اقتصاد۲۴- 10برابر شدن وام ازدواج در شرایطی که امروزه جامعه ما با رکود معیشتی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، حتما دلایلی منطقی داشته است. کاهش آمار ازدواج و فرزندآوری، هرم جمعیتی ایران را با سالمندی شدید روبه‌رو ساخته و آینده سختی را به لحاظ تامین نیروی انسانی پیش‌روی مسئولان و برنامه‌ریزان کشور قرار داده است. در کشور‌ها توسعه‌یافته، ما موضوعی به‌نام «وام ازدواج» نداریم و وظیفه دولت، تولید کار برای قشر جوان و تحصیلکرده است.
زمانی‌که کار به اندازه کافی برای جوانان مهیا باشد و آن‌ها درآمد خوبی داشته باشند، خودبه‌خود به فکر تشکیل خانواده و فرزندآوری می‌افتند، اما امروزه بنا به آمار خوشبینانه حدود ۴۰ درصد از فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های کشور بیکار هستند و ۴۰ درصد دیگر نیز به مشاغل کاذب یا غیر‌مرتبط با مدرک تحصیلی‌شان روی آورده‌اند و فقط ۲۰ درصد جوانان کار مناسب دارند.
بیشتر بخوانید:وام ازدواج با شرط عجیب یک بانک برای ضامن!
آیا پاسخ به این سوال کار دشواری است که یک جوان بیکار یا با درآمد کم، چطور می‌تواند برای اجاره یک خانه ۴۰متری در مرکز تهران، حدود ۸۰میلیون پول پیش و ماهانه یک‌میلیون تومان اجاره پرداخت کند، آن‌هم در شرایطی که هر روز به قیمت‌ها افزوده می‌شود و کشور با یک تورم افسارگسیخته روبه‌رو است. طبق قانون جمهوری اسلامی ایران، در صورت افزایش یک درصدی به نرخ واقعی تورم، باید یک درصد هم به حقوق‌ها افزوده شود، اما هر سال ۱۵ درصد به حقوق‌ها اضافه می‌شود و نرخ تورم در کشور بیش از ۴۰درصد است، پس مردم نسبت به سال گذشته ۲۵ درصد فقیرتر می‌شوند. حتی اگر دولت به هر زوج یک‌میلیارد تومان وام ازدواج بدهد، یک جوان چطور می‌خواهد در مدت ۳۰ تا ۴۰ سال این مبلغ را پرداخت نماید، آن هم در روز‌هایی که درآمد ماهانه یک کارمند، سبد خانوار او را تا آخر ماه پر نمی‌کند.
تا زمانی‌که استاندارد‌های زندگی حداقلی در کشور فراهم نشود و حقوق و درآمد‌ها با رشد تورم متناسب نباشد، کمتر جوانی به فکر ازدواج و تشکیل خانواده می‌افتد. در دنیا حقوق افراد بر مبنای ۲۵درصد برای اجاره خانه، ۲۵درصد برای تامین خوراک، ۲۵ درصد برای بیمه و مالیات و مابقی حقوق برای پس‌انداز تعیین می‌شود، اما در کشور ما بیش از ۷۰ درصد حقوق را باید برای پرداخت اجاره منزل هزینه کرد و ۳۰ درصد مابقی آن، فقط یک هفته سفره خانوار را پر نگه می‌دارد و در این شرایط یک جوان که سرنوشت پدر و افراد خانواده‌اش را می‌بیند که بعد از یک عمر کار کردن، در تامین مایحتاج حداقلی زندگی خانواده‌شان با هزار مشکل روبه‌رو هستند، چطور می‌تواند به خود جرات تشکیل خانواده دهد؟
در سال گذشته بیش از۵۳۰هزار ازدواج در کشور ثبت شده که برای آینده، اگر این تعداد ازدواج در کشور رخ دهد، دولت باید ۵۳۰هزار میلیارد تومان از بودجه خود را برای پرداخت وام ازدواج اختصاص دهد که امری محال و نشدنی است، از سوی دیگر یک جوان باید چه وثیقه‌ای برای دریافت این وام ازدواج به بانک ارائه دهد؟ اما در راهکاری آسان‌تر، دولت می‌تواند با این مبلغ در سال چندین کارخانه یا واحد‌های مسکونی مناسب برای جوانان بسازد. در این شرایط جوانان به‌جای اینکه بدهکاری مادام‌العمر شوند، منابع پایدار درآمد و مسکن برای آن‌ها تامین خواهد شد و محتاج وام ازدواج نخواهند بود، وگرنه پرداخت وام یک‌میلیارد تومانی وعده سرخرمن است!
زمانی‌که کار به اندازه کافی برای جوانان مهیا باشد و آن‌ها درآمد خوبی داشته باشند، خودبه‌خود به فکر تشکیل خانواده و فرزندآوری می‌افتند، اما امروزه بنا به آمار خوشبینانه حدود ۴۰ درصد از فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های کشور بیکار هستند و ۴۰ درصد دیگر نیز به مشاغل کاذب یا غیر‌مرتبط با مدرک تحصیلی‌شان روی آورده‌اند و فقط ۲۰ درصد جوانان کار مناسب دارند.
بیشتر بخوانید:وام ازدواج با شرط عجیب یک بانک برای ضامن!
آیا پاسخ به این سوال کار دشواری است که یک جوان بیکار یا با درآمد کم، چطور می‌تواند برای اجاره یک خانه ۴۰متری در مرکز تهران، حدود ۸۰میلیون پول پیش و ماهانه یک‌میلیون تومان اجاره پرداخت کند، آن‌هم در شرایطی که هر روز به قیمت‌ها افزوده می‌شود و کشور با یک تورم افسارگسیخته روبه‌رو است. طبق قانون جمهوری اسلامی ایران، در صورت افزایش یک درصدی به نرخ واقعی تورم، باید یک درصد هم به حقوق‌ها افزوده شود، اما هر سال ۱۵ درصد به حقوق‌ها اضافه می‌شود و نرخ تورم در کشور بیش از ۴۰درصد است، پس مردم نسبت به سال گذشته ۲۵ درصد فقیرتر می‌شوند. حتی اگر دولت به هر زوج یک‌میلیارد تومان وام ازدواج بدهد، یک جوان چطور می‌خواهد در مدت ۳۰ تا ۴۰ سال این مبلغ را پرداخت نماید، آن هم در روز‌هایی که درآمد ماهانه یک کارمند، سبد خانوار او را تا آخر ماه پر نمی‌کند.
تا زمانی‌که استاندارد‌های زندگی حداقلی در کشور فراهم نشود و حقوق و درآمد‌ها با رشد تورم متناسب نباشد، کمتر جوانی به فکر ازدواج و تشکیل خانواده می‌افتد. در دنیا حقوق افراد بر مبنای ۲۵درصد برای اجاره خانه، ۲۵درصد برای تامین خوراک، ۲۵ درصد برای بیمه و مالیات و مابقی حقوق برای پس‌انداز تعیین می‌شود، اما در کشور ما بیش از ۷۰ درصد حقوق را باید برای پرداخت اجاره منزل هزینه کرد و ۳۰ درصد مابقی آن، فقط یک هفته سفره خانوار را پر نگه می‌دارد و در این شرایط یک جوان که سرنوشت پدر و افراد خانواده‌اش را می‌بیند که بعد از یک عمر کار کردن، در تامین مایحتاج حداقلی زندگی خانواده‌شان با هزار مشکل روبه‌رو هستند، چطور می‌تواند به خود جرات تشکیل خانواده دهد؟
در سال گذشته بیش از۵۳۰هزار ازدواج در کشور ثبت شده که برای آینده، اگر این تعداد ازدواج در کشور رخ دهد، دولت باید ۵۳۰هزار میلیارد تومان از بودجه خود را برای پرداخت وام ازدواج اختصاص دهد که امری محال و نشدنی است، از سوی دیگر یک جوان باید چه وثیقه‌ای برای دریافت این وام ازدواج به بانک ارائه دهد؟ اما در راهکاری آسان‌تر، دولت می‌تواند با این مبلغ در سال چندین کارخانه یا واحد‌های مسکونی مناسب برای جوانان بسازد. در این شرایط جوانان به‌جای اینکه بدهکاری مادام‌العمر شوند، منابع پایدار درآمد و مسکن برای آن‌ها تامین خواهد شد و محتاج وام ازدواج نخواهند بود، وگرنه پرداخت وام یک‌میلیارد تومانی وعده سرخرمن است!