اقتصاد ۲۴- استاد محمدرضا شجریان شب گذشته و بر اثر وخامت بیماری به بیمارستان جم در تهران منتقل شد. از شب گذشته خبر‌هایی درباره درگذشت ایشان منتشر شده بود که امروز تمامی این خبر‌ها از سوی تیم پزشکی بیمارستان تکذیب شد. اما ساعتی پیش طی یک خبر موثق به خبرنگار عصر ایران، خبر درگذشت ایشان تایید شده‌است.
استاد شجریان در یک مهر سال ۱۳۱۹ در مشهد متولد و در دوم اسفند ۱۳۹۸ و در ۷۹ سالگی درگذشت.
استاد شجریان در یک مهر سال ۱۳۱۹ در مشهد متولد و در دوم اسفند ۱۳۹۸ و در ۷۹ سالگی درگذشت.
محمدرضا شجریان، استاد بی بدیل آواز ایران بود که طی نیم قرن، جاوادانه‌های بزرگی در موسیقی ایران خلق کرده‌است. طبق آنچه اساتید و کارشناسان موسیقی باور دارند، استاد محمدرضا شجریان صدای بی‌همتای یک قرن گذشته موسیقی ایران بوده‌است.
او کار حرفه‌ای اش را با تلاوت قرآن و در دهه ۳۰ شمسی آغاز کرد. در دهه ۴۰ شمسی به تهران آمد و موسیقی را نزد اساتیدی، چون احمد عبادی و اسماعیل مهرتاش فراگرفت. در دهه ۵۰ شمسی سنتور نوازی و ردیف آوازی ایران را نزد استاد فرامز پایور آموخت و در مکتب اساتیدی، چون نورعلی‌خان برومند با شیوه آوازی سید حسین طاهرزاده آشنا شد. او همچنین ردیف آوازی را در مکتب استاد عبدالله دوامی نیز آموخته است.
استاد شجریان به احترام پدرش که از قاریان معروف مشهد بودند، و می‌خواستند خاندان شجریان با خواندن قرآن شهرت داشته باشند، با نام سیاوش بیدگانی آثارش را ارائه می‌کرد، اما در دهه ۵۰ با اجازه پدر نام شجریان در آواز ایرانی شنیده شد.
او بعد‌ها و در اواخر دهه ۵۰ به گروه چاووش پیوست که قطعه مشهور سپیده (ایران‌ای سرای امید) برای همان دوران است.
محمدرضا شجریان پس از انقلاب هم به فعالیت‌اش در زمینه آواز ایرانی ادامه که عمده فعالیت‌های او به همراه پرویز مشکاتیان، آهنگساز صاحب سبک و نوازنده چیره دست سنتور بود.
شجریان در دهه ۸۰ به همراه استاد حسین علیزاده و استاد کیهان کلهر و پسرش همایون شجریان تور کنسرتی را در اروپا و آمریکا برگزار می‌کند که حاصل آن چندین آلبوم موسیقی شد.
در اواخر دهه ۸۰ شمسی محمدرضا شجریان به دلایلی پخش آثارش را از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ممنوع کرد و از آن تاریخ دیگر موفق به برگزاری کنسرت در ایران نشد. اما فعالیت‌های او در نقاط مختلف جهان ادامه داشت. در دهه ۹۰ دچار بیماری سختی شد که برای درمان به آمریکا رفت و مدتی آنجا بود و سپس در حالی که گفته می‌شد حال جسمانی او بهتر شده به ایران بازگشت.
او بار‌ها به دلیل وخامت بیماری در بیمارستان بستری شد تا این‌که ساعتی پیش در روز جمعه ۲ اسفند ۱۳۹۸ چشم از جهان فرو بست.
او کار حرفه‌ای اش را با تلاوت قرآن و در دهه ۳۰ شمسی آغاز کرد. در دهه ۴۰ شمسی به تهران آمد و موسیقی را نزد اساتیدی، چون احمد عبادی و اسماعیل مهرتاش فراگرفت. در دهه ۵۰ شمسی سنتور نوازی و ردیف آوازی ایران را نزد استاد فرامز پایور آموخت و در مکتب اساتیدی، چون نورعلی‌خان برومند با شیوه آوازی سید حسین طاهرزاده آشنا شد. او همچنین ردیف آوازی را در مکتب استاد عبدالله دوامی نیز آموخته است.
استاد شجریان به احترام پدرش که از قاریان معروف مشهد بودند، و می‌خواستند خاندان شجریان با خواندن قرآن شهرت داشته باشند، با نام سیاوش بیدگانی آثارش را ارائه می‌کرد، اما در دهه ۵۰ با اجازه پدر نام شجریان در آواز ایرانی شنیده شد.
او بعد‌ها و در اواخر دهه ۵۰ به گروه چاووش پیوست که قطعه مشهور سپیده (ایران‌ای سرای امید) برای همان دوران است.
محمدرضا شجریان پس از انقلاب هم به فعالیت‌اش در زمینه آواز ایرانی ادامه که عمده فعالیت‌های او به همراه پرویز مشکاتیان، آهنگساز صاحب سبک و نوازنده چیره دست سنتور بود.
شجریان در دهه ۸۰ به همراه استاد حسین علیزاده و استاد کیهان کلهر و پسرش همایون شجریان تور کنسرتی را در اروپا و آمریکا برگزار می‌کند که حاصل آن چندین آلبوم موسیقی شد.
در اواخر دهه ۸۰ شمسی محمدرضا شجریان به دلایلی پخش آثارش را از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ممنوع کرد و از آن تاریخ دیگر موفق به برگزاری کنسرت در ایران نشد. اما فعالیت‌های او در نقاط مختلف جهان ادامه داشت. در دهه ۹۰ دچار بیماری سختی شد که برای درمان به آمریکا رفت و مدتی آنجا بود و سپس در حالی که گفته می‌شد حال جسمانی او بهتر شده به ایران بازگشت.
او بار‌ها به دلیل وخامت بیماری در بیمارستان بستری شد تا این‌که ساعتی پیش در روز جمعه ۲ اسفند ۱۳۹۸ چشم از جهان فرو بست.
منبع: عصر ایران