اقتصاد۲۴ -این متن و خبر دروغ نیست. صحت داره اما چیزی که میخوام در موردش حرف بزنم، این نظام ارزشگذاری احمقانه‌ایه که بر اساس رتبه، رشته و دانشگاه هویت یک جوان هجده نوزده ساله رو تعیین میکنه.
میخوام بگم بعد از ۵ سال که از کنکور و اون سال پر از استرس و اضطراب گذشته، وقتی برمیگردم و به عقب نگاه میکنم معتقدم اون میزان از استرس و نگرانی که به خودم و اطرافیانم تحمیل کردم تا حتما رتبه تک رقمی کشوری بیارم، هیچ ارزشی نداشتن. امروز معتقدم که ارزش لحظه لحظه‌ای که با معده درد ناشی از تحمل اضطراب گذروندم خیلی بیشتر از یک کارنامه‌ایه که بعدها توی زندگی هیچ اثری نداره.
بیشتر بخوانید:آتنه فقیه نصیری بعد از سه سال مبارزه با بیماری ام اس
رتبه خوب و دانشگاه خوب به خودی خود چیز بدی نیستن. زمانی بد میشن که تمام زیست و آرامش شما رو تحت سیطره بگیرن و شما با اسم رشته و رتبه و دانشگاهتون سنجیده بشید.
شما، تفکرتون، احساساتتون، علایقتون و آرامشتون به خودی خود انقدر ارزنده و ناب و شکوهمندن که هیچ چیز بیرونی نمیتونه اونهارو لگدمال کنه.
شما، تفکرتون، احساساتتون، علایقتون و آرامشتون به خودی خود انقدر ارزنده و ناب و شکوهمندن که هیچ چیز بیرونی نمیتونه اونهارو لگدمال کنه.
این عکس رو که دیدم، اونم در آستانه ثبت نام آموزشگاه های کنکور برای سال آینده، دوست داشتم بگم شما گول این تبلیغات رو نخورید. وقتی وارد فضای کار میشید تازه متوجه پوچ بودن رتبه و اسم دانشگاهتون میشید. شما در جهان واقعی فقط با یک چیز سنجیده میشید. میزان پشتکار و تلاش شما در کسب مهارت در زمینه مورد نظرتون نه هیچ چیز دیگه.
اگر رتبه‌تون خوب نشده، اگر سال بعد کنکور دارید و نگرانشید، اگر والدینی هستید که فرزند کنکوری دارید فقط بدونید هیچ چیزی تکرار میکنم هیچ چیزی به اندازه سال‌های پرنشاط جوانی ارزنده نیست. وقتی آگاه باشید که سیستم کنکور یک سیستم غلط و ناعادلانه‌ست که جز نابودی روحیه و سرمایه شما دستاورد دیگه‌ای نداره، اون موقع نه از رتبه خوبتون مغرور خواهید شد و نه از رتبه بد سرافکنده. شما فقط ازش گذرخواهید کرد و از این به بعد با فراغ بال بیشتر و پرانگیزه به دنبال چیزی خواهید رفت که حقیقتا دوستش دارید و از تک تک لحظاتش لذت میبرید. این زیستنه، " برای خود زیستنه". زندگی کوتاه‌تر از اینه که این دقایق ناب رو برای " دیگران و انتظاراتشون" زندگی کنیم. کنکور و رتبه رو فراموش کنید. برای کیفیت زندگی و حال خوب خودتون تلاش کنید.
منبع: آخرین خبر
هرچیزی اولش خوبه آخرش ازش زده میشی
چرا باید یه معلم و یه پزشک اییین همه تفاوت درامد داشته باشن
چرا یکیش باید ازبی پولی شبا خوابش نگیره، یکیش از پول زیاد بره تاجر بشه؟
مگه نه اینکه تو غرب موسیقیدان معلم پزشک کارمند و.. همه تقریبا توی یه رنج درآمد دارن؟
کشور ما
کشور تحقیرها و تبعیضها
همه انصافا پول دار نیستن
تازه معلم پول دار کم نداریم
کدام پزشک سه ماه تابستان تعطیل هست و حقوق می گیرد؟
کدام معلم باید شب ها شیفت بماند؟
کدام معلم برای دریافت اجازه فعالیت باید به یک شهر برود و چند سال خدمت کند؟
اگر از وضع مملکت ناراضی هستید کلاه تان را قاضی کنید: اگر قانون مشکل دارد، معلم قانونگذار آینده را تربیت می کند یا پزشک؟ اگر اجرا، اگر قضاوت، اگر هر چیز دیگری مشکل دارد خودتان به میزان تأثیرگذاری معلم و پزشک در آن «چیز» بیاندیشید.
یه آشنایی که خودش پزشکه و مادرش معلم میگفت حقوق مادرش ۶ تومنه پزشکی هم همون حدود یکم بیشتر
واقعا درامد پزشکا از خیلی کارمندا کمتره الان با اون همه زحمت