اقتصاد۲۴- حجت‌الاسلام علیرضا پیروزمند بیان داشت: قبل از بررسی چالش‌های حضور روحانیون در عرصه اجتماع، به ضرورت‌های حضور فرهنگی روحانیت باید توجه کنیم، چراکه روحانیت همواره نهادی بوده که مورد مخالفت عده‌ای قرار می‌گرفته است و تلاش می‌شده که حضور این قشر در عرصه‌های مختلف حتی عرصه‌های علمی و فرهنگی محدود شود.
وی در ادامه گفت: به نظر می‌رسد از دو منظر، مشارکت ضرورت داشته باشد اول به عنوان فردی مثل بقیه آحاد جامعه در عموم مسائل اجتماعی به حکم این روایت شریف که کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته، باید مشارکت داشته باشند چرا که بی تفاوتی نسبت به هم در فرهنگ اسلامی پذیرفته نیست. این همکاری هیچ مرزی ندارد و اختصاص به روحانیت هم ندارد و تمامی افراد جامعه این وظیفه را دارند.
پیروزمند در ادامه اظهار داشت: منتها آنچه مسئولیت سنگین‌تری را متوجه روحانیت می‌کند استناد به این روایت شریف است که العلما ورثة الانبیا، علما وارث انبیا هستند و به همین دلیل روحانیت باید علاوه بر ابلاغ پیام‌های دین به مردم، به دنبال تحقق جامعه توحیدی باشد همانطور که پیامبران هم چنین بوده‌اند. بنابراین لزوم مشارکت روحانیت در مسائل فرهنگی و اجتماعی به این دو دلیل قابل توجیه است، اما مثل هر فعالیت مفید دیگر، فعالیت روحانیت هم می‌تواند با چالشهایی روبرو باشد.
قائم مقام دفتر فرهنگستان علوم اسلامی در ادامه افزود: گروهی بر این باورند که روحانیت باید قداستی داشته باشد که اگر وارد مسائل سیاسی یا مسئولیت‌های ظاهری جامعه بشود به دلیل اینکه در آنها چالشهایی اتفاق می‌افتد باعث بدنامی دین و روحانیت می‌شود و این سرمایه‌ای که مثلاً در طول صدها سال ایجاد شده از دست می‌رود و در تکانه‌های فرهنگی دیگر جامعه پناهی نخواهد داشت.
وی ادامه داد: اما پاسخ این مسئله با توجه به مقدمه‌ای که عرض کردم مشخص است که اگر این حرف درست بود پیامبر (ص) هم نباید حکومت تشکیل می‌دادند حتی بعد از ایشان امیرالمومنین (ع) و دیگر امامان که تلاش‌هایی برای ایجاد حکومت داشتند این شائبه درباره آنان هم وجود داشت. در زمان امیرالمومنین (ع) هم ایشان را متهم می‌کردند؛ حتی معروف است که آنقدر جو وارونه ای نسبت به ایشان شکل گرفته بود که بعد از شهادت ایشان عده‌ای گفتند مگر ایشان نماز هم می‌خواندند!
پیروزمند بیان داشت: امیرالمومنین (ع) که در همه امور همراه پیامبر (ص) بودند و جان خود را بارها فدای ایشان کردند هم باز مورد این تهمت‌ها قرار می‌گرفتند. لکن اینکه به نظرم مردم ممکن است برای من شایعاتی درست کنند و منی که به عنوان خلیفه هستم حرف بدی نسبت به من زده شود. این توجیه برای امیرالمومنین (ع) توجیه قابل قبولی نبود. حتی سیدالشهدا (ع) هم چنین تهمت‌هایی را می‌شنیدند که تو می‌خواهی به حکومت برسی اما این چنین اتفاقاتی اجتناب ناپذیر است.
عضو گروه علم اصول احکام حکومتی دفتر فرهنگستان علوم اسلامی ادامه داد: از صدر اسلام تا الان برای اولین بار فرصتی در اختیار شیعه قرار گرفته است و این یک فرصت تاریخی است که همه نسبت به حفظ آن مسئولیت داریم.