آبادان در دهه ۳۰ خورشیدی، به عنوان مرکز اصلی صنعت نفت ایران شناخته می‌شد و پالایشگاه آبادان، یکی از بزرگترین و مهم‌ترین پالایشگاه‌های جهان، در این شهر قرار داشت. این شهر با جمعیتی متنوع از کارگران نفتی و خانواده‌هایشان، فضایی چند فرهنگی داشت که منجر به رشد اجتماعی و فرهنگی شده بود. در این دهه، آبادان با بهره‌گیری از درآمد‌های نفتی، دارای امکانات رفاهی، آموزشی و تفریحی بود که در مقایسه با بسیاری از شهر‌های دیگر ایران، پیشرفته‌تر به نظر می‌رسید.