اقتصاد۲۴ وزیر آموزش و پرورش اخیرا از اضافه شدن زبان چینی به عنوان درس اختیاری در مدارس خبر داد. مساله‌ای که نگاه‌های مثبت و منفی فراوانی به آن وجود دارد. شاید با فاکتور گرفتن نگاه سیاسی پشت این ماجرا، آموزش اختیاری زبان چینی که قرار است به همراه چند زبان دیگر از سال ۱۴۰۳ به دروس اختیاری اضافه شود اتفاق بدی نباشد.
موافقان این اقدام را همسو با شکستن انحصار زبان انگلیسی در سیستم آموزشی قلمداد می‌کنند. چه اینکه میل به آموختن زبان میانجی همیشه دغدغه بشر بود. در سال ۱۸۸۷ لودویک زامنهوف در لهستان، زبانی به نام اسپرانتو را اختراع کرد که امروز معروف‌ترین زبان فراساختهٔ میانجی جهانی است و در میان زبان‌های ابداعی موجود، بیشترین گویشوران را در جهان دارد. بی طرفی، میل به مدرن شدن و ساده بودن، رمز موفقیت این زبان به شمار می‌آید. با این مثال ظاهرا رفع انحصار از یک زبان بخصوص اتفاق بدی به نظر نمی‌رسد.
اما مساله اینجاست که ایده خوبی نظیر گسترده‌تر کردن دایره آموزش زبان خارجی توسط مسئولان با شاخص‌کردن یک زبان به‌خصوص که از قضا از سوی بخشی از مردم، حساسیت‌هایی به آن وجود دارد، به بدترین شکل تصویر می‌شود و در نتیجه حتی اگر نیت خوبی پشت یک تصمیم باشد، برداشت درستی از آن نمی‌شود. بیشترین موافقان آموزش زبان چینی همان موافقان رفع انحصار از زبان انگلیسی هستند. اما گره‌ای که اتفاقا مورد بحث منتقدان نیز هست اهداف و زیرساخت‌های ناموجود این تصمیم است ...