اقتصاد۲۴-در بخشی از گزارشی که اخیرا توسط مرکز پژوهش‌های مجلس منتشر شده، آمده است که شهری شدن فقر رو به فزونی است و در عین حال جمعیت محلات فقیرنشین شهری تا ۳۰ سال دیگر به ۲ میلیارد نفر می‌رسد.
در گزارش فوق با اشاره به اینکه از سال ۱۹۵۰ میلادی، روند شهری شدن جهان سرعت یافته اســت، متوسط نرخ رشد جمعیت شهری جهان طی سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۵ برابر با ۲.۱۶ درصد اعلام شده که این نسبت در آغاز هزاره سوم در سال‌های ۲۰۰۰-۱۹۹۵ برابر با ۲.۱۳ درصد است. جمعیت شهر‌ها از ۷۴۶ میلیون نفر در سال ۱۹۵۰ (۲۹.۶ درصد از جمعیت جهان) به ۲.۸۵ میلیارد نفر در سال ۲۰۰۰ (۴۶.۶ درصد) و به ۳.۹۶ میلیارد نفر در
سال ۲۰۱۵ میلادی (۵۴ درصد) رسید. در سال ۲۰۲۰، ۵۷ درصد از جمعیت جهان در نقاط شهری ساکن بوده و پیش‌بینی می‌شود که این نسبت در سال ۲۰۳۰ میلادی به ۵.۰۶ میلیارد نفر یعنی حدود ۶۰ درصد از جمعیت جهان برسد.
اسکان یک میلیارد نفر در سکونتگاه‌های غیررسمی
در گزارش جهانی درباره وضعیت سکونتگاه‌ها که در سال ۲۰۰۳ با عنوان گزارش چالش زاغه‌های شهری یا فقیرنشین انتشار یافته آمده است، تقریبا یک میلیارد نفر از جمعیت نقاط شــهری جهان در سکونتگاه‌های غیررسمی اســکان دارند و اکثر این جمعیت نیز متعلق به کشور‌های تقریبا توسعه‌یافته است.
بیشتر بخوانید:گزارش مراکز پژوهشی از افزایش آمار فقر مسکن به ۵۵ درصد خانوار‌ها
افزون بر این، کانون جغرافیایی فقر جهانی در حال حرکت به‌سوی شهر‌های بزرگ است، فرآیندی که هبیتات از آن به‌عنوان شهری شدن فقر نام می‌برد که بدون اقدامی هماهنگ از سوی شهرداری‌ها و مقامات محلی توسعه شهری، دولت‌ها و اجزای تشکیل‌دهنده جامعه مدنی و همچنین جامعه جهانی، جمعیت ساکنان اینگونه محله‌های کم‌درآمدنشین به احتمال بسیار در اکثر کشور‌های توسعه‌یابنده رو به فزونی خواهند گذاشت.
چنانچه اقدام جدی و مؤثری در این زمینه به عمل نیاید، شمار جمعیت محله‌های فقیرنشین شهری تا ۳۰ سال دیگر به دو میلیارد نفر خواهد رسید.
فقر شهری چهره خشــن‌تری پیدا می‌کند
در گزارش سال ۲۰۱۶ هبیتات از وضعیت شهر‌های جهان باز هم موضوع سکونتگاه‌های غیررسمی به‌عنوان یکی از چالش‌های مهم زندگی شهری عنوان شده و جمعیت سکونتگاه‌های غیررسمی از ۶۸۹ میلیون نفر در سال ۱۹۹۰ به ۸۸۱ میلیون نفر در سال ۲۰۱۴ گزارش شده است. اگرچه نسبت سهم این سکونتگاه‌ها از ۳۹ درصد جمعیت شهری در سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ کاهشی بوده است.
در این گزارش پیش بینی شده که با توجه به تغییرات اقلیمی، فقر شهری چهره خشــن‌تری پیدا خواهد کرد و در صورت فقدان حرکت مدیریت صحیح شهری و حرکت مدیریت شهری به سمت افزایش بی‌عدالتی، این الگوی سکونت افزایش خواهد یافت.