اقتصاد۲۴-چند نکته در همین خبر وجود دارد. امیر آقایی، الناز شاکردوست، سینا مهراد، پردیس احمدیه و علی زندوکیلی، تنها تعدادی از نقش‌آفرینان «نبرد رستم و سهراب» هستند که عمدتا نام‌شان را در سینما و شبکه نمایش خانگی شنیده‌ایم. نام‌هایی که به دریافت دستمزد‌های نجومی شهره‌اند.
پروژه‌ی «نبرد رستم و سهراب»، نکات قابل توجه زیادی دارد، اما شاید عجیب‌ترین نکته، تلاش پیوسته‌ای است که برای مخفی نگه داشتن نام سرمایه گذار این ابَرپروژه انجام می‌گیرد. سرمایه‌گذار این اثر که یک پروژه عظیم (بیگ پروداکشن) دیگر در کارنامه «حسین پارسایی»، کارگردان تئاتر به شمار می‌رود، سازمان هنری رسانه‌ای «اوج» است. با این حال، اما تقریبا هیچ جایی اشاره‌ای به این موضوع نشده و نمی‌شود. طبق شنیده‌های خبرنگار فراز، بازیگران نمایش «نبرد رستم و سهراب» که سلبریتی‌های نام‌آشنایی هستند، تاکید کرده بودند که نمی‌خواهند تا زمان اجرا، اسمی از همکاریشان با اوج برده شود.
سازمان هنری رسانه‌ای اوج در سال ۱۳۹۰ تاسیس شد و با تولید آثار مذهبی و ایدئولوژیک پرهزینه در صنعت سینما رشد کرد.
نکته اینجاست که اگر مطرح شدن همکاری سلبریتی‌ها با «اوج»، وجه بدی دارد چرا این همکاری می‌کنند و اگر میزان دستمزد این دست همکاری‌ها بسیار خوب است که هست، دیگر چه نیازی به نمایش عدم ارتباط؟ چرا سازمان اوج که تولیدات و همکاری‌هایش را همیشه به صورتی گل درشت در تبلیغات شهری، مجازی و در خود آثار به تصویر می‌کشید، حالا به‌رغم همیشه همکاری‌اش را در «نبرد رستم و سهراب» پنهان می‌کند؟
چرا گران؟!
از دیگر سو محل برگزاری این نمایش هم در نوع خود جالب است. «زمین تنیس باشگاه انقلاب»، به احتمال زیاد جایی نیست که گذر تعداد زیادی از افراد به آن افتاده باشد. حالا، اما قرار است «نبرد رستم و سهراب» در یک مکان که در سال‌های گذشته محل تفریح قشر پردرآمد بوده روی صحنه برود. از سوی دیگر، قیمت بلیت این نمایش در حالی بین ۵۹۰ هزار تومان تا یک میلیون و ۳۵۰ هزارتومان تعیین شده که میانگین قیمت تئاتر‌های درحال اجرای تهران رقمی بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان است. برای مثال یک نمایش با بازی صابر ابر با قیمت ۳۰۰ هزارتومان در باغ کتاب درحال اجرا است یا نمایش دیگری با بازی بهزاد خلج با قیمت ۲۵۰ هزارتومان در سالن اصلی تئاترشهر روی صحنه می‌رود.
حال سوال اینجاست که این نمایش چرا تا به این اندازه متفاوت است؟ شاید این تصور پیش آید که بخشی از قیمت بلیت به دلیل بازیگرانی است که در آن نقش‌آفرینی می‌کنند، اما «الناز شاکردوست» به عنوان مشهورترین سلبریتی زن حاضر در این نمایش، ۹ ماه پیش (آبان ۱۴۰۲) در نمایشی با عنوان «آواز عاشقانه دختر دیوانه» به کارگردانی «آروند دشت آرای» بازی می‌کرد که در سالن اصلی تئاتر شهر با سه قیمت ۱۲۰، ۲۰۰ و ۲۵۰ هزارتومانی بلیت روی صحنه رفت.
به نظر می‌رسد که علت را باید در جای دیگری جستجو کرد. جایی که نام «حسین پارسایی»، تهیه کننده و کارگردان در میان است. کارگردانی که سابقه ساخت و اجرای تئاتر‌هایی را در کارنامه دارد که منتقدان از آن با نام طعنه آمیز «تئاتر لاکچری» یاد می‌کنند..
لاکچری‌سازِ پرخرج!
پارسایی به عنوان یک مدیر اسبق دولتی سابقه اجرای پروژه‌های گران قیمت تئاتر مثل «الیور توییست» و «بینوایان» در ایران را دارد و مدعی تولید و اجرای تئاتر‌های موزیکال است. تئاتر‌هایی که مخاطب آن طبقه خاصی از جامعه است و پرداخت هزینه آن عملا از عهده بخش بزرگی از جامعه برنمی آید. مجموعه این منش‌ها موجب شده است تا پارسایی در سال‌های گذشته آماج انتقاد‌های گوناگون، از بدنه تئاتر و فعالان این عرصه تا دلنگرانان عرصه فرهنگی قرار گیرد. فعالان قدیمی، این شیوه نمایشی گران قیمت را از ماهیت که به دنبال روشنگری حداکثری جامعه است دور می‌دانند و آن را مصداق مصرف یک کالای لوکس که تاکیدی بر تمایز طبقه ثروتمند است می‌بینند.
بیشتر بخوانید:مزار محقر و تأسف‌بار شهاب الدین سهروردی فیلسوف برجسته ایرانی +عکس
از دیگر سو همکاران سابق پارسایی منش متاخر او را مصداق روی برگردانی از ارزش‌های دانسته و به شکل دیگری او را طرد می‌کنند. خبرگزاری فارس در گزارشی در سال ۹۸ نوشته بود: «کافی است نگاهی به کارنامه کاری پارسایی در چند سال اخیر بیندازیم تا به خوبی متوجه شویم این کارگردان با تولید نمایش‌های لاکچری، چون «بینوایان»، «الیورتوئیست» و «مولن‌روژ» که صرفاً بر مبنای ترویج نمایشنامه‌های غربی روی صحنه رفته‌اند، نه‌تن‌ها دیگر هیچ شباهتی با حسین پارسایی دغدغه‌مند و متعهد ندارد، بلکه شخص پارسایی هم انگار دیگر هیچ قرابتی با جامعه متعهد تئاتری کشور ندارد و خود را سرگرم تولید تئاتر‌های پرهزینه‌ای که هیچ ارتباطی با فرهنگ و هنر کشور ندارد، کرده است و شاید تنها دغدغه پارسایی طی سال‌های اخیر صرفاً تعامل با سلبریتی‌های سینما در حوزه تئاتر باشد».
حالا و پس از وقفه‌ای دو سه ساله به دلیل همه‌گیری کرونا کارگردان لاکچری ساز تئاتر با نمایشی ایرانی و برگرفته از شاهنامه فردوسی بازگشته است؛ شاهنامه که در قرن سوم هجری قمری توسط حکیم ابوالقاسم فردوسی سروده شده، مجموعه‌ای از داستان‌ها و اسطوره‌های کهن ایرانی است که هدف اصلی آن حفظ و احیای فرهنگ و تاریخ کهن ایران و زبان فارسی بوده است. احتمالا حسین پارسایی برای کاستن از حجم انتقادات و سبک کردن هجمه‌های وارده این بار از ادبیات انگلستان و متون چالرز دیکنز و ویکتور هوگو فاصله گرفته و تلاش کرده است تا یک تولید لاکچری از ادبیات ایرانی ارائه دهد.