اقتصاد۲۴-خواهران میرابال (با نام اسپانیایی las hermanas Mirabal) چهار خواهر اهل جمهوری دومنیکن بودند با نام‌های پاتریا، مینروا، ماریا ترزا و دِده که از مخالفان دیکتاتور معروف تروخیو بودند و در فعالیت‌هاو مبارازت مخفیانه علیه رژیم مشارکت داشتند.
سه خواهر از چهار خواهر (پاتریا، مینروا و ماریا ترزا) در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ به قتل رسیدند.
قتل خواهران میرابال آنها را به «نمادی از مبارزات مردمی و فمینستی» تبدیل کرد. در سال ۱۹۹۹ مجمع عمومی سازمان ملل به افتخار آنها روز ۲۵ نوامبر را به عنوان روز بین‌المللی مبارزه با خشونت علیه زنان اعلام کرد.
مینروا تحت تأثیر عمویش به جنبش‌های سیاسی بر علیه تروخیو پیوست، خواهران مینروا از او در پیوستن به جنبش تبعیت کردند: در ابتدا ماریا ترزا کسی که پس از زندگی در خانهٔ مینورا از فعالیت‌های او آگاه شد و سپس پاتریا پس از اینکه شاهد کشتار جمعی گروهی از مردم در یک مراسم مذهبی توسط مردان تروخیو بود به آنها ملحق شد.
مینروا، ماریا ترزا و پاتریا با الهام از کشتاری که پاتریا شاهدش بود، گروهی به نام جنبش چهاردهم ژوئن علیه رژیم تروخیو تشکیل دادند. آنان به پخش اعلامیه دربارهٔ کسانی که توسط تروخیو کشته می‌شدند و جمع‌آوری لوازم موردنیاز برای سلاح‌ها و بمب‌هایی بودند اقدام می‌کردند.
در داخل گروه سه خواهر خودشان را "لا ماری پوساس" یا پروانه‌ها می‌نامیدند که از نام زیرزمینی مینروا گرفته شده بود
مینروا و ماریا ترزا دستگیر شدند ولی خوشبختانه به خاطر مخالفت‌های بین‌المللی گسترده بر علیه رژیم تروخیو مورد شکنجه قرار نگرفتند. آن دو به همراه همسرانشان و همسر پاتریا در بازداشتگاه ویکتوریا در سانتو دومینگو زندانی شدند
در ۱۹۶۰ سازمان کشور‌های آمریکایی فعالیت‌های تروخیو را محکوم کرد و ناظرانی به دومنیکن فرستاد. در این زمان مینروا وماریا ترزا آزاد شدند ولی همسرانشان در حبس ماندند.
در سایت اینترنتی که برای یادمان آنها ساخته شده به نام، پرسش کردن را بیاموز، مؤلف می‌نویسد
بیشتر بخوانید:مساله فراموش شده امنیت زنان؛ هیچ خبری از لایحه تامین امنیت زنان مقابل خشونت نیست
«مهم نیست تروخیو چند بار آنها را به زندان انداخت، مهم نیست که چقدر از اموال و دارایی‌های آنها توقیف شد، مینروا، پاتریا و ماریا ترزا هرگز تسلیم نشدند و هرگز از مأموریتشان برای برقراری دموکراسی و آزادی‌های مدنی برای مردم این جزیره چشم پوشی نکردند.»
در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ پاتریا، مینروا و ماریا ترسا و رانندهٔ آنها رافینو دلا کروز، به ملاقات همسران زندانی ماریا ترزا و مینورا رفته بودند. آنان در راه بازگشت به خانه توسط مأمورین تروخیو متوقف شدند. مأمورین آنها را از هم جدا کرده، با باتوم مورد ضرب وشتم قرار داده و خفه کردند سپس بدن‌های بی جان آنها جمع‌آوری و در ماشین جیپ گذاشته و از جاده‌ای کوهستانی به پایین رها کردند با این هدف که مرگ آنها یک تصادف به نظر برسد
در سال ۱۹۹۷ طی بازنگری سرفصل‌های درس تاریخ در مدارس دولتی خواهران میرابال با عنوان شهدای ملی معرفی شدند.
در ۱۷ دسامبر ۱۹۹۹ مجمع عمومی سازمان ملل ۲۵ نوامبر را به افتخار خواهران میرابال به عنوان روز بین‌المللی مبارزه با خشونت بر علیه زنان اعلام نمود. این روز اولین روز از یک بازهٔ ۱۶ روزه از مناسبت‌هایی در خصوص فعالیت علیه خشونت جنسی است. آخرین روز از این دوره یعنی روز ۱۰ دسامبر روز بین‌المللی حقوق بشر است.
در ۲۱ نوامبر ۲۰۰۷ نام استان سالکدو به استان خواهران میرابال تغییر نام داد.
بر روی اسکناس ۲۰۰ پزویی دومینیکن تصویر خواهران میرابال حک شده و تمبری نیز به یادبود آنان منتشر شده‌است.
به عنوان نمادی جهانی برای عدالت اجتمالی و فمینیسم، خواهران میرابال الهام بخش پیدایش سازمان‌های بسیاری با محوریت پاسداری از میراث آنان شدند.
شکنجه‌ها و خشونت‌های انجام شده بر روی سه خواهر و نقشی که آنها در مبارزه علیه دیکتاتوری حکومت تراخیلو ایفا کرده بودند، سبب شد در اولین گردهم‌آیی سازمان‌های زنان آمریکای لاتین و جزایر دریای کارائیب در بوگوتای کلمبیا، در سال ۱۹۸۱، زنان، روز ۲۵ نوامبر را به عنوان «روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان» اعلام کنند.
زنان، در این همایش، نه تنها خشونت برپایه‌ی جنسیت را محکوم کردند، بلکه هر نوع خشونت علیه زنان را از شکنجه و قتل و تجاوز توسط حکومت‌ها در زندان گرفته تا خشونت‌های روانی و فیزیکی در محیط خانواده و آزار و اذیت و تبعیض در محیط‌های کاری و اجتماع را محکوم کردند.