فیلم/ پینگ‌پُنگ میلیونی وسط خیابان‌های تهران

در همین زمینه محمدشیروانی در توئیتی راجع به این تجمع نوشت: 

عبدالرضا داوری درپاسخ به این توئیت نوشت: از این دوقطبی‌سازی و اردوکشی خیابانی دست بردارید و جامعه را بیش از این تحریک نکنید.

کل جمعیت حاضر در این تجمع بین ١۵ تا ١۶ هزار نفر است و در شهر ٩ میلیونی تهران به معنای ٠/٢ درصد «دو دهم درصد» از جمعیت است.

شما هم توان بسبج‌کنندگی را از دست داده‌اید. بجای این تحرکات، شیوه‌های حکمرانی را اصلاح کنید.

محسن حسام مظاهری در یادداشتی در این باره با عنوان پینگ پنگ سیاسی در خیابان نوشت: 

«زن، زندگی، آزادیِ» اصلی برکات است/ ارزنده‌ترین جلوه‌ی آن در صلوات است

این یکی از ابیات شعری است که مداح جوان در تجمع امروز تهران (میدان ولیعصر ـ ۲۲ مهر ۱۴۰۱) خواند؛ شعری که دیگر ابیاتش هم بازی با سه واژه‌ی شعار محوری اعتراضات اخیر بود.

تجمع روز جمعه گرچه به نام جشن میلاد پیامبر برگزار شد، اما هم مضمون اشعار و شعارها (که مقولاتی چون زن و حجاب در آن‌ها برجسته بود) و هم فضای حاکم بر برنامه کاملاً نشان از یک میتینگ سیاسی (با لعاب مذهبی) داشت؛‌ میتینگی با حضور سلبریتی‌های مداحی سیاسی پایتخت (حلقه‌ی منصور ارضی) و اجرای سرود «سلام فرمانده» (که به‌تدریج رسماً به سرود رسمی نظام تبدیل شده) و مخلفات دیگر، همراه با تبلیغات رسانه‌ای و پوشش گسترده در صداوسیما. مشابه این مراسم، همزمان با تهران در بسیاری از دیگر شهرها نیز برگزار شد.

با این‌ اوصاف پس از راهپیمایی ۱ مهر و تجمعات «امت رسول الله» در ۳ مهر، مراسم روز جمعه سومین اقدام در قالب تجمع مردمی برای حل اعتراضات اخیر بود. این قبیل تجمعات خصوصاً وقتی با استناد مکرر به رویدادهایی چون راهپیمایی اربعین، راهپیمایی غدیر و موج «سلام فرمانده» همراه شده، نشان می‌دهد مسئولان همچنان در پی راه‌حلی خیابانی برای مقابله با بحران پیش‌آمده‌اند و تلاش دارند مانند تجارب قبلی (ازجمله چون ۲۳ تیر ۷۸ و ۹ دی ۸۸)، این‌بار نیز بحران را به‌جای مواجهه‌ی منطقی و ریشه‌ای با آن، در همان خیابان فیصله دهند. این درحالی است ‌که برخلاف انتظار مسئولان و تجارب پیشین، دو تجمع قبلی کارآمد نبود و نتوانستند «غائله را جمع کنند» و  قابل حدس است که تلاش سوم هم به نتیجه نخواهد رسید.

اولاً‌ اینگونه تحرکات به قطبی‌سازی جامعه خصوصاً‌ دوقطبیِ کاذب مذهبی/غیرمذهبی و باحجاب/بی‌حجاب دامن می‌زند؛ جامعه‌ای که در ملتهب‌ترین و شکننده‌ترین و قطبی‌شده‌ترین وضعیتش در سال‌های اخیر قرار دارد.

ثانیاً این پیام را  به معترضان می‌دهد که ما زبان خیابان را می‌پسندیم پس در خیابان بمانید. ثالثاً به‌دلیل فرسایش شدن از یک‌جایی به بعد قابل ادامه نیست. چون درهرحال تحریک‌‌پذیری بدنه‌ی مذهبی جامعه هم سقفی دارد و تناوب آن در فواصل کوتاه نتیجه‌ی معکوس می‌گذارد.