در این تجزیه و تحلیل داده‌های مطالعه از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۷ در ۱۹۵ کشور استفاده شده است. نرخ شیوع مرتبط با سن روند نزولی تدریجی را نشان می‌دهد که بیانگر آن است پیری و رشد جمعیت مسئول افزایش شیوع این بیماری است.
این مطالعه تفاوت‌های عمده‌ای را بین مناطق جهان نشان داد. محققان از شاخص اجتماعی-جمعیت شناختی برای دسته بندی ۱۹۵ کشور به پنج گروه با توجه به وضعیت توسعه‌ای استفاده کردند: شاخص پایین، پایین روبه متوسط، متوسط، متوسط روبه بالا و بالا.
نتایج نشان داد بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۷، میزان شیوع نارسایی قلبی در کشور‌های با شاخص اجتماعی-جمعیت شناختی بالا ۲۰.۳ درصد کاهش یافته، اما در کشور‌های با شاخص پایین، پایین روبه متوسط، و متوسط افزایش یافته است.
به گفته محققان، افزایش شیوع نارسایی قلبی در کشور‌های با شاخص پایین، پایین روبه متوسط، و متوسط ناشی از افزایش فاکتور‌های پرخطر مانند فشارخون بالا، دیابت شیرین، چاقی، سیگار کشیدن و سایر سبک‌های زندگی ناسالم است.
بیشتر بخوانید: برای کاهش وزن فوری چه بخوریم؟
تقریباً نیمی از افزایش جهانی تعداد بیماران نارسایی قلبی طی سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۷ در کشور‌های چین (۲۹.۹ درصد) و هند (۱۶.۶ درصد) بوده است.
علائم نارسایی قلبی می‌تواند ناتوان کننده باشد. تنگی نفس، خستگی و احتباس مایعات ممکن است توانایی بیماران را در راه رفتن، ایستادن، کار یا مراقبت از خود محدود کند.
این مطالعه نشان داد که سال‌های عمر همراه با ناتوانی به دلیل نارسایی قلبی از سال ۱۹۰۰ در سراسر جهان دو برابر شده است.
بیماری ایسکمیک قلبی، بیماری فشار خون قلبی و بیماری انسداد مزمن ریوی سه دلیل اصلی نارسایی قلبی هستند.