مذاکرات و البته اقدام تیم ایران را، اما رسانه‌های روسی منتشر کردند؛ سفر اعلام نشده و سریع باقری به مسکو پس از ترک دوحه. تقریبا چیز خاصی از این سفر برای مردم ایران روشن نیست جز اینکه حتما این سفر بسیار مهم بوده و در چارچوب مجموعه‌ای از تحولات بااهمیت باید آن را تفسیر کرد. اما در میان مردم کسی بیشتر از این را نمی‌داند.
وقتی زور «جنازه برجام» از کل دولت بیشتر است
وضعیت ۸ ماه اخیر مذاکرات تقریبا همینطور بوده؛ نه گفت و گوی رسانه‌ای خاصی، نه گزارش علنی به مجلس و نه اطلاع رسانی مستقیمی به افکار عمومی. همین هم باعث شده در طول این هشت ماه انبوهی از سوالات پیش روی بخش زیادی از جامعه قرار بگیرد. مثلا اینکه بر سر توافق دور ششم مذاکرات وین در دوره عباس عراقچی چه آمد؟ جایی که دو طرف در آن بر روی موضوعات مهم محل اختلاف مانند وضعیت سپاه در لیست تروریستی آمریکا توافق کرده بودند. آیا اساسا آن توافق کنار گذاشته شد؟ اگر کنار گذاشته شد دلیلش چه بود؟ اگر مذاکرات دولت سیزدهم ادامه همان روند بود چرا در شرایطی که اختلافات جزئی باقی مانده بود، کار آنچنان گره خورد که اکنون بعد از ۸ ماه مذاکره چشم انداز مثبتی پیش رو نیست؟
این‌ها از آنجا مهم است که در دوران مذاکرات برجام، طیف حامی دولت رئیسی مدام گروه مذاکره کننده را برای دادن گزارش به مردم زیر فشار می‌گذاشت و اینگونه استدلال می‌کرد که دانستن مسایل حق ملت است. آن هم مسایلی که طرف‌های خارجی تمام آن را می‌دانند. در آن سال‌ها اتفاقا با همین رویکرد اعضای تیم هسته‌ای و خصوصا ظریف و عراقچی پای ثابت گفتگو‌های مختلف تلویزیونی و یا جلسات مجلس بودند. آن هم در حالی که عموما گفتگو‌های تلویزیونی موضعی انتقادی داشتند و تکلیف جلسات مجلس هم روشن بود.
بیشتر بخوانید: باقری کنی؛ تغییراتی تازه از دیروز تا امروز
هر چند در این مدت علی باقری چند باری راهی مجلس شده، اما بر خلاف دوره مذاکرات برجام، خبری از جلسات او و نمایندگان که حاوی اطلاعاتی برای فاکار عمومی باشد منتشر نشده. صدا و سیما هم در این ماه‌ها ترجیح داده تا سراغی از تیم مذاکره کننده هسته‌ای نگیرد. تا اینجای کار را شاید بتوان به حساب محرمانگی مذاکرات گذاشت، یعنی همان چیزی که اعضای این دولت در مذاکرات قبلی به آن انتقاد داشتند. اما چرا مردم ایران باید خبری مانند سفر اعلام نشده باقری به مسکو را از توئیتر نمایندگی روسیه در وین بشنوند؟ چرا تیم ایران که طرف اصلی این مذاکرات هستند برای اطلاع رسانی چنین سفری که قطعا دارای اهمیت ویژه بوده مردم را مطلع نکرده اند؟ اگر قرار به محرمانگی سفر بوده چرا روس‌ها این موضوع را رعایت نکرده‌اند؟
این‌ها چیز‌هایی است که باعث شده تا این حس به جامعه القاء شود که دولت و تیم مذاکره کننده فعلی جامعه را آنطور که قبلا خود شعارش را می‌دادند، محرم نمی‌دانند. جامعه‌ای که گویی از این مذاکرات کاملا جدا شده و نه منافع و مصائبش در خلال مذاکرات رعیات می‌شود و نه حق اطلاعش از روندی که روی زندگی او تاثیر دارد.
منبع: فراز دیلی