اقتصاد۲۴- الهام عندلیب‌مقدم: زالو از نرم‌تنان آبزی است که در شالیزار‌ها و مرداب‌ها زندگی می‌کند. برخی از انواع آن‌ها بسیار سمی و خطرناک و برخی مفید و دارای اثرات درمانی هستند.
پروفسور ایوالید از دانشگاه شهر مون پلیه فرانسه می‌گوید هنوز تمامی اسرار و خواص درمانی زالو کشف نشده است؛ پیش‌بینی می‌شود حدود یکصد ماده موثره با اثرات مختلف درمانی در بزاق دهان زالو وجود داشته باشد.
زالودرمانی (هیرودوتراپی) یکی از روش‌های درمانی در طب سنتی است که تاریخچه‌ای طولانی داشته و ابن سینا نیز در کتاب قانون به آن اشاره کرده است. این روش به دلیل فواید فراوان با استقبال زیادی از سوی پزشکان و بیماران رو‌به‌رو شده است. در حال حاضر سیزده هزار مقاله علمی پیرامون زالو درمانی به ثبت رسیده و در اروپا و آمریکا هزاران بیمار بوسیله این روش نجات یافته‌اند.
زالو چگونه بر بدن بیمار تاثیر می‌گذارد؟
خاصیت درمانی زالو در بزاق دهانش است. در بزاق دهان زالو سه نوع آنزیم وجود دارد:
۱. هیرودین: این ماده با بی‌حس کردن موضع درمان، درد را هنگام مکیدن کاهش می‌دهد.
۲. هیستامین: این ماده موجب بازشدن گرفتگی رگ‌ها و افزایش خون‌رسانی به مغز و بدن می‌شود.
۳. هیلارودیناز: این ماده دارای خاصیت ضد انعقادی و آنتی بیوتیک است.
زالو بیشتر از حجامت، خون و مواد را از عمق بدن بیرون می‌کشد و برای خون‌خواری باید مانع لخته شدن خون شود، برای این کار بزاق خود را همزمان با مکیدن به داخل محل تزریق می‌کند، بنابراین بدن بیمار از خواص بزاق زالو نیز بهره‌مند می‌شود.
زالو از خون موجود در سیاهرگ‌های مختلف بدن تغذیه می‌کند و آنزیم‌هایی که در حین تغذیه به بدن تزریق شده اند، به وسیله خون در تمام بدن پخش می‌شوند.
عدم تصفیه مناسب خون و زمانی که خون‌رسانی به نواحی مختلف بدن کاهش یابد، بدن با کمبود اکسیژن در آن بافت مواجه شده و این نواحی آسیب می‌بینند. با انداختن زالو خون‌رسانی به بافت‌های آسیب دیده صورت می‌گیرد و لخته‌های خون در زمان کوتاهی باز می‌شوند.
در ابتدای انداختن زالو در محل درمان، آنزیم‌های موجود در بزاق زالو، باعث بی‌حسی ناحیه مربوطه شده و بنابراین درمان بدون درد است. همچنین در بزاق زالو نوعی آنتی‌بیوتیک وجود دارد که ناحیه درمان را تمیز کرده و از ورود آلودگی و میکروب به بدن جلوگیری می‌کند. همچنین زالو عفونت‌های موجود در ناحیه درمان را با مکیدن خارج می‌کند.
بیماری های قابل درمان با زالو
زالو در درمان بسیاری از بیماری‌ها به‌کار گرفته شده است، به طوریکه در درمان برخی بیماری‌ها به صورت تجربی و در برخی دیگر از لحاظ علمی مورد تایید قرار گرفته است:
*درمان بیماری‌های پوستی مانند جوش و آکنه
*درمان اختلال در گردش خون
*کنترل فشار خون و تعدیل غلظت خون
*درمان انسداد عروق و پیشگیری از سکته مغزی و قلبی
*درمان بیماری‌های دستگاه حرکتی
*درمان اسپاسم و درد‌های عضلانی
*کنترل بیماری قند خون یا دیابت
*درمان تورم چشم‌ها
*درمان آب سیاه چشم
*درمان صدمات از جمله بهبودی محل جراحی
*درمان بیماری‌های مربوط به دست‌ها مانند لرزش
*تقویت سیستم ایمنی
*پیشگیری از سرطان
*درمان سردرد و سینوزیت مزمن
*درمان مشکلات شنوایی
*کمک به لاغری و تناسب اندام
*جلوگیری از ریزش مو
*درمان نقرس
*درمان واریکوسل
*درمان واریس
*درمان بیماری‌های دندان و لثه
*درمان افسردگی
اقدامات قبل و بعد از زالو درمانی
قبل و بعد از زالو درمانی، نکاتی باید مورد توجه قرار گیرد:
• زالو درمانی در تابستان اوایل صبح و در زمستان حوالی ظهر پیشنهاد می‌شود.
• مصرف یکسری دارو‌ها مانند قرص‌های مسکن، آسپرین، دی پیریدامول، وارفارین، اسویکس و کلوپیدگرل حتما باید یک روز قبل از زالو درمانی متوقف شود.
• قبل از زالو درمانی نباید از غذا‌های سرد و سنگین استفاده کرد.
• تا یک روز قبل از زالو درمانی، نباید مقاربت جنسی داشت.
• قبل از زالو درمانی نباید از عطر و شوینده‌های معطر استفاده کرد؛ چرا که زالو از موضع معطر دوری می‌کند. موضع مورد نظر باید با آب خالی شستشو شود.
• مو‌های ناحیه تحت درمان با زالو، باید تراشیده شود و انداختن زالو بر پوست تمیز صورت گیرد.
• یکی از مشکلاتی که ممکن است در حین درمان و یا بعد از زالو انداختن با آن مواجه شد، ضعف و بی‌حالی است. در این حالت بهتر است بیمار بنشیند یا دراز بکشد و مواد شیرین با قند طبیعی مصرف کند. (خرما و عسل بهترین گزینه‌های قند طبیعی در طب سنتی هستند.)
• بعد از زالو درمانی تا ۲۴ ساعت باید از استحمام خودداری کرد. همچنین نباید از شوینده‌های معطر استفاده شود و موضع مربوطه باید فقط با آب شسته شود.
بیشتر بخوانید: اختلال کندن پوست چیست؟
• بعد از زالو درمانی استراحت کردن حدود ۸ ساعت میتواند به قطع خونریزی در ناحیه درمان کمک کند.
• خواب پس از زالو درمانی تا ۶ ساعت ممنوع است.
• بطور کلی تا ۸ ساعت بعد از زالو درمانی باید از مصرف غذا‌های سنگین، چرب، تند و غذا‌های خیلی گرم یا خیلی سرد پرهیز کرد.
عوارض زالو درمانی
زالو درمانی نیز مانند روش‌های دیگر ممکن است عوارضی به همراه داشته باشد که اگر به درستی انجام نشود، تشدید می‌شود؛ بنابراین تاکید می‌شود بیماران برای انجام و بهره‌مندی از فواید آن به افراد متخصص یا پزشکان عمومی آموزش دیده مراجعه کنند.
یکی از مهم‌ترین عوارض زالو درمانی کم‌خونی است زیرا زالوها با آرواره‌هایی خود سفت و محکم به بدن می‌چسبند و خون آن را می‌مکند. بعد از کنده شدن زالوها، بدن از محل گزیدگی شروع به خونریزی می‌کند و ممکن است عوارضی مانند ایجاد زخم بر روی پوست و تشدید خونریزی به دبال داشته باشند. گاهی ممکن است بیش از حد خون از بدن خارج شود و فرد تحت درمان را دچار کم‌خونی کند. کم‌خونی در افراد معمولی با مصرف دارو قابل جبران است، اما اگر فرد تحت درمان زن باردار یا سالمند باشد، به مشکل بزرگی تبدیل خواهد شد.
یکی دیگر از عوارض زالو درمانی حساسیت به زالو است. البته این مورد چندان گزارش نشده است، اما ممکن است برای یک فرد رخ دهد. همچنین ممکن است ناحیه تحت درمان دچار خارش شود که بعد از هفت روز کاهش می‌یابد.
ضعف و بی‌حالی از دیگر عوارض زالو درمانی است که در بیشتر افراد دیده شده است. دلیل آن از دست دادن مقداری خون و افت نسبی فشار خون است.
چه کسانی بهتر است زالو درمانی نکنند؟
سوالی که همواره مطرح است اینکه چه کسانی نباید زالو درمانی کنند؟ در واقع عارضه‌ها مشخص می‌کنند که چه کسانی نباید این‌کار را انجام دهند.
• افرادی که کم خونی برای آن‌ها خطرناک است.
• افراد کم‌سن (زیر ۱۸ سال) و خانم‌های باردار.
• افرادی که مشکلات دستگاه گوارش دارند یا به یبوست و یا نفخ معده دچار هستند.
• افرادی که سرد مزاج هستند.
نکات مهم در زالو درمانی
* آبی که زالو را در آن نگهداری می‌شود، باید صاف و تمیز باشد.
* زالوها باید استریل بوده و از یک زالو نباید بیش از یک بار استفاده کرد، چراکه زالو ویروس‌های موجود در بدن بیمار را خارج می‌کند و در صورت استفاده دوباره از آن، میکروب‌های مختلفی که با مکیدن از بدن بیمار خارج شده‌اند به بدن بیمار دیگر وارد می‌شوند.
* زالو درمانی بهتر است در مرتبه‌های زیاد انجام شود. هرگز نباید از همه زالوها در یک جلسه استفاده کرد.
* زالو درمانی باید در فواصل مناسبی صورت گیرد.
* محل قرار گذاشتن زالو نباید به رگ نزدیک باشد. همچنین این قسمت‌ها باید رنگ طبیعی بدن را داشته و زرد، رنگ‌پریده یا متورم نباشد.
* برای قسمت‌هایی از بدن که پوست نازکی دارد، باید از زالو‌های کوچک استفاده کرد و زالو‌های درشت هرگز توصیه نمی‌شوند؛ مثل کف دست‌ها، صورت، گردن و روی سینه.
*در صورت کم‌خونی نیز بهتر است از زالو‌های ریز و کوچک استفاده شود.