اقتصاد۲۴-سینمای ایران نیز خیلی زود، راوی کارگران جامعه شد، اما فقط تعداد محدودی از فیلم‌های مربوط به این قشر، ماندگار شدند. همچنین در دولت‌های مختلف، نگاه به کارگران و بازنمایی آن‌ها در سینمای ایران متفاوت است.
برای مثال، در دوره‌هایی که تمرکز برای ترویج ایدئولوژی‌های سیاسی بود، کارگران به عنوان نماد مبارزه با استثمار و سرکوب به تصویر کشیده شده‌اند.
اما در دوره‌های دیگر، کارگران به عنوان شخصیت‌هایی با تفکرات متنوع و مسائل شخصیتی عمیق‌تر نمایش داده شدند. قیصر محصول سال ۴۸، امیروی دونده ساخته امیر نادری و محصول سال ۶۳، علی و رضا، دو نوجوان فیلم نیاز ساخته علیرضا داودنژاد احتمالا مهم‌ترین کارگران ایران قبل از دهه هفتاد بودند.
در سینمای دهه هفتاد، نگاه واقع‌گرایانه به زندگی کارگران، همچون کارگران فیلم‌های رخشان بنی‌اعتماد (روسری آبی، زیر پوست شهر) با تمرکز بر مسائل اجتماعی و سیاسی، راویان حقیقی‌تری از کارگران ساخت.
اما در دهه هشتاد، با تغییر تمرکز به جهت بهبود وضعیت اقتصادی، نقش کارگران در سینما نیز تغییر کرد و تا اواخر دهه نود نیز به درازا کشید تا در سال ۱۴۰۰، سعید روستایی در فیلم برادران لیلا، به مصائب کارگران کمی نزدیک‌تر شد.
بیشتر بخوانید:پرفروش‌ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران
هنوز نواقصی در نمایش زندگی کارگران در سینمای ایران وجود دارد. اما اگر با نگاهی دغدغه‌مند، به این قشر بزرگ از جامعه پرداخته شود، می‌توان تصاویری واقعی‌تر و کامل‌تر از زندگی کارگران به دست آورد. این نقش‌های ناگفته در سینمای ایران نه تنها به مخاطبان بلکه به خود فیلم‌سازان نیز دستمایه‌های انسانی، ملموس و بکرتری ایجاد خواهد کرد.
منبع: امتداد