اقتصاد۲۴- در حالی که به نظر می‌رسد اکنون نوآوری‌های فرهنگی و فناوری محرک‌های اصلی تطبیق‌پذیری برای انسان‌های امروز باشند، اما این جایگزین تطبیق‌پذیری بیولوژیک نشده است.
«مایکل گراناتوسکی» بیومکانیست تکاملی از موسسه فناوری نیویورک به نیوزویک گفت: گمان نمی‌کنم این سوال که آیا انسان‌ها هنوز در حال تکامل هستند، بطور کامل توسط عموم مردم درک شود. ادراکات موجود از تکامل دربردارنده عبارت «بقای مناسب‌ترین‌ها» است که بطور خودکار یادآور نبرد‌هایی برای یافتن جفت یا نجات گروهی از حیوانات از شرایطی دشوار است.
وی افزود: با این تصورات قابل درک است که برخی گمان کنند انسان‌های امروز دیگر تحت فشار‌های گزینشی قرار ندارند. اما تکامل به سادگی به معنی تغییر در ذخیره ژنی یک جمعیت با گذر نسل‌ها است. با این تعریف کلی گمان نمی‌کنم بحث زیادی در بین بیولوژیست‌های تکاملی در این خصوص وجود داشته باشد که انسان‌ها هنوز در حال تکامل هستند.
از یک منظر ژنتیکی، تکامل به عنوان تغییر در تناوب برخی ژن‌های خاص در گذر زمان تعریف می‌شود. جمعیت‌ها از دو طریق اصلی تکامل پیدا می‌کنند؛ پراکندگی ژنتیکی و انتخاب طبیعی. پراکندگی ژنتیکی اشاره به نوسانات تصادفی در تناوب برخی ژن‌های خاص در بین نسل‌ها دارد. از سوی دیگر، انتخاب طبیعی که مردم بیشتر با آن آشنا هستند زمانی روی می‌دهد که یک گونه ژنتیک برای افراد حامل آن یک مزیت تولیدمثلی ایجاد می‌کند. تغییرات در تناوب ژنتیکی به علت انتخاب طبیعی، تصادفی نیستند.
بیشتر بخوانید: خوشایندترین و ناخوشایندترین بو‌ها در دنیا کدامند؟
این در حالی است که هر دو شکل تکامل یعنی پراکندگی ژنتیکی و انتخاب طبیعی هنوز بر گونه انسان‌ها تاثیر دارد و بنابراین بدون شک انسان‌ها هنوز هم در حال تکامل هستند.
جمعیت انسان‌ها اکنون از ۸ میلیارد نفر فراتر رفته است و در چنین جمعیتی پراکندگی ژنتیکی باید بسیار کوچک و قابل اغماض باشد، اما در واقعیت اینطور است که انسان‌ها به گروه‌های بسیار کوچکتری تقسیم می‌شوند که زوج‌های خود را از میان آن‌ها انتخاب می‌کنند. به گفته محققان، این بدان معنا است که در عمل، تکامل در گروه‌های بسیار کوچکتر روی می‌دهد و پراکندگی ژنتیک هنوز عمل می‌کند.
به همین شکل انتخاب طبیعی نیز هنوز عمل می‌کند هر چند عوامل محرک اکنون نسبت به هزاران سال پیش زمانی که انسان‌ها به شکل شکارچی و جمع آوری کننده زندگی می‌کردند متفاوت هستند. به عنوان مثال، دسترسی به مقوله‌هایی مثل بهداشت و درمان و کنترل موالید در میان جمعیت‌های انسانی متفاوت است و این بدان معنا است که نرخ انسان‌هایی که تا سن خاصی بقا دارند نیز متفاوت خواهد بود.
چند مثال مشخص از تکامل در میان انسان‌های امروزی وجود دارد. برای مثال، اندازه مغز ما در حال تکامل است و آن‌ها در حقیقت در مدت ۱۰ هزار سال گذشته از زمان زندگی در تمدن‌ها کوچکتر شده اند. مغز‌ها اکنون حتی از زمان یونانی‌ها یا رومی‌ها هم کوچکتر شده اند.
ما همچنین با منابع جدید غذایی تطبیق پیدا کرده ایم و با حرکت انسان‌ها به سمت آب و هوا‌های جدید رنگ پوست هم تغییر کرده است. همچنین در نتیجه طاعون‌ها و بیماری‌های همه‌گیر مختلف مقاومت در برابر بیماری‌های مختلف نمایان شده است.