اقتصاد۲۴-محمود گبرلو-برایم بسیار تعجب برانگیز و جالب بود! به همین دلیل در لحظه تصمیم گرفتم به مراسم رونمایی از مجسمه مرحومه "بیتا فرهی" بروم.
تجلیل از شخصیت‌های هنری که الگوی رفتار‌ی و اخلاقی قشری از جوانان ایرانی هستند که میتوانند با الگو گرفتن از آنان، به سلامت عزت نفس و انسانیت بیاندیشند یک امر مهم محسوب می‌شود. وظیفه متولیان فرهنگی است، حتی اگر شببه آنچه که در این شرایط کج اندیش سیاسی، فرهنگی، که برخی انتظار دارند، نباشد.
از این لحاظ باید از مدیران موزه سینما قدردانی کرد. حرکت پسندیده‌ای بود آنهم با توجه به تحولات اخیر که طبیعتا آخرین روز‌های مدیران وقت در دولت سیزدهم است، فقط جالب بود ضمن اینکه هیچ یک از مدیران وقت سینمایی ـ آنهم اتفاقی ـ بجز بانو فاطمه محمدی عضو هیات مدیره موزه سینما ـ حضور نداشتند! همقطاران و همکارانش از جمله بازیگران سینماـ بجز چند دوست و همکار صمیمی اش هم ـحضور نداشتند!ای کاش چنین مراسم ویژه‌ای برای هم قطارانش و اهالی سینما حائز اهمیت بود.
جایگاه بانو "بیتا فرهی "بخصوص بخاطر دو بازی متفاوت و درخشانش در "هامون" و " کیمیا" جایگاه ویژه‌ای در عرصه بازیگری سینمای ایران دارد. او فارغ تحصیل رشته هنر از امریکا بود و سال‌ها آن سوی مرز زندگی میکرد تا ااینکه در سال ۶۸ در ۳۱ سالگی، اتفاقی به مهرجویی معرفی شد و با اولین بازی اش در نقش "مهشید" در فیلم "هامون" در تاریخ سینما و در ذهن علاقمندان ماندگار شد. این یک پدیده در بازیگری است.
خانم فرهی در همه‌ی بازی هایش، فراتر از اصول بازیگری گام بر می‌داشت. شخصیت درونی اش به شخصیت فیلمنامه شکل دیگری می‌داد، نمیتوان قدرت کارگردانانی همچون مهرجویی، بنی اعتماد، فرمان آرا، رییسیان و یا درویش را نادیده گرفت، اما ویژگی‌های منحصر بفردش تعریف دیگری از شخصیت داستان ارایه می‌داد که به نظرم کارگردانان از این امتیازش بهره می‌بردند و به خود می‌بالیدند.
طبق تعریف دوستانش ویژگی‌های فردی اش هم جذاب بود، خانم دقیق منظم با سواد، اهل شعر و ادب، صلح دوست، با محبت و مهمان نواز بود.
به زعم من، بازی درخشانش در نقش "دکتر شکوه" فیلم "کیمیا"ی احمد رضا درویش، جایگاه ویژه‌ای در قلب علاقمندان به سینمای دفاع مقدس باز کرد و همیشه نامش قابل احترام است.
روحشان شاد و از عزیزانی که در برپایی این مراسم و بخصوص طراحی و ساخت بسیار ماهرانه و ظریف شمایل مرحومه بیتا فرهی نقش کلیدی داشتند باید قدر دانی کرد.