رویداد۲۴ | پیمان قاسمخانی، هنرمند سرشناس ایرانی، در ۳۰ دی ماه متولد شده است؛ هرچند منابع، سال تولد او را متفاوت و یا ۱۳۴۴ و یا ۱۳۴۵ در تهران ذکر کردهاند. او فعالیتهای گستردهای در زمینههای نویسندگی، کارگردانی و بازیگری داشته است. پیمان قاسمخانی پس از فارغالتحصیلی از دانشگاه، توانست مدرک کارشناسی خود را در رشته آمار انفورماتیک از دانشگاه اهواز دریافت کند. وی تجربه دو زندگی زناشویی داشته است، از جمله ازدواج ناموفق قبلی با بهاره رهنما و زندگی جدیدی که در حال حاضر دارد.
علاقه شدید قاسمخانی به سینما از دوران کودکی و نوجوانی شکل گرفت؛ او خود بیان کرده است که از سن ۱۲ سالگی، با تماشای فیلم جنگ ستارگان، عاشق سینما شد. همچنین، دیدن فیلم ده فرمان در قبل از انقلاب نیز برای او بسیار خاطرهانگیز باقی مانده است. پیمان قاسمخانی پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی، در سال ۱۳۷۰ و در سن ۲۴ سالگی، تصمیم گرفت دورهی فیلمنامهنویسی را در مرکز آموزشی باغ فردوس بگذراند. او در این دوره، مدتی تحت نظر سیفالله داد آموزش دید و سپس برای مدت کوتاهی نیز در کلاسهای آموزشی بهرام بیضایی، کارگردان معروف، حضور پیدا کرد.
فعالیت پیمان قاسمخانی به عنوان نویسنده، در سال ۱۳۷۲ با نگارش فیلمنامه فیلم من زمین را دوست دارم آغاز شد که ابوالحسن داوودی کارگردانی آن را بر عهده داشت. این فیلم که بازیگرانی همچون علیرضا خمسه، فریبرز عربنیا و بهزاد خداویسی در آن حضور داشتند، بسیار مورد توجه قرار گرفت. ورود قاسمخانی به دنیای تلویزیون از سال ۱۳۷۶ و با سریال گالری ۹ به کارگردانی غلامرضا رمضانی صورت گرفت. اما شهرت و همکاریهای ماندگار او با مهران مدیری از سال ۱۳۸۱ و با سریال پاورچین آغاز شد. از مهمترین همکاریهای موفق او با مدیری میتوان به سریالهای شبهای برره، باغ مظفر، مرد هزار چهره و هیولا اشاره کرد. خودش نیز اذعان داشته که معروفیتش را مدیون کارهای کمدی است که در آنها نقش داشته است.
پیمان قاسمخانی در سال ۱۳۷۷، در سن ۳۳ سالگی، با نگارش فیلمنامه دختری با کفشهای کتانی موفق به دریافت جایزه بهترین فیلمنامهنویسی از خانه سینما شد و جایگاه خود را به عنوان یک فیلمنامهنویس حرفهای تثبیت کرد. او یکی از مهمترین موفقیتهای خود در عرصه فیلمنامهنویسی را در سال ۱۳۸۲ با فیلم جنجالی مارمولک، به کارگردانی کمال تبریزی، به دست آورد و توانست سیمرغ بهترین فیلمنامه را برای این اثر کسب کند.
تجربه بازیگری قاسمخانی، برخلاف نویسندگی، چندان مورد علاقه اصلی او نبوده است. اولین حضور او در مقابل دوربین به سال ۱۳۷۴ و فیلم عاشقانه به کارگردانی علیرضا داودنژاد برمیگردد، جایی که در کنار خسرو شکیبایی و همسر وقتش، بهاره رهنما، به ایفای نقش پرداخت. در سال ۱۳۸۸، او فیلم سن پترزبورگ را نوشت و در آن، علاوه بر نویسندگی، نقش اول فیلم را نیز بازی کرد. با این حال، قاسمخانی تاکید میکند که علاقهای به بازیگری ندارد و زمانی که فیلمنامه مینویسد، هرگز خود را جای شخصیتهای طراحیشده نمیگذارد؛ حتی نقشآفرینی در سن پترزبورگ نیز انتخاب خودش نبوده و نتیجه مثبتی هم در پی داشته است. او اساساً یک فیلمنامهنویس موفق محسوب میشود.
بیشتر بخوانید: فیلم/ افشاگری پیمان قاسمخانی در مورد ساخته شدن پاورچین
پیمان قاسمخانی تنها یک برادر کوچکتر به نام مهراب قاسمخانی دارد که او نیز در حوزه بازیگری و نویسندگی فعالیت میکند. همسر مهراب، شقایق دهقان، نیز بازیگر شناختهشدهای است.
اولین ازدواج پیمان قاسمخانی در سال ۱۳۷۱، در سن ۲۶ سالگی، با بهاره رهنما، بازیگر ۱۹ ساله، صورت گرفت. حاصل این زندگی مشترک، دختری به نام پریا قاسمخانی بود که در سال ۱۳۷۶ به دنیا آمد. پریا قاسمخانی از سن ۸ سالگی برای تحصیل به لندن رفت و برخلاف والدینش، به دنیای سینما وارد نشد و علاقه خود را در زمینه موسیقی و آهنگسازی دنبال کرد. زندگی مشترک قاسمخانی و رهنما پس از ۲۴ سال، در سال ۱۳۹۵ به طلاق ختم شد. بهاره رهنما چند ماه پس از طلاق، برای بار دوم ازدواج کرد. رهنما با وجود جدایی، قاسمخانی را قدیمیترین دوست زندگیاش توصیف کرده و تأکید کرده که دوستیشان لطمه ندیده است.
پیمان قاسمخانی پس از چندین سال، در تیرماه ۱۳۹۹ از میترا ابراهیمی، مستندساز و روانشناس، خواستگاری کرد. این خبر ابتدا با تکذیب میترا ابراهیمی مواجه شد. اما سرانجام پس از هفت ماه، در اسفند ۱۳۹۹، پیمان قاسمخانی رسماً برای بار دوم با میترا ابراهیمی که یک روانشناس بالینی است، ازدواج کرد. این زوج اختلاف سنی زیادی با هم دارند.
پیمان قاسمخانی در مورد سبک کاری خود اظهار داشته که هیچ فیلمی را صرفاً برای گیشه نمیسازد و همیشه دوست دارد بهترین کار ممکن را بنویسد؛ او برای خنداندن مخاطب، باجی نمیدهد.
در خصوص مسائل جنسیتی، او خود را مردسالار نمیداند، اما به میزانی از زنسالاری که بهاره رهنما قائل بود نیز اعتقادی نداشت و نتیجه این تفاوت دیدگاه را یک «مبارزه پنهان دوستانه» بین خودشان توصیف کرده بود. وی در پاسخ به این سوال که چرا شخصیتهای محوری کارهایش اغلب مرد هستند، توضیح داده است که این امر به دلیل مردسالاری نیست، بلکه، چون مردها را بهتر میشناسد، راحتتر میتواند برای آنها بنویسد.
او همچنین اشاره کرده است که به دلیل مشکلات ممیزی (سانسور) و محدودیتهایی مانند اینکه زنان در تلویزیون حتی اجازه خوردن خیار یا هویج را ندارند، نوشتن کمدی برای خانمها خیلی راحت نیست. او به شوخی میگوید که دنیای مردان جذابتر است، چون خانمها حداقل از لذت «تکل دوپا زدن زیر پای یکدیگر» در فوتبال محرومند.
قاسمخانی همچنین درباره همکاری با مسعود دهنمکی (کارگردان اخراجیها ۱) بیان کرده که پس از یک ماه گفتوگو، هر دو متوجه شدند که نگاهشان درباره کمدی بسیار از یکدیگر دور است و هر کدام به چیز متفاوتی میخندند؛ بنابراین، معتقد است که نه او میتواند با دهنمکی کار کند و نه بالعکس.