اقتصاد۲۴ -موضوعی که مسلماً به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی‌گیرد، هزینه شارژ خودروی الکتریکی است. این سؤالی است که مطمئناً بسیاری از افراد هنگام خرید خودروی الکتریکی می‌پرسند. متغیرهای زیادی در این امر دخیل هستند که انگشت گذاشتن روی آن‌ها کار آسانی نیست. آیا خودرو را در خانه شارژ می‌کنید؛ در کجا زندگی می‌کنید؛ آیا از شارژ سریع عمومی استفاده می‌کنید؛ از کدام ایستگاه‌های شارژ بازدید می‌کنید؛ وضعیت آب‌وهوای محل زندگی شما چگونه است؟ و شاید سؤالات دیگری که به ذهن شما بیاید.
عجیب نیست که مردم دوست دارند تسلا مدل ۳ بخرند، اما توانایی خرید آن را ندارند. این سخن ممکن است درست باشد؛ اما چنین افرادی احتمالاً به دنبال هزینه کلی مالکیت خودروی الکتریکی نیستند. اگر بخواهیم انصاف داشته باشیم، حفظ موجودی حساب پس‌انداز یا صرفه‌جویی در هزینه‌های ماهانه دشوار است؛ حتی اگر اطمینان کامل داشته باشید که می‌توانید در طولانی مدت پس‌انداز کنید. اگر اطمینان کامل ندارید یا پس‌انداز شما تخمینی است، فقط تصمیم‌گیری شما دشوارتر می‌شود.
بیشتر بخوانید:ردمی نوت ۹ تی ۵G با پردازنده هفت نانومتری و دوربین سه‌گانه رونمایی شد
یکی از مالکان خودروهای برقی تسلا با نام ریچارد کلمنتس، اخیرا با مدل ۳ مسیر ۱۸۴۵ کیلومتری (۱۲۴۹ مایلی) شهر بوفالوی نیویورک تا ملبورن فلوریدا را رانندگی کرده است. او بررسی کرده که چقدر پول در ایستگاه‌های سوپرشارژر تسلا پرداخت کرده است تا ایده‌ای کلی از هزینه‌ی شارژ خودروی برقی به مردم ارائه دهد. این تجربه‌ی موردی، اختصاصی و منحصربه‌فرد به نظر می‌رسد؛ اما اگر می‌خواهید بدانید هزینه مالکیت و تأمین انرژی یک خودروی الکتریکی چه مقدار است، می‌توانید این تجربه را به بایگانی اطلاعات ارزشمند خود اضافه کنید.
بر اساس داده‌‌ها و محاسبات کلمنتس، هزینه شارژ خودروی برقی او در طی رانندگی مسیر فقط ۶۹٫۹۶ دلار بود. او هزینه‌ی شارژ خودرو را با سوپرشارژ تسلا به‌طور متوسط ۰٫۲۵ دلار در کیلووات ساعت اعلام کرده است. کلمنتس همچنین در مورد اوقات سفر تجربیاتی در وبلاگ خود نوشت. این یکی دیگر از سؤالات مهم مالکان احتمالی است. اگر با خودروی شخصی رانندگی کنم، سفرهای جاده‌ای من چقدر بیشتر طول می‌کشد؟ برای جزئیات بیشتر می‌توانید به وبلاگ کلمنتس مراجعه کنید. کلمنتس در وبلاگ خود درباره سفرش این‌طور می‌نویسد:
به‌عنوان یک امر عملی، ما به‌طور کلی بیش از ۳٫۵ ساعت بدون نیاز به استراحت یا خوردن غذا دوام نمی‌آوریم، بنابراین در مجموع بخشی از زمان ما به توقف برای صرف وعده‌های غذایی سپری شد ... با فرض ناهار و سایر استراحت‌های متفرقه در فلوریدا، به‌راحتی حدود ۲ ساعت دیگر تلف شد. افزودن این دو ساعت به زمان سوخت‌گیری بنزین، کل زمان را به ۱۶۰ دقیقه می‌رساند. این در مقایسه با ۱۶۷ دقیقه برای رانندگی با خودروی برقی تسلا و تفاوت ۷ دقیقه‌ای، بسیار ناچیز است.
هزینه‌ی سفر مشابه با خودروی بنزینی متوسط چقدر است؟ باز هم باید گفت متغیرهای بسیاری در این زمینه دخیل هستند؛ اما برخی محاسبات ریاضی ساده می‌توانند ما را به جواب نزدیک کنند.طبق استاندارد EPA، مصرف سوخت یک خودروی بنزینی جدید به‌طور متوسط ۸٫۷۱ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۲۷ گالن در مایل) است. متوسط هزینه‌ی بنزین در ایالات متحده امروز حدود ۲٫۲۹ دلار به ازای هر گالن است. برای این سفر حدود ۱۷۴ لیتر (۴۶ گالن) بنزین مورد نیاز خواهد بود؛ بنابراین حدود ۱۰۶ دلار هزینه بنزین برای سفر از نیویورک تا فلوریدا نیاز است. البته به خاطر داشته باشید که شارژ در ایستگاه‌های سوپرشارژ تسلا گران‌تر از شارژ در خانه است. پس‌انداز در این سفر طولانی جاده‌ای فقط ۳۶ دلار برآورد می‌شود؛ اما در رانندگی روزانه و شارژ در خانه احتمالا صرفه‌جویی اقتصادی بسیار بیشتر خواهد بود.
رکوردشکنی پورشه تایکان
به گزارش Carscoops، تیمی از روزنامه‌نگاران به تازگی رکورد جدیدی برای رانندگی در ایالات متحده ثبت کرد. این تیم در ۴۴ ساعت و ۲۵ دقیقه و ۵۹ ثانیه با خودروی برقی پورشه تایکان مسیر نیویورک تا کالیفرنیا را پیموده است.کایل کانر، راننده اصلی و همان کسی است که رکورد قبلی را با مدل دوربرد تسلا مدل ۳ ثبت کرد. تیم همراه با درو پیترسون و تیجمن شرور، پورشه تایکان را با سرعت متوسط ۱۰۳ کیلومتر بر ساعت (۶۴ مایل بر ساعت) در سراسر مسیر راندند.
رکوردشکنی این تیم فقط از نظر سرعت رانندگی و مسیر طی‌شده در خور توجه نیست. یکی از بزرگ‌ترین مزایایی که تسلا هنوز در این نوع رکوردها دارد، شبکه شارژ آن است. اینکه تسلا مدت‌زمان بیشتری روی ایجاد شبکه شارژ اختصاصی کار کرده است، به رانندگان گزینه‌های بیشتری در مورد مکان‌های دسترس‌پذیر برای شارژ ارائه می‌دهد.
شبکه‌ی پورشه توسط شرکت Electrify America راه‌اندازی شده؛ اما ظاهراً آنقدر خوب است که می‌تواند در سراسر کشور به خودروهای الکتریکی خدمت‌رسانی داشته باشد. نرم‌افزار مکان‌یابی تایکان فقط یک اشکال کوچک داشت؛ اما می‌توانست به اندازه کافی و در حد نرم‌افزار تسلا خوب کار کند. اشکال به این صورت بود که به طرز عجیبی، نرم‌افزار تصمیم گرفت پورشه تایکان باید صرف نظر از موقعیت واقعی آن، برای شارژ به اوهایو برود. این امر یافتن ایستگاه شارژ را دشوار می‌کرد؛ بنابراین تیم مجبور به استفاده از نقشه‌های گوشی هوشمند اعضا شد و سپس مسیر درست را برای دستیابی به ایستگاه شارژ پیدا کرد.
خطای نقشه مشکلاتی برای سفر ایجاد کرد؛ اما رانندگی با تایکان مزایایی داشت. به‌عنوان مثال، پورشه تایکان می‌تواند از ۵ تا ۸۰ درصد ظرفیت باتری را فقط در ۲۲٫۵ دقیقه شارژ کند و چنین مزیتی به دلیل پری‌کاندیشنر (preconditioner) آن است. پری‌کاندیشنر با نزدیک شدن خودرو به ایستگاه شارژ، باتری‌ها را گرم می‌کند تا خیلی سریع‌‌تر شارژ شوند. شارژ همه خودروها با یک سرعت مشخص اتفاق نمی‌افتد. هرچه باتری بیشتر پر شود، شارژ آن سخت‌تر می‌شود. در نتیجه، شارژ باتری از ۹۰ تا ۱۰۰ درصد طولانی‌تر از ۲۰ تا ۳۰ درصد است.
گاهی اوقات تلاش برای محاسبه مدت‌زمانی که باید بین توقف‌ها خودرو شارژ شود، به کاری بسیار پیچیده تبدیل می‌شود. در این شرایط راننده باید نگرانی ظرفیت پیمایش (شعاع حرکتی) را با نگرانی زمان رسیدن به مقصد مقایسه کند و اولویت آن‌ها را بسنجد. اما به نظر می‌رسد اعضای تیم همه چیز را به‌درستی تحلیل کرده بودند؛ زیرا با وجود ظرفیت پیمایش پایین‌تر پورشه تایکان و شبکه شارژ کمتر در ایالات متحده، آن‌ها حدود یک ساعت زودتر از تسلا مدل ۳ مسیر را پیمودند و عصر روز اول سال نو به مقصد رسیدند.