اقتصاد۲۴- مریم بهنام راد- در واقع سیاست‌های اشتباه دولت در ارائه طرح‌های مسکنی آن هم بدون در نظر گرفتن تأمین منابع مالی از پایه اشتباه و غیر قابل اجرا و درنهایت منجر به شکست می شود.
البته کارشناسان بر این باورند تولید ۱ میلیون واحد مسکونی که در بازه زمانی یک ساله نیاز اجتناب ناپذیر بازار است که در قالب مدل‌های متفاوت ساخت مسکن قابل پوشش بوده و منابع مالی این پروژه بدون اتکا به منابع بودجه دولتی قابل تامین است.
محمد مهدی محمودی استادیار دانشکده معماری دانشگاه تهران در گفتگو با اقتصاد ۲۴ گفت: متأسفانه دولتمردان در کشور اعداد را زیادی به کار می‌برند و وعده ساخت سالانه یک میلیون مسکن و عرضه آن به مردم نیز کاملاً اشتباه و غیر قابل اجرا بوده است.
وی تصریح داشت: حتی اگر منابع بودجه دولت در اجرای چنین طرحی هم آماده می‌شد، عدم برنامه ریزی تأمین زمین، مصالح ساختمانی و نیروی کار اجرای چنین طرحی را امکان پذیر نمی‌کند و ساخت یک میلیون مسکن در سال و در نهایت تولید ۴ میلیون مسکن در ۴ سال عددی است که مانند سایر وعده‌های دولت‌ها قابل اجرا نیست و نخواهد بود.
به گفته محمودی؛ مردم می‌دانند وعده ساخت ۱ میلیون ساخت مسکن در سال محقق نمی‌شود، مدت‌هاست مسکن در کشورما به کالای سرمایه‌ای تبدیل شده از این رو این بخش به دست گروه‌های خاص افتاده است.
این کارشناس صنعت ساختمان ادامه داد: در حالی که در کشور‌های پیشرفته تأمین مسکن یک نیازاولیه برای جامعه است و باید تولید و عرضه مناسب آن برای رفاه و تأمین نیاز مسکن مردم به وجود بیاید.
وی با تأکید بر اینکه برآورد مساحت ساخت چنین پروژه‌هایی نیاز به تأمین زمین دارد، گفت: بافت‌های فرسوده معضل بیشتر شهر‌های کشوراست که این بخش از شهر‌ها با وجود اینکه مردم زیادی در آن سکونت دارند، اما به دلیل عدم سیاست‌های مناسب دولت‌ها جهت احیای بافت‌های فرسوده، رها شده است.
محمودی تأکید داشت: دولت به جای اینکه نیاز مسکن مردم را از دل همین بافت‌های فرسوده تأمین کند به دنبال تخریب طبیعت زمین‌هایی با قدمت میلیون‌ها سال می‌باشد. این یکی دیگر از سیاست‌های اشتباه دولت در ساخت و ساز مسکن مورد نیاز مردم است از این رو هیچ گاه برنامه‌های دولت در بازار مسکن به نتیجه مطلوب نمی‌رسد.
بیشتربخوانید:مسکن تا پایان سال گران‌تر می‌شود؟ / دلایل خروج سرمایه گذاران از تولید مسکن
به اعتقاد این کارشناس صنعت مسکن؛ بافت‌های فرسوده در مراکز شهر‌ها رها شده و دولت بدنبال زمین‌های بِکر اطراف شهرهاست. البته زمین‌های مرکز در شهر بزرگی مانند تهران نیز دارای ارزش قیمتی بالاست.
وی تأکید داشت: با نگاهی به شهر سازی در کشور متوجه می‌شویم که این نوع سیاست‌ها باعث شده شهر‌ها خالی از سکونت شوند و مردم برای تأمین مسکن ارزان‌تر به حاشیه شهر‌ها هجوم ببرند؛ اما تهدید بافت‌های فرسوده از لحاظ تغییرشکل و ایمنی درشهر‌ها بزرگ از جمله تهران در حال افزایش است.
محمودی دلیل دیگری که باعث شکست طرح‌های دولت‌ها در بخش مسکن می‌شود، اشاره کرد و گفت: برنامه ریزی‌های کوتاه مدت ۴ یا ۸ ساله نمی‌تواند پاسخگوی نیاز بازار مسکن باشد. پس از ۸ سال که دولت جدید روی کار می‌آید طرح دولت قبلی را قبول ندارد و این دومینوی انباشت خسارت‌های مالی و هدررفت فرصت‌های طلایی تنها به زیان کشور است.
به گفته محمودی؛ دولت‌ها به دلیل عدم برنامه ریزی بلند مدت تنها به دنبال راهی برای تسکین کوتاه مدت ۸ ساله می‌باشند و این نگاه جوابگوی بازار و تأمین نیاز مسکن مردم نیست. برای حل مشکل مسکن و پایداری آن باید از یک دوره یک دولت گذشت و فرار تر از آن رفت و تصمیمات کلان در این بخش جایگزین شود.