اقتصاد۲۴ -اولین کنش جدی رؤسای کمیسیونهای تخصصی مجلس یازدهم، نامهای هشدارآمیز به حسن روحانی است. ۱۲ رئیس کمیسیون در این نامه، بسیاری از مشکلات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را به رئیسجمهور گوشزد کردهاند و نوشتهاند اینکه رئیس دولت پس از وقوع حوادث و فجایع از آنها باخبر شود و به آنها لبخند بزند در کدامین منطق پذیرفته است؟ آنها برادرانه و البته تهدیدآمیز از روحانی تقاضا کردهاند که نصیحت برادران ایمانی خود را بپذیرد و روند هفتساله مدیریت خود را تغییر دهد، چون مجلس یازدهم با هدف احیای انقلابیگری پا به میدان گذاشته در مقابل حقوق مردم سکوت نخواهند کرد و البته هیچ راهکار عملی جلوی پای دولت نگذاشتهاند.
این نامه در حالی منتشر شده است که هنوز یک ماه از شروع کار مجلس جدید نگذشته و عملکرد نمایندگان بهخوبی قابل ارزیابی نیست، هرچند برخی از آنها در همین مدت کوتاه نشان دادند که به دنبال ختم قرآن در صحن مجلس و تغییر نام فرودگاه مهرآباد هستند. در هر حال به نظر میرسد پارلمان تازه در یک سال پایانی کار دولت، فشار زیادی بر آن خواهد آورد و حضور همیشگی وزرای کابینه در صحن مجلس همین را نشان میدهد و این نامه میتواند شروع جدی این جدال یکساله باشد.
بیشتر بخوانید: انتقاد تند علی مطهری از سخنگوی شورای نگهبان
علی مطهری، نماینده سابق تهران در مجلس نامه رؤسای کمیسیونهای پارلمان به روحانی را غیر منصفانه دانست که نشان میدهد آنها به دنبال حل مشکلات نیستند. او معتقد است نمایندگان اگر به دنبال حل مسائل کشور هستند باید از رئیسجمهور درخواست وقت ملاقات کنند و با راهحل و پیشنهادهای خود به حل مشکلات کشور کمک کنند وگرنه اینکه مردم فقط ناله مسئولان را بشنوند اتفاق جالبی نیست و باعث ناامیدی مردم میشود.
مطهری که نایبرئیسی در مجلس دهم را تجربه کرده و خود سابقه سؤال از رئیسجمهور را دارد، درباره تهدیدات دولت توسط نمایندگان در زمان تبلیغات انتخاباتی نیز گفت خیلی نمیتوان این شعارها را جدی گرفت. برخی نمایندگان هنوز از تبوتاب فضای انتخابات بیرون نیامدهاند. کمکم متعادل خواهند شد و با دولت همکاری خواهند کرد. او میگوید اگر هم مجلس در تقابل جدی با دولت قرار بگیرد قطعا مقام معظم رهبری دخالت خواهند کرد. مطهری در این گفتگو گفته که نمایندگان باید پخته عمل کنند و وقت انتقامگیری نیست و اینکه همه تقصیرها را به گردن رئیسجمهور بیندازیم، اما عملکرد خود را نبینیم، بیانصافی است. در ادامه این گفتگو را میخوانید:
ارزیابی شما از این نامه و ادبیات آن چیست؟نامه لحن خوبی نداشت و تهدیدآمیز به نظر میرسد. این نامه ناصحانه و مشفقانه نیست و لحن نامه نشان میدهد که از روی دلسوزی نوشته نشده است. ادبیات آن احساسی و هیجانی است. نالهکردن و دردها را گفتن و درمان را نگفتن است. در مواردی با واقعیت مطابق نیست؛ مثلا به «رهاشدگی از منظر اقتصادی» اشاره شده که واقعا کشور در این وضعیت نیست و دولت در حوزه اقتصاد تلاش خوبی انجام میدهد یا درباره «فاصله نظام با اصول قانون اساسی در امور معیشتی» نوشتهاند که مطلب روشنی است و دلایل آن را همه میدانند.
نمیتوان فشارهای خارجی را در نظر نگرفت که اتفاقا خیلی از آنها ناشی از عملکرد خودمان است و همین دوستان برای منهدمکردن برجام خیلی تلاش کردند و زمینهای ایجاد کردند که ترامپ از برجام خارج شود و تحریمهایی را به ما تحمیل کند. امضاکنندگان باید علل این فاصله را هم ببینند. البته یک نکته مثبت در این نامه وجود دارد و آن این است که قبول کردهاند که رئیسجمهور مسئول اجرای قانون اساسی است و اصل ۱۱۳ قانون اساسی به آن تأکید دارد. پس وقتی رئیسجمهوری در جایی از نادیدهگرفتن حقوق شهروندی مردم گلایه میکند، براساس همین نامهای که نوشتهاند، باید با آقای روحانی همراهی کنند.
در جایی از نامه خطاب به رئیسجمهور گفته شده که «بنایی را که سابقا با مجلس داشتید، کنار بگذارید» و عنوان کردهاند که «در مقابل حق مردم سکوت نمیکنیم». این سخنان به این معنی نیست که مجلسهای گذشته را که شما هم در آن حضور داشتید، طرفدار و سازشکار با دولت نشان میدهند؟بله، این معنی را القا میکند؛ ولی واقعیت ندارد. مثلا بنده پایهگذار سؤال از رئیسجمهور بودم. طرح سؤال از آقای روحانی را آغاز کردم؛ اما شکل آن تغییر کرد و آقای ذوالنور آن را ادامه داد. حتی قبلتر برای اولین بار طرح سؤال از رئیسجمهور را در زمان آقای احمدینژاد انجام دادیم و همین روال را درباره آقای روحانی عمل کردیم؛ یا استیضاح وزیر کشور به خاطر حوادث آبان ۹۸ که بنده بر آن اصرار داشتم؛ اما متأسفانه با همراهینکردن رئیس مجلس دهم مواجه شد و به سرانجام نرسید. همه اینها نشان میدهد که مجلس دهم به گونهای نبود که در مقابل دولت مماشات داشته باشد. مفهوم این جمله که نوشتهاند «بنایی را که سابقا با مجلس داشتید، کنار بگذارید»، اصلا مشخص نیست؛ یعنی آیا آقای روحانی به مجلس زور میگفته یا مجلس در مقابل رئیسجمهور کوتاه میآمده است؟ هیچکدام درست نیست؛ یا در جایی نوشتهاند که «ما به دنبال احیای انقلابیگری هستیم».
اینها واقعا حرفهای شعاری و هیجانی است. آن چیزی که باید برای ما ملاک باشد، اسلام است؛ نه انقلاب. اسلامیبودن مهم است، نه انقلابیبودن. ما انقلاب را هم به خاطر اسلام میخواهیم؛ وگرنه انقلاب اصالتی ندارد. این حرفها آن زمان در جزوههای گروه فرقان دیده میشد. این همان مسئلهای است که شهید مطهری مطرح میکردند که آیا باید انقلاب را اسلامی کنیم یا اسلام را انقلابی؟ دمزدن از انقلابیبودن مفهوم روشنی ندارد و برای مردم هم جاذبه ایجاد نمیکند.
همچنین این نامه منصفانه نوشته نشده و نشان میدهد که آنها به دنبال حل مشکل نیستند. اگر آنها واقعا به دنبال حل مشکل معیشتی مردم هستند، باید از رئیسجمهور درخواست وقت کنند و با شخص آقای روحانی صحبت کنند، حرفهای آقای رئیسجمهور را بشنوند و راهحلها و پیشنهادهای خود را مطرح کنند؛ وگرنه اینکه مردم فقط ناله مسئولان اجرائی و تقنینی را بشنوند، اتفاق جالبی نیست و باعث ناامیدی مردم میشود. البته من این مانع را قبول دارم که آقای رئیسجمهور به نمایندگان بهسختی وقت میدهند.
در دوره دهم مجامع استانی نمایندگان درخواست وقت میکردند و وقت داده نمیشد. من امیدوار هستم که آقای روحانی با مجلس یازدهم تعامل بیشتری داشته باشند و به نمایندگان وقت بدهند تا آنها حرفهای خود را بزنند و موضوع منتهی به اینگونه نامهنوشتنها نشود.
قبل از انتخابات مجلس یازدهم، خیلی از نامزدها در تبلیغات خود رسما اعلام میکردند که میخواهیم دولت را زمینگیر کنیم و حتی طرح عدم کفایت حسن روحانی نیز مطرح میشد. این نامه نشان میدهد که واقعا مجلس جدید شمشیر را برای دولت از رو بسته است. با توجه به اینکه ما در گذشته تقابل شدید مجلس اول را با رئیسجمهور وقت داشتیم، فکر نمیکنید باید منتظر دوران سختی برای دولت روحانی هم باشیم؟