اقتصاد۲۴- در پی افزایش روابط تجاری بین ایران و روسیه، این دو کشور روابط تجاری را به مراودات خودرویی گسترش دادند. حال این روابط به خودروسازان خصوصی ایران نیز رسیده است.
شهریورماه بود که امید قالیباف، سخنگوی وزارت صمت در نشست خبری اعلام کرد که در نمایشگاه اتومبیلیتی روسیه یک تفاهمنامه ۷۰۰ میلیون دلاری بین ایران و روسیه امضا شده و روسیه خواستار واردات خودروهای شاهین و تارا به این کشور شده است.
پیش از این نیز گمانههایی مبنی بر تولید مشترک ال ۹۰ زده شده بود. اما وزارت صمت این موضوع را تکذیب کرد. قالیباف در همان نشست خبری اعلام کرد که تا کنون آماری مبنی بر تولید خودروی ال۹۰ در ایران منتشر نشده است.
حال جزئیات بیشتری از این همکاری منتشر شده است. اصغر ابراهیمی اصل، معاون برنامه ریزی و سرمایه گذاری ستاد کل نیروهای مسلح در گفتگویی اعلام کرد که این همکاری بین خودروسازان خصوصی و روسیه صورت گرفته است.
او توضیح داد: در میانمدت برنامهریزی برای تولید سه میلیون و در بلندمدت پنج میلیون که دو میلیون دستگاه سهم ایران است و یک میلیون برای کشورهای عضو بریکس است، انجام شده است. البته گفته شده که شرط همکاری بخش خصوصی است، چراکه ایران خودرو و سایپا زیانده هستند.
گویا روسیه دیگر خواستار محصولات دو خودروساز دولتی ایران، یعنی ایران خودرو و سایپا نیست و به دنبال محصول باکیفیتتری برای این روابط تجاری میگردد تا جای خالی خودروسازان بزرگی که این کشور را ترک کردند را پر کند. چراکه خودروسازان بزرگی، مانند بی ام و، هوندا، مزدا و دیگر خودروسازان طی جنگ اوکراین و روسیه، این کشور را تحریم و ترک کردند. به نظر میرسد اکنون روسیه با کمک خودروسازان ایرانی میخواهد صنعت خود را از ورشکستگی نجات دهد.
تولید خودروسازان خصوصی میلیونی میشود؟
در این میان، این پرسش مطرح میشود که آیا خودروسازان خصوصی میتوانند تولید خود را به میزانی برسانند تا پاسخگوی نیاز بازار و هم این روابط تجاری باشد؟
وعده تولید دو میلیون خودرو توسط خودروسازان خصوصی در حالی داده شد که خودروسازان خصوصی در سال ۱۴۰۰ توانستند مجموعا ۶۶ هزار خودرو تولید کنند که در مقایسه با تولید آنها در سال ۹۹ با ۲۷ درصد رشد همراه بوده است.
این آمار تولید در حالی منتشر میشود که خودروسازان ادعا میکنند که بحرانهای صنعت خودروسازی در جهان به ایران نرسیده است.
بیشتر بخوانید: جزئیات فروش محصولات ایران خودرو در بورس کالا
کارشناسان معتقدند که بحرانهای کنونی صنعت خودروسازی جهان مربوط به ریزتراشهها مربوط به خودروهایی است که از قطعات پیشرفته و بهروز استفاده میکنند.
در نتیجه احتمال این وجود دارد که رفته رفته این مشکل به صنعت خودروسازی ایران هم برسد و تولید آنها را با مشکل همراه کند. البته گفته میشود که برخی از خودروسازان خصوصی هم طی سال جاری در تحویل محصولاتشان به مشتریها با مشکل مواجه هستند.
حال اگر تمام این مشکلات را کنار بگذاریم و فرض کنیم که تولید خودروسازان خصوصی تا پایان سال حتی با رشد بیشتری نسبت به سال گذشته همراه و ۳۰ درصد افزایش تولید داشته باشد، مجموع تولید خصوصیها نهایت به ۸۵ هزار و ۸۰۰ دستگاه میرسد. البته بخش زیادی از این تولید هم به بازار داخلی اختصاص داده میشود.
باید به این نکته توجه کرد که همکاری خودرویی و تولید دو میلیون دستگاه قرار است طی پنج سال صورت گیرد. یعنی این خودروسازان خصوصی باید ۴۰۰ هزار دستگاه طی پنج سال برای این توافقنامه تولید کنند. این یعنی تولید خود را باید به شش برابر تولید کنونی خود برسانند که با توجه به روند عرضه محصولات این خودروسازان به بازار، امری بعید به نظر میرسد.
حال اینکه چگونه خودروسازان خصوصی میخواهند دو میلیون دستگاه خودرو تولید کنند جای پرسش دارد. بر این اساس، باید منتظر ماند و دید که وزارت صمت و خودروسازان در این زمینه چگونه عمل میکنند. آیا این طرح واقعا به مرحله اجرا میرسد یا مانند واردات خودرو تنها در هالهای از ابهام باقی مانده و عملی نمیشود؟