اقتصاد ۲۴ -در مورد متناسب سازی مستمری‌های سازمان تامین اجتماع و توقعی که ۳.۵ میلیون مستمری بگیر این سازمان از آن دارند زیاد صحبت شده است؛ حالا تقریبا همه حتی خواجه حافظ شیرازی هم می‌داند که اداره کنندگان دولتی سازمان تامین اجتماعی در انجام این کار بد عمل کرده اند، اما شاید غیر از بازنشستگان کمتر کسی بداند که مراد و توقع منتقدان از متناسب سازی صورت گرفته چیست؟
شاید شنیدن داستان علی آقا بتواند به فهم بهتر این توقع کند؛ علی آقا یکی از همان ۳.۵ میلیون نفر بازنشسته‌ای است که سازمان تامین اجتماعی از سی سال پیش ماه به ماه مستمری اش را پرداخت می‌کند، اما هربار که مبلغ فیش حقوقی اش را با درآمد شاگران سابقش مقایسه می‌کند؛ آه است که از نهادش بلند میشود.
شروع بازنشستگی علی آقا سال ۶۸ اتفاق افتاد؛ همان روزی که بعد از ۳۰ سال کارگری در نساجی مقدم از طرف کارفرما به سازمان تامین اجتماعی معرفی شد تا مستمری بگیر شود؛ شانس خوبش این بود که هشت سال آخر سرپرست رنگ رزی بود و برایش سقف حق بیمه را پرداخت کرده بودند؛ برای همین دریافت مستمری اش با ۹ هزار تومان شروع شد که به پول سی سال پیش رقم نسبتا بالایی بود.
هر چند خود علی آقا مدعی است که از همان ابتدا سازمان تامین اجتماعی در حقش بدحسابی کرده و باوجود حق بیمه‌ای که براساس دستمزد ۱۲ هزار تومانی اش پرداخت؛ مستمری کمتری گرفته است، اما اصل گرفتاری اش نه همان موقع که در سال‌های بعد اتفاق افتاد؛ زمانی که اقتصاد پس از جنگ ایران نوسانات نفس گیر را تجربه کرد و در جریان آن سال به سال میان حقوق شاغلان و بازنشستگان بیشتر فاصله ایجاد شد.
علی آقایی که بعد از سی سال کارکردن، در بدو بازنشستگی حقوقی معادل ۷۵ درصد سقف مستمری را دریافت می‌کرد طی سی سال پس از بازنشستگی حالا کارش به جایی رسیده که با وجود دو نوبت همسان سازی و متناسب سازی، درسال ۹۹ درآمدی کمتر از ۵ میلیون تومان در ماه دارد.
به باور خودش که این پول حداکثر ۲۵ درصد مستمری است که سازمان تامین اجتماعی به بازنشستگان حداکثر بگیر پرداخت می‌کند؛ تازه این داستان زمانی تلخ‌تر میشود
که او به چشم خود شاهد است آن‌هایی که زمانی شاگردش بودند حالا بازنشسته شده اند، مستمری به مراتب بیشتری دارند.
بیشتر بخوانید: افزایش ۱۰۳ درصدی حقوق کارمندان بازنشسته در قیاس با افزایش ۴۹ درصدی حقوق کارگران بازنشسته
مطالبه بازنتشسگان از متناسب سازی یا همسان سازی داستان غامض و پیچیده نیست؛ لب مطلب این است مستمری بازنشستگی ارزشی متناسب با شرایط روز اقتصادی داشته باشد؛ درست است که برای کارگران بازنشسته افزایش مستمری در وهله اول تابعی است از افزایش ناچیز مزد سالانه، اما این وظیفه مدیریت دولتی سازمان است تا مانند سایر صندوق‌های بازنشستگی برای به به روز نگهداشتن ارزش مستمری بازنشستگان قدیمی اعتبار درنظر بگیرد.
واقعیت کمتر گفته شده بازنشستگان قدیمی مثل علی آقا این است که دستمزد بالای ۹ هزار تومانی که آن‌ها در سال ۶۸ ماه به ماه دریافت کردند حالا حتی به اندازه دستمزد یک روز یک کارگر ساده هم نیست؛ برای همین بدیهی است که اگر متناسب سازی برای این نسل از بازنشستگان درست انجام نشود، درآمدشان به هیچ وجه سنخیتی با هزینه‌های روز زندگی ندارد.