علیرغم آن که ظهور پاندمی‌ای ناشی از یک بیماری از گذشته‌های دور شبیه داستان یک فیلم علمی - تخیلی به نظر می‌رسد دانشمندان هشدار می‌دهند که خطرات ناشی از آن اگرچه اندک است، اما به کلی نادیده گرفته شده است.
پسماند‌های شیمیایی و رادیواکتیوی که به دوران جنگ سرد باز می‌گردند و دارای ظرفیت بالقوه آسیب رسانی به حیات وحش و مختل کردن اکوسیستم‌ها هستند نیز ممکن است در طول ذوب یخ منتشر شوند.
"کیمبرلی ماینر" دانشمند آب و هوا در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در موسسه فناوری کالیفرنیا در پاسادنا در کالیفرنیا می‌گوید: "خیلی چیز‌ها در مورد یخبندان دائمی وجود دارند که نگران کننده هستند و این واقعا نشان می‌دهد که چرا بسیار مهم است که ما تا حد ممکن یخ زدگی دائمی را حفظ کنیم".
لایه منجمد دائمی اعماق زمین یک پنجم نیمکره شمالی را پوشش می‌دهد و هزاران سال زیر بنای توندرای قطب شمال، جنگل‌های شمالی آلاسکا، کانادا و روسیه را تشکیل داده است. این لایه منجمد به نوعی به مثابه کپسول زمان عمل می‌کند و علاوه بر ویروس‌های باستانی بقایای مومیایی شده تعدادی از حیوانات منقرض شده را که دانشمندان در سالیان اخیر توانسته اند کشف کرده و مورد مطالعه دهند از جمله دو توله شیر و یک کرگدن پشمالو را حفظ می‌کند.
دلیل این که لایه منجمد دائمی اعماق زمین درمنطقه منجمده که از آن تحت عنوان یخبندان دائمی نیز یاد می‌شود یک وسیله ذخیره سازی خوب است تنها سرد بودن آن نیست. یخبندان دائمی محیطی بدون اکسیژن است که نور به آن نفوذ نمی‌کند. با این وجود، دمای روز قطب شمال تا چهار برابر سریع‌تر از سایر نقاط سیاره زمین گرم می‌شود و لایه بالایی یخ‌های دائمی در این منطقه را تضعیف می‌کند.
برای درک بهتر خطرات ناشی از ویروس‌های منجمد "ژان میشل کلاوری" استاد بازنشسته پزشکی و ژنومیک در دانشکده پزشکی دانشگاه اکس مارسی در فرانسه نمونه‌های گرفته شده از یخبندان دائمی سیبری را مورد آزمایش قرار داده تا ببیند آیا ذرات ویروسی موجود در آن هنوز عفونی هستند یا خیر. او در جستجوی چیزی است که از آن تحت عنوان "ویروس‌های زامبی" یاد می‌کند و برخی از آن ویروس‌ها را یافته است.
کلاوری نوع خاصی از ویروس را که برای اولین بار در سال ۲۰۰۳ کشف کرد مورد مطالعه قرار داده است. آن ویروس‌ها که به عنوان ویروس‌های غول پیکر شناخته می‌شوند بسیار بزرگتر از انواع معمولی ویروس‌ها هستند و در زیر میکروسکوپ نوری معمولی قابل مشاهده هستند.
تلاش‌های او برای شناسایی ویروس‌های منجمد شده در یخبندان دائمی تا حدودی الهام گرفته از کار تیمی از دانشمندان روس بود که در سال ۲۰۱۲ میلادی یک گل وحشی را از بافت دانه‌ای ۳۰۰۰۰ ساله یافت شده در لانه‌ی سنجاب احیا کردند (از آن زمان به این سو، دانشمندان با موفقیت حیوانات میکروسکوپی باستانی را نیز به زندگی بازگرداندند).
او در سال ۲۰۱۴ میلادی موفق شد ویروسی را که وی و تیم‌اش از یخبندان دائمی جدا کرده بودند احیا کند و با قرار دادن آن در سلول‌های کشت شده برای اولین بار در ۳۰۰۰۰ سال آن را عفونی ساخت. او برای رعایت ایمنی ویروسی را انتخاب کرد که تنها آمیب‌های تک سلولی را هدف قرار دهد نه حیوانات یا انسان ها.
او این شاهکار را در سال ۲۰۱۵ میلادی تکرار کرد و نوع دیگری از ویروس را که آمیب‌ها را نیز هدف قرار می‌داد جدا کرد. کلاوری و تیم‌اش در تازه‌ترین مقاله شان که در تاریخ ۱۸ فوریه در ژورنال Viruses منتشر شد نشان دادند که چندین گونه از ویروس باستانی را از نمونه‌های متعدد یخبندان دائمی گرفته شده از هفت مکان مختلف در سراسر سیبری جدا کرده‌اند. آنان نشان دادند که هر یک از ویروس‌ها می‌توانند سلول‌های آمیب کشت شده را آلوده کنند.
این جدیدترین گونه‌ها نشان دهنده پنج خانواده جدید از ویروس‌ها علاوه بر دو خانواده پیش‌تر احیا شده هستند. قدیمی‌ترین آن گونه‌ها تقریبا ۴۸۵۰۰ سال قدمت داشت و براساس تاریخ گذاری رادیو کربن خاک از نمونه‌ای از زمین گرفته شده از دریاچه زیرزمینی ۱۶ متری زیر سطح زمین به دست آمد. جوان‌ترین نمونه‌ها که در محتویات معده و پوشش بقایای یک ماموت پشمالو یافت شدند ۲۷۰۰۰ سال قدمت داشتند.
کلاوری می‌گوید که ویروس‌های آلوده کننده آمیب پس از مدت‌ها هم چنان عفونی هستند نشان دهنده یک مشکل بالقوه بزرگتر است. او نگران است که سایرین به تحقیقات‌اش صرفا به عنوان یک عمل کنجکاوانه علمی نگاه کنند و چشم انداز بازگشت ویروس‌های باستانی را به عنوان یک تهدید جدی برای سلامت عمومی درک نکنند.
کلاوری می‌گوید: "ما این ویروس‌های آلوده کننده آمیب را جانشینی برای تمام ویروس‌های احتمالی دیگری می‌بینیم که ممکن است در یخبندان دائمی باشند. ما ردپای بسیاری از ویروس‌های دیگر را می‌بینیم. بنابراین، ما می‌دانیم که آن ویروس‌ها آنجا هستند. ما مطمئن نیستیم که آن ویروس‌ها هنوز زنده باشند. با این وجود، استدلال ما این است که اگر ویروس‌های آمیب هنوز زنده باشند دلیلی وجود ندارد که سایر ویروس‌ها هنوز زنده نباشند و نتوانند میزبان خود را آلوده کنند".
سابقه‌ای برای عفونت انسان
ردپایی از ویروس‌ها و باکتری‌هایی که می‌توانند انسان را آلوده کنند در یخبندان دائمی حفظ شده‌اند. یک نمونه ریه از جسد زنی که در سال ۱۹۹۷ میلادی از یخبندان دائمی در روستایی در شبه جزیره سووارد آلاسکا نبش قبر شد حاوی مواد ژنومی از سویه آنفولانزا بود که مسئول پاندمی سال ۱۹۱۸ میلادی بوده است. دانشمندان در سال ۲۰۲۱ میلادی تایید کردند که بقایای مومیایی شده ۳۰۰ ساله زنی مدفون در سیبری حاوی علائم ژنتیکی ویروسی است که باعث آبله می‌شود.