بیانیه گروه هفت علیه ایران

در ادامه ادعا شده است که اقدامات ایران «برای منطقه بی ثبات کننده است و تنش های بالا را تشدید می کند. بنابراین ما از ایران می‌خواهیم که حمایت خود از بازیگران خشونت‌آمیز دولتی و غیردولتی و گروه‌های نیابتی را متوقف کند و به طور کامل به تمام قطعنامه‌های مربوطه شورای امنیت سازمان ملل متحد (از جمله قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد) پایبند باشد.

دیپلمات‌های ارشد گروه هفت با تکرار ادعای بی‌اساس بکارگیری پهپادهای ایرانی در جنگ اوکراین که بارها از سوی مقامات کشورمان رد شده است ادعا کردند: ما همچنین از تلاش‌های سازمان ملل برای پاسخگویی روسیه و ایران به دلیل نقض آشکار قطعنامه ۲۲۳۱ حمایت می‌کنیم.

جمهوری اسلامی ایران بارها ادعای مطرح شده درباره ارسال پهپاد به روسیه را برای به‌کارگیری در جنگ اوکراین رد و برای شفاف‌سازی این موضوع از طریق برگزاری جلسه مشترک با اوکراین اعلام آمادگی کرده است. وزیر امور خارجه کشورمان در این رابطه تصریح کرده است: ما هیچ سلاح و پهپادی برای به کارگیری در جنگ با اوکراین به روسیه نداده و نخواهیم داد.

مقصرنمایی ایران در مذاکرات رفع تحریم‌ها

وزرای امور خارجه کشورهای عضو گروه هفت در این بیانیه به تاکتیک مقصرنمایی ایران در مذاکرات رفع تحریم‌ها نیز متوسل شده و بدون اشاره به اقدامات غیرقانونی واشنگتن در نابودی برجام و تداوم نقض قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد ادعا کردند: ما بر عزم آشکار خود تاکید می کنیم که ایران هرگز نباید سلاح هسته‌ای تولید کند. گروه هفت به همکاری با یکدیگر و سایر شرکای بین المللی برای رسیدگی به تشدید تنش در [برنامه] هسته‌ای ایران و همکاری ناکافی با آژانس بین المللی انرژی اتمی در رابطه با اجرای توافقنامه پادمانی معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT) ادامه خواهد داد.

دیپلمات‌های گروه هفت با چشم‌پوشی از تهدید زرادخانه‌های مملو از تسلیحات اتمی رژیم صهیونیستی ادعا کرده‌اند: ما عمیقاً نگران گسترش بی وقفه برنامه هسته ای ایران هستیم که هیچ توجیه غیرنظامی معتبری ندارد و از ایران می‌خواهیم مسیر خود را تغییر دهد و تعهدات قانونی و سیاسی خود در زمینه منع اشاعه هسته‌ای را بدون تاخیر بیشتر، انجام دهد.

دیپلمات‌ها مدعی‌شده‌اند: علیرغم چندین ماه مذاکرات فشرده برای بازگشت به برجام، ایران تصمیمات لازم را نگرفته است.

به گزارش ایرنا، برنامه صلح آمیز هسته ای ایران از ابتدا با ابزارسازی بی دلیل آمریکا تحت تاثیر رژیم صهیونیستی از قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد و همدستی تروئیکا به یک بحران غیرضروری تبدیل شد.

جمهوری اسلامی ایران در برابر دخالت ناعادلانه شورای امنیت سازمان ملل مقاومت کرد و تسلیم فشار آمریکا-تروئیکا برای توقف غنی سازی صفر نشد؛ اما برای کاهش تنش‌ها موافقت کرد که نگرانی‌ها در مورد برنامه هسته‌ای خود را با شرکت در مذاکرات سازنده (که منجر به توافق برجام سال ۱۳۹۴ شد)، کاهش دهد.

ایران پس از امضای توافقی با گروه ۱+۵ در سال ۱۳۹۴ با هدف لغو تحریم های ظالمانه، به عنوان کشوری مسئولیت پذیر، تعهدات خود را بدون عیب و نقص اجرا کرد و این مساله در ۱۶ گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی مورد تائید قرار گرفت.

اما پس از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید در ژانویه ۲۰۱۷ (دی ماه ۱۳۹۵) و پس از چند اقدام مقدماتی، نهایتاً با اتخاذ مواضع مغایر با مفاد برجام، با خروج یکجانبه و غیرقانونی آمریکا از آن در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ (۸ می ۲۰۱۸)، در دو مرحله تحریم‌های ثانویه آن علیه ایران بازگردانده شد.

اجرای نامتوازنِ این توافق از یک طرف و فشارهای ناشی از اعمال و تشدید تحریم‌های یکجانبه آمریکا از طرف دیگر، باعث شد تا یکسال پس از خروج آمریکا از برجام، نهایتاً در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۸ می ۲۰۱۹) شورایعالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران تصمیماتی در راستای متوقف کردن گام به گام اجرای اقدامات داوطلبانه تعهدات هسته‌ای با اعطای فرصت‌های ۶۰ روزه به دیپلماسی، اتخاذ کند.

در واقع پس از اینکه سایر اعضای باقیمانده در توافق یاد شده نتوانستند انتظارات مشروع ایران برای بازگرداندن توازن به توافق را برقرار کنند، به خودیاری متوسل شود اما از واکنش متقابل دربرابر رفتار غیرقانونی آمریکا خودداری و بر رویکرد اصولی خود برای حفظ توافق پافشاری کرد

تدابیر جبرانی ایران در کاهش تعهدات هسته ای نیز بر اساس متن توافق یاد شده صورت گرفت که به ایران اجازه داد تعهدات داوطلبانه خود را در پاسخ به عدم اجرای قابل توجه دیگران کاهش دهد.

این درحالیست که خروج ایالات متحده فراتر از نقض اصل توافق بلکه اقدام یکجانبه بی دلیل با هدف نابودی کامل سندی بود که توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد تایید شده است. دولت دموکرات جو بایدن پس از روی کار آمدن در ژانویه ۲۰۲۱، اقدام یکجانبه دولت سابق این کشور را برای خروج از توافق ایران و گروه ۱+۵ محکوم کرد اما تاکنون دربرابر هرگونه اقدام معتبر برای جبران رفتار نادرست گذشته کوتاهی کرده است.

ایران حداکثر شجاعت و بصیرت خود را با موافقت برای مشارکت در مذاکرات با هدف حفظ توافق نشان داد و اینک مذاکرات رفع تحریم‌ها پس از ماه‌ها گفت‌ وگوهای فشرده در وین به مرحله‌ای رسیده است که چنانچه ایالات متحده آمریکا به عنوان طرف نقض کننده برجام مطالبات منطقی ایران و الزامات شکل‌گیری یک توافق پایدار و قابل اتکاء را بپذیرد، توافق نهایی حاصل خواهد شد.

تجربه ماه‌ها مذاکرات در وین ثابت کرد کاخ سفید به دلیل مشکلات داخلی و فشار رژیم صهیونیستی قدرت تصمیم‌گیری برای بازگشت به توافق هسته‌ای را ندارد و از این منظر، به تاکتیک مقصرنمایی و تعیین ضرب‌الاجل‌های ساختگی علیه ایران متوسل شده است.

جمهوری اسلامی ایران تاکید دارد که اگر طرف آمریکایی واقع‌بینانه عمل کند، امکان دستیابی به توافق در وین وجود دارد. توافق مد نظر ایران سندی است که تحریم‌ها به صورت حداکثری رفع و منطقه‌ هم از اجرای آن بهره‌مند شود.

دخالت در امور داخلی ایران به بهانه دفاع از حقوق بشر

وزرای امور خارجه گروه هفت در فراز دیگری از این بیانیه ادعایی به اظهارات مداخله جویانه درباره امور داخلی ایران پرداخته و مدعی شدند: ما از مقامات ایرانی می خواهیم به تعهدات بین المللی خود تحت قوانین بین المللی، از جمله میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) احترام بگذارند.

آن‌ها همچنین از آنچه « رویه ایران در بازداشت غیرمنصفانه شهروندان دوگانه و خارجی » نامیده انتقاد و ادعا کردند: از ایران می‌خواهیم که به این شیوه بازداشت‌های ناعادلانه به امید منافع سیاسی پایان دهد.

این درحالیست که ناصر کنعانی سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان پیشتر در این باره گفته‌ بود: کشورهایی که با سابقه طولانی جنگ‌افروزی و خشونت در سرتاسر جهان شناخته شده اند، از وجاهت و مشروعیتی برخوردار نیستند که دیگران را در مورد حقوق بشر موعظه کنند.

وی افزود: دولت آمریکا با تداوم سیاست شکست‌خورده فشار حداکثری و تروریسم اقتصادی، بزرگترین ناقض حقوق ملت ایران است و نمی‌تواند با طرح ادعاهای اثبات نشده و اتخاذ مواضع فریبکارانه، خود را غمخوار و حامی مردم ایران نشان دهد.

کنعانی با تأکید بر اینکه حقوق بشر بر اساس باورها و ارزش‌های دینی و تاریخی، برای جمهوری اسلامی ایران از ارزش و جایگاهی ذاتی برخوردار است، افزود: باعث تأسف است که برخی کشورها با سوء استفاده سیاسی و ابزاری از حقوق بشر، تلاش می‌کنند از یک حادثه در حال بررسی، به عنوان فرصتی برای پیگیری اهداف و امیال سیاسی خود علیه دولت و ملت ایران بهره گیرند.