اقتصاد۲۴- صباح زنگنه در تحلیل خود از آخرین تحولات عراق و نشست جریان‌های این کشور برای حل موضوعات اظهار داشت: در مسائل عراق دو راه حل بیشتر وجود ندارد؛ یکی گفتگو برای رسیدن به توافق است تا از این طریق اعتراضات و اختلافات را بررسی کرده و برای آن راه حلی پیدا کنند، راه حل دوم نیز این است که مسائل را رها کرده و به هرج و مرج کشیده شده که در نهایت به فروپاشی کل مجموعه نظام و کشور عراق منجر خواهد شد.
وی افزود: در نتیجه در راه حل سیاسی و گفتگو مقتدی صدر انواع روش‌ها را به کار برد تا فرمان مدیریت صحنه سیاسی کشور را به دست گیرد اعم از خروج از پارلمان، ورود طرفداران شبه پارلمان و محاصره قوه قضائیه و...، اما در نهایت نتوانست نه دولت تشکیل دهد و نه اجازه داد سایر نیرو‌ها که در پارلمان اکثریت را تشکیل می‌دهند، آن‌ها دولت تشکیل دهند.
نماینده پیشین کشورمان در سازمان همکاری‌های اسلامی همچنین بیان کرد: بنابراین اگر مسیر همین جهت باشد که هر کس حرف خودش را بزند و حاضر نباشد با بقیه گفتگو کند، مسائل همچنان لاینحل باقی می‌ماند. در این میان مقتدی صدر هم تلاش کرد مؤتلفان خودش از حزب دموکرات کردستان عراق و مجموعه احزاب اهل سنت را تشویق کند تا از پارلمان خارج شوند و خود به خود پارلمان منحل شود، اما این راه نیز به نتیجه نرسید حزب دموکرات موافقت نکرده و نهایتا طرح‌های جریان صدر به بن بست رسید.
بیشتر بخوانید: مقتدی صدر چندبار از سیاست کناره گیری کرد
زنگنه خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد گفتگو‌هایی که میانجیگران مختلف انجام دادند، هم کرد‌ها و اهل سنت و هم سایر جناح‌های شیعی متقاعد شده‌اند تا دوباره بنشینند، گفتگو کرده و شرایط خودشان برای تشکیل دولت موقت را بیان کنند تا با مدیریت صحنه برای انتخابات زودهنگام آماده شوند.
وی تصریح کرد: طبیعتا بدون داشتن دولت مورد توافق عملا انتخابات آتی را شاهد نخواهیم بود، خواسته‌های افراط گونه به نتیجه نمی‌رسد، همه ناگزیر هستند که سطح مطالبات را پایین آورند که به نتیجه قابل قبولی برسند و مقدمات برای برگزاری انتخابات فراهم شود.
این کارشناس مسائل بین‌الملل در پایان اظهار داشت: اگر جریانات عراق به نتیجه نرسند این احتمال وجود دارد که جریانی که قدرت بیشتری دارد وارد صحنه شود و یا احیانا سازمان ملل و یا اتحادیه عرب و... بخواهند وارد شده و عملا سرنوشت سیاسی عراق تحت قیومیت قرار خواهد گرفت که هیچ کدام از جریانات این وضعیت را قبول ندارند و به آن اذعان نمی‌کنند؛ بنابراین راهی وجود ندارد غیر از این که جریان‌های مختلف عراق کنار هم بنشینند و بر روی چارچوب دولت توافق کنند.