اقتصاد۲۴- مدیری در بخشی از این گفت‌وگو صدای خود را با مدقالچی مقایسه کرد و گفت: صدای من تقریباً بم است؛ اما الان که با صدای شما مقایسه‌اش می‌کنم، نخ است! (خنده) صدای شما اساساً خشن است!
بیشتر بخوانید:کارگردان سریال توقیفی «کتونی زرنگی»از کرونا میگوید + عکس
مدقالچی گفت: نمی‌توان گفت صدای من خشن است؛ بلکه زنگ صدای بالایی دارم.
مدیری سپس خطاب به مدقالچی عنوان کرد: جنس صدای شما متمایل به نقش منفی یا مثبت است و یا نمی‌توان تقسیم بندی برای آن داشت؟
مدقالچی پاسخ داد: این درجه بندی را نمی‌توان داشت؛ چون من نقش مثبت بسیاری را دوبله کردم؛ نقش منفی هم زیاد گفتم.
این دوبلور پیشکسوت، درباره خوانش نریشن سریال «آن‌شرلی» گفت: نریشن‌خوانی «آن‌شرلی» را سال ۷۷ به من سپردند؛ نریشن اولیه با خط قرمز‌های ما مغایر بود. به همین دلیل قرار شد، خودمان یک تیتراژ برای این مجموعه بسازیم؛ متن نریشن را خودم نوشتم و راوی داستان هم بودم.
وی درباره دوبله نقش ابوسفیان در فیلم «محمد رسول‌الله» گفت: همه همکارانم در این فیلم خوب بودند؛ به همین دلیل یکی از جاودانه ترین دوبله‌های ایرانی شد. مصطفی عقاد کارگردان فیلم محمد رسول الله، دو بار این فیلم را با دوبله فارسی دید و گفت: «این فیلم اصلی «محمد رسول الله» است»؛ آن قدر که دوبله کار شاخص و درست از آب در آمده بود. با اینکه عقاد اصلاً زبان فارسی نمی‌دانست، اما دوبله فارسی «محمد رسول الله» بسیار او را تحت تاثیر قرار داده بود.
مدقالچی درباره ازدواجش هم گفت: من سال ۴۶ ازدواج کردم؛ پسر بزرگم ۵۰ سال و پسر کوچکم ۴۳ سال دارد. پسر کوچکم در تلویزیون آلمان، در حوزه صدابرداری مشغول به کار است.
وی درباره وضعیت امروز دوبله در کشورمان گفت: در گذشته ما به خاطر عشقمان سراغ دوبله رفتیم؛ اما امروز اجازه دادیم هر کسی، هر کاری دلش می‌خواهد انجام دهد. خیلی‌ها امروز می‌گویند لیسانس تئاتر و کارگردانی دارند، اما وقتی به آن‌ها می‌گوییم یک متن را بخوانید، می‌بینیم هزاران کیلومتر پرت هستند و از دنیای هنر فاصله دارند.
مدقالچی در پاسخ به سوال مدیری درباره اینکه اگر می‌توانست قانونی تصویب کند، چه بود؛ گفت: دستور می‌دادم مدرسه بسازند و استادان درجه یک دانشگاه به کلاس اولی ها درس بدهند؛ اما الان این طور نیست. معلم‌ها جوان هستند و حقوق خوبی هم ندارند.
او در پایان حسش نسبت به رادیو را این طور توصیف کرد و گفت: هیچ چیزی لذت بخش‌تر از این نیست که پشت میکروفون بنشینم و یک جمله بگویم.