اقتصاد۲۴-برنامه حسینیه معلی که این روز‌ها هر شب مهمان خانه‌های ایرنیان است مباحث و چالش‌های زیادی را به خصوص در محافل حوزوی برانگیخته است.
برخی از کارشناسان آن را در راستای گذار از سنت مداحی به صنعت مداحی تفسیر کرده اند و برخی نیز از نحوه حضور روحانیت در این برنامه انتقادات جدی مطرح کرده و آن را ناشی از سیاست سلبریتی زدایی از رسانه ملی پس از ناآرامی‌های اخیر دانسته اند.
ولی نقدی که صدای آن بیشتر به گوش می‌رسد تخفیف جایگاه روحانیت در اینگونه برنامه‌ها و همچنین تنگ بودن دایره انتخاب روحانیونی است که اجازه حضور در رسانه ملی را دارند.
در ادامه سلسله مطالبی که در این روز‌ها در پایگاه مبلغ در مورد این برنامه و سیاست‌های رسانه ملی در این حوزه منتشر شده است، یادداشت علی رهید از منبری‌های و طلبه‌های فعال در فضای مجازی را در ادامه می‌خوانیم:
وقتی روحانیت از وظیفه و رسالت اصلی خودش دور میشه و وارد اموری میشه که بهش مربوط نیست، کم کم مجبور میشه برای به دست آوردن عزت و جایگاه اجتماعی دست به این لودگی‌ها و مسخره بازی‌ها بزنه! صرفا برای اینکه به مخاطب القاء کنند ما هم مثل شما آدمیم و بلدیم بخندیم و بخندونیم مثل شما زندگی می‌کنیم!
بیشتر بخوانید: صداوسیما علیه موسیقی
و افسوس بر اون صدا و سیمایی که کارشناسانش لابد بعد از ساعت‌ها با توهم جدایی مردم از روحانیت، به این نتیجه رسیدن که لودگی با لباس پیغمبر رو تو صدا و سیما پخش کنند تا شاید مردم نگاهشون به #آخوند عوض بشه؟!
غافل از اینکه اگر آخوند رسالت و وظیفه آخوندی خودش رو به نحو احسن انجام بده، هییییییچ نیازی به این بازی‌ها نداره. مردم همیشه اهل تقوی رو دوست داشتند و دارند. همیشه براشون احترام قائل بودند و دلداده این‌ها بودند.
امام خمینی ره، آیت الله جوادی، علامه مصباح، آیت الله بهجت، آیت ناصری اصفهانی و… چکار کردند که مردم براشون جون می‌دادند؟! آیا سیاسی نبودند؟! بودند، آیا اجتماعی نبودند؟! بودند. اون‌ها رسالت طلبگی خودشون رو فهمیدند و در مسیر خودشون محکم بودند.
عمیقا معتقدم آخوند اگر کار جهادی میکنه، اگه مشاوره میده، اگه طبابت میکنه، اگه کار اجرایی میکنه و… قبل از همه این‌ها باید طلبه و آخوند باشه. مشکل از جایی شروع شد رسالت و هدف رو اشتباه گرفتیم.