اقتصاد۲۴- شوخ و شنگ است و اهل طنازی؛ دست‌کم این سال‌ها سعی کرده این‌طور دیده شود. هرچند زمانی که رئیس صداوسیما بود و پیش از آن، وقتی در قامت سردار سپاهی که به‌قول خودش پوتین‌ها را آویزان کرده‌بود تا به‌عنوان معاون وزیر دفاع در امور مجلس، خود را برای ورود به دنیای سیاست مهیا کند، کمتر این چهره خودمانی را آشکار می‌کرد. اما از اوایل دهه ۹۰ تا به امروز، هر چه جلو آمدیم، زوایای بیشتری از این چهره‌ای عزت‌الله ضرغامی را شاهد بوده‌ایم. چهره‌ای که او از وقتی از خود به نمایش گذاشته که تمایلش برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست‌جمهوری آشکار شد. ضرغامی البته در این مسیر، بیش از اعلام داوطلبی و نهایتاً کناره‌گیری از این رقابت انتخاباتی، پیش نرفت، اما ظاهراً همین میزان پیش‌روی در رقابت انتخاباتی کنار یکی، دو ویژگی دیگرش همچون پیشینه سپاهی و گرایش سیاسی به جناح راست، برای آن‌که عضوی از هیات وزیران دولت رئیسی باشد، کفایت می‌کرد.
پس ابراهیم رئیسی او را برای تصدی یکی از وزارتخانه‌های دولتش به مجلس معرفی کرد و درنتیجه عزت‌الله ضرغامی با رای بالایی که از مجلس انقلابی گرفت، از همان هفته اول شهریورماه ۱۴۰۰ کارش را به‌عنوان وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در دولت سیزدهم آغاز کرد.
اما ضرغامی که این سال‌های پس از ریاست بر صداوسیما را صرف بازسازی برند سیاسی‌اش با چهره‌ای خندان و خودمانی کرده، در عمل بیشتر حاشیه و جنجال و دردسر آفریده و شوخی و خنده‌هایش کمتر بر لب دیگران لبخند نشانده است. چنان‌که در همین آخرین نمونه نیز آن‌چه را که چند روزی به‌عنوان «گاف جدید وزیر میراث» در فضای مجازی دست به دست شد و اعتراضاتی را نیز از جانب کارشناسان تاریخ و باستان‌شناسان برانگیخت، صرفاً «طنز و شوخی» خوانده که از سوی عموم درک نشده است.
ضرغامی که دیروز در حاشیه نشست هفتگی هیات دولت، درباره آن‌چه در جریان سفرش به کرمانشاه و بازدید از مجموعه تاریخی بیستون، درباره مجسمه هرکول به زبان آورده و مرتکب اشتباهات فاحش تاریخی درباره این اثر باستانی شده بود، توضیح داد، اگرچه به خطا و اشتباهات صحبت‌هایش اذعان کرد، اما در عین حال گفت که صحبتش «طنز» بوده و با تاکید بر لزوم تفکیک قائل شدن میان صحبت «طنز» و «غیرطنز»، خطاب به رسانه‌ها شخصیت‌های مستقل علمی و اجتماعی هشدار داد: «نباید با برخی سخنان، کاری کرد که فضای طنز در کشور بسته شود!»
او همچنین درباره یکی از دیگر گاف‌های پرشمارش توضیح داد و البته صرفاً تاکید کرد که آن‌چه با هشتگ «جا نوونی» در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده و حتی بخش خبری ۲۰ و ۳۰ هم با آن شوخی کرده، مربوط سال‌های قبل بوده و ربطی به سوتی‌های دوران وزارتش ندارد. زمانی که او در جریان بازدید از موزه بانک ملی، گفته بود که «اموال ارزشمند موزه را داخل «جا نوونی» گذاشته‌اند.».
بیشتر بخوانید: زاکانیِ پا در گِل به چه درد مردم خسته ما می‌خورد؟
اما واقعیت این است که مشکل ضرغامی و منتقدانش، عدم درک شوخی و جدی در کلام آقای وزیر نیست. در واقع صرف‌نظر از آن شعرخوانی‌های عجیب و غریب ضرغامی در جلسه رای‌اعتماد و نیز آن‌چه در شعار انتخاباتی‌اش با تعبیر «زدن زیر میز» آن هم «با کفش کوهنوردی» سوژه شبکه‌های اجتماعی شد، انتقاد اصلی ناظران و کارشناسان به او، ناآگاهی و دانش اندکش نسبت‌به مسائل حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است. فاجعه اصلی، اما وقتی تکمیل شد که او به‌جای استفاده از مدیران آشنا با این حوزه، دست به انتصاب افرادی زد که اغلب همچون خودش با این فضا بیگانه بودند و حداکثر شناختشان از فرهنگ به تجاربی که در سازمان صداوسیما اندوخته بودند، محدود بود.
ناآگاهی و عدم شناختی که تا جایی پیش رفت که او در یکی از نخستین سفر‌های استانی که همراه با ابراهیم رئیسی انجام شد، هنگامی که برای بازدید از پاسارگاد در این مجموعه تاریخی حضور یافت، از لزوم حفر چاه برای کشاورزی سخن گفت و تاکید کرد: «امروز مردم پاسارگاد به‌دلیل مقبره کوروش نمی‌توانند کشاورزی کنند، چاه بزنند، باید این مشکلات برطرف شود و قوانین حریم‌ها مقداری انقباض پیدا کند.» اظهاراتی که به‌واقع در حکم تکمیل این طنز تلخ بود. طنزی که تلخی‌اش همچنان ادامه دارد.
منبع: پیام ما