اقتصاد۲۴- محمد آیتی: تدوین و ارسال لایحه برنامه هفتم توسعه از سوی دولت سیزدهم، صدای همه از جمله نمایندگان مجلس همسو با دولت را هم درآورده است.
در فضای کارشناسی کشور، دولت سیزدهم به دولتی بی برنامه که به اقتصاد شلخته ایران بیشتر دامن می‌زند مشهور است، دولتی که حال ماموریت تدوین و اجرای یکی از مهمترین برنامه‌های توسعه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... را همبرعهده دارد.
علیرضا زندیان، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس با انتقاد از لایحه برنامه هفتم توسعه و روند‌های نادرست در سیستم اقتصادی کشور، به اقتصاد۲۴ گفت: فرض کنید که محتوای برنامه‌های توسعه‌ای و عمرانی کشورمان خوب و کامل باشد، ولی تا وقتی که در سازمان برنامه یک واحد مشخص متولی نظارت و اجرای طرح و برنامه نداشته باشیم، فایده چندانی برای کشور و مردم حاصل نمی‌شود.
وی افزود: نه تنها باید این واحد مشخص در سازمان برنامه و بودجه حضور داشته باشد، بلکه باید بیایند و هر شش ماه یکبار به مجلس که ناظر اجرای امورات است، اعلام کنند که برنامه مورد نظر تا اینجا چقدر اجرا شده یا نشده و چقدر ضعف و چالش داریم. متاسفانه این رویه را تا الان نداشته‌ایم که مطمئن باشید اگر اتفاق می‌افتد، وضع به مراتب بهتر از چیزی بود که شاهد آن هستیم.
بیشتر بخوانید: در تدوین برنامه‌های توسعه باید واقعیت‌ها را دید نه رویاها را/ دیوار اعتماد بین مردم و مسئولان فرو ریخته است
نماینده بیجار در مجلس تصریح کرد: کشور‌های اسکاندیناوی (دانمارک، سوئد و نروژ) و فرانسه، با هم برنامه‌های عمرانی تهیه می‌کنند و این‌طور کار را جلو می‌برند و به نوعی پا را از مرز‌ها هم فراتر گذاشته‌اند، بعد ما هنوز از سازمان برنامه و بودجه می‌خواهیم میزان پیشرفت برنامه‌های توسعه‌ای را رصد و به نمایندگان مردم گزارش دهند.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس اظهار داشت: در برنامه‌های توسعه‌ای و عمرانی کشور، شدیداً ضعف نظارت و کنترل وجود دارد. اگر متولی اجرای برنامه‌های عمرانی، سازمان برنامه و بودجه است، در چه قسمتی از آن، یک تشکیلات خاص برای اجرای این برنامه‌ها وجود دارد؟ چه اشخاصی نظارت می‌کنند؟ ما یاد گرفتیم که لایحه بودجه را تهیه کنیم و ببینیم اگر مغایر طرح برنامه‌های عمرانی نیست، راحت آن را تصویب کنیم. مدیران تصمیم‌گیر کشور بیایند و بگویند مثلاً در حوزه توسعه روستایی با شش برنامه‌ای که بعد از انقلاب تهیه کرده‌ایم، چه اتفاقات خوبی افتاده؟ اگر برنامه‌ها موفق جلو می‌رفت که اوضاع بهتر از این بود.
زندیان در ادامه بیان کرد: در سال ۱۳۳۵ فقط ۳۰ درصد شهرنشین داشتیم و ۷۰ درصد روستایی بودند و بعد به نصف نصف رسید و الان به جمعیت ۲۵ درصد روستایی رسیده‌ایم، چرا باید این اتفاق بیفتد؟ اگر اجرای برنامه‌ها درست بود، به این نقطه می‌رسیدیم؟ شرایط ایجاد حاشیه شهر‌ها و کلان‌شهر‌ها را ببینید؛ خود گویای همه چیز است. من می‌گویم برنامه ششم توسعه پس از گذشت بیش از پنج سال، ۳۰ درصد هم اجرایی نشده و این رویه مدیریتی، جای نگرانی دارد.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس با تاکید بر اینکه محتوای برنامه‌های توسعه‌ای می‌باید بر اساس نظرات دانشگاهیان و اقتصاددانان، اقتصادسنجی شود، تصریح کرد: رقم‌هایی که در برنامه وجود دارد با لایحه بودجه فرق می‌کند. وقتی رقم‌های اقتصادی گذاشته می‌شود، باید اقتصاددان‌های دانشگاه‌ها جمع شوند و اگر آن‌ها تایید کردند، باید کار نهایی شود و من نماینده نباید با پیشنهاد در صحن علنی، رقم‌ها را بالا و پایین کنم. باید آن‌قدر محکم کار شود و از دانشمندان حوزه توسعه و آمایش سرزمین استفاده کنیم که رقم‌هایی که بر اساس شاخص‌های اقتصادسنجی گذاشته می‌شود با یک پیشنهاد در داخل مجلس تغییر پیدا نکند.
وی یادآور شد: باید رصد کنیم و ببینیم شش برنامه توسعه‌ای که برای کشور تهیه کردیم و برای اجرا گذاشتیم، نقص‌هایش کجا بود و چرا ۳۰ درصد اجرا شد؟ وقتی رصد، آنالیز و تجزیه و تحلیل کردیم، باید بگوییم مثلاً فلان برنامه، فلان سرنوشت را پیدا می‌کند. هیچ برنامه‌ای آسیب‌شناسی نشده، چون مثلاً اگر برنامه چهارم توسعه کشور آسیب‌شناسی شده بود، پس چرا مشکلات و نقص‌ها در برنامه پنجم و ششم هم تکرار شد؟
زندیان افزود: برنامه هفتم توسعه کشور، الان در کمیسیون تلفیق برنامه مجلس در حال رصد شدن است و نظر من این است که باید در کمیته‌های فنی مجلس و توسط مشاورینی که نماینده‌های عضو کمیسیون تلفیق هستند از مشاورینی که اکثراً از اساتید اقتصادی دانشگاه‌ها هستند، دعوت شود تا روی آن نظر بدهند. نباید عجله‌ای برای تصویب برنامه داشته باشیم و مسامحه و تعارف هم باید کنار گذاشته شود؛ اگر این‌طور باشد می‌توان به آینده امیدوار بود. اگر ملاک‌ها و رقم‌ها، بر اساس واقعیت و شاخص‌های استادان و دانشمندان باشد، نمی‌گویم صد درصد مشکلات کشور رفع می‌شود، ولی می‌توانیم به بخشی از مشکلاتی که در برنامه‌های قبل بوده است، غلبه کنیم. از این‌رو، ما باید اعتماد کرده و نظریات علمی را قبول و از طرفی، سازمان برنامه و بودجه را در این باره فعال کنیم.