اقتصاد۲۴- محسن منصوری، استاندار تهران در پایان جلسه ستاد امر به معروف و نهی از منکر استان در جمع خبرنگاران گفته است: در این جلسه گزارشی نیز از اماکنی که در شهر تهران ساختارشکنی می‌کنند همچون برخی کافه‌ها و رستوران‌ها که با اهدافی خاص در اطراف دانشگاه‌ها شکل گرفته‌اند و ارتباط آن‌ها با ساختار‌های بیگانه رصد شده، ارائه شد که برای ساماندهی آن‌ها به زودی طرحی عملیاتی اجرایی خواهد شد.
کمتر کسی است که این سخنان را بشوند و نگران نشود؛ هم از باب سطح دغدغه و منطق مقامات و دستگاه‌های کشور و هم از جهت اینکه سابقه نشان داده بعد از چنین خط و نشان‌هایی حتما اقداماتی عملیاتی وجود خواهد داشت.
سال۱۳۹۶ وقتی حسن روحانی آن جمله معروف را درباره رقیب گفت که «من این‌ها را می‌شناسم، این‌ها در جلسه‌ای می‌خواستند پیاده رو‌ها را هم زنانه و مردانه کنند»، هوادارانش برای او کف و ست زیادی زدند، اما خیلی از همان طرفداران روحانی هم در دل باور نداشتند که آش افراطی گری و دگماتیسم رقیب به این شوری است که او می‌گوید. در واقع خیلی‌ها آن حرف‌ها را پای دعوا‌های کلامی و کل کل‌های انتخاباتی دو رقیب می‌گذاشتند.
حالا، اما یک سال پس از آغاز به کار دولت رئیسی دیگر خیلی‌ها باور کردند که او و تیمش هم تمایلاتی برای کار‌هایی نظیر زنانه و مردانه کردن مکان‌های عمومی را دارند و هم انگیزه اش را.
چند ماهی می‌شود که حتی صدای فغان برخی از اصولگرایان نیز از اقدامات حوزه حجاب و عفاف و رفتار‌های مراجع و مقامات مختلف بلند شده. در چنین شرایطی که منطق حکم می‌کند سیاست گذار و مجری قدری متوجه وخامت وضعیت نزول اعتماد عمومی در این خصوص باشد، استاندار تهران مرز جدیدی را برای برخورد‌های فرهنگی می‌گشاید.
بیشتر بخوانید: افشاگری رئیس اتاق ایران و چین از اتفاقات عجیب در اتاق بازرگانی ایران
این منطق بسیار ساده‌ای در تمام دنیاست که معمولا محیط اطراف دانشگاه‌ها به عنوان یک مرکز تمجع متمرکز جمعیت زمینه خوبی برای تاسیس کافه و رستوران است، چون آنجا مشتری زیادتر است. اینکه استاندار تهران از چه اهدافی سخن می‌گوید و منظورش چه نوع ارتباط و کارکرد خاصی است، خدا می‌داند.
البته جای سوال هم هست که اگر فرض راب ر صحت سخنان آقای منصوری بگذاریم، این همه کافه و رستوران با چنین گستره وسیعی از پراکندگی و ارتباط همزمان و سازماندهی شده با بیگانگان چطور تا الان مشغول فعالیت بوده اند؟ در شرایطی که در کشور دستگاه‌های امنیتی و نظارتی متعددی داریم، گیریم که یکی از آن‌ها در رصد خود درست عمل نکرده، بقیه چه کار می‌کردند؟
آیا ادعای وجود چنین شبکه‌ای در کشور بیشتر از آنکه بهانه برخورد با این کافه‌ها و رستوران‌ها باشد، امنیت ضدجاسوسی کشور را زیر سوال نمی‌برد؟
دو دهه پیش احزاب سیاسی و رسانه‌ها با هدف برخورد قضایی-امنیتی و به زیر کشیده شدن مورد اتهاماتی نظیر ارتباط با بیگانگان قرار می‌گرفتند. چه کسی فکرش را می‌کرد دامنه این اتهام زمانی به کافه‌ها و رستوران‌ها کشیده شود؟ آن هم در حالی که در این میان بسیاری از استارتاپ ها، کسب و کار‌های اینترنتی و حتی خیریه‌ها با همین اتهام نواخته شده اند.
در تفسیر دلایل این سیاست‌های سختگیرانه فرهنگی-اجتماعی و اصرار دولت بر اجرای آن ارزیابی‌های متفاوتی وجود دارد. از اینکه برخی می‌گویند دولت و گروه حامی آن در حاکمیت متاثر از نگاه ایدئولوژیک خود مصر بر این کار هستند تا آن‌ها که اعتقاد دارند این کار‌ها با هدف پرت کردن حواس مردم از موضوعات اصلی‌تر و در راس آن‌ها اقتصاد صورت می‌گیرد.
هر کدام از تفاسیر را که بپذیریم نتیجه آن این است که باور کنیم داریم به سمت همان هشدار سال ۹۶ حسن روحانی حرکت می‌کنیم. هشداری که در آن زمان فانتزی و غلوآمیز به نظر می‌رسید، اما اکنون خیلی‌ها سایه خطرش را بر سر خود احساس می‌کنند.
منبع: فراز