کسری گاز همچنان در کمین صنایع

اقتصاد۲۴-رضا پدیدار درباره ناترازی گاز و راهکار‌های عبور از آن اظهار داشت: داستان ناترازی گاز را از دو منظر اقتصادی و اجتماعی باید نگاه کرد، از آنجایی که پدر علم اقتصاد علم اجتماع است ما ابتدا باید از دید اجتماعی به موضوع نگاه کنیم و بعد وارد مبانی اقتصادی آن شویم. به همین دلیل اگر امکانات و پتانسیل‌های کشور را در نظر بگیریم ظرفیت تولید میادین گازی کشور حدود یک میلیارد متر مکعب در روز است، ولی باتوجه به مشکلات فنی و اجرایی و تامین نیاز تجهیزاتی و سایر متعلقات مربوط به برداشت از میادین گازی؛ میزان تولید از حدود ۸۰۰ میلیون متر مکعب در روز فراتر نرفت و ما نتوانستیم برداشت بیشتری داشته باشیم.

وی افزود: از طرفی ما دو قرارداد بلندمدت با ترکیه و عراق داریم و مجبوریم به تعهدات خودمان عمل کنیم و در فصل زمستان شیر گاز را بروی این کشور‌ها نبندیم، ممکن است میزان انتقال گاز به این کشور‌ها را در زمان پیک مصرف در کشور خودمان کم کنیم، اما باید تا جایی که می‌توانیم ارسال گاز ادامه داشته باشد.

عضو هیات نمایندگان کمیسیون انرژی اتاق بارگانی تصریح کرد: بر اساس آخرین آمار‌های متقن شرکت ملی گاز و باتوجه به ضریب افزایش تولید ۱۴۰۲ نسبت به ۱۴۰۱؛ بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیون متر مکعب ناترازی داریم و اکنون حدود ۵۰ تا ۵۵ میلیون متر مکعب در روز به ترکیه و حدود ۲۵ تا ۳۵ میلیون متر مکعب به عراق صادرات گاز داریم در مجموع این به دو کشور زیر ۱۰۰ میلیون متر مکعب گاز صادر می‌کنیم که در زمان پیک زمستان به نصف کاهش پیدا می‌کند و به این ترتیب بخشی از میزان ناترازی که بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیون متر مکعب است را از محل عدم صدور گاز به این دو کشور جبران می‌کنیم، امسال نیز با راه‌اندازی فاز ۱۱ پارس جنوبی به میزان حدود ۷میلیون متر مکعب به تولید اضافه می‌شود که بتوانیم در پیک زمستان را سپری کنیم، اما در هر حال ضرورت دارد که برنامه‌ریزی مجددی صورت گیرد.

بیشتر بخوانید:سراب نفت و توسعه پیش روی ایران؛ ملی شدن نفت واقعی یا پوچ؟

وی گفت: در مدل سیاستی تامین گاز در کشور اولویت اول تامین گاز خانگی و رفاه مردم است، بنابراین محدودیت تامین گاز صنایع و بازرگانی را در فصل زمستان شاهدیم، اما واقع امر اینکه بخشی از گاز که بعنوان خوراک مواد اولیه پتروشیمی‌ها است نیز محدود می‌شود که دامنه آن بین ۱۵۰ تا ۱۶۰ میلیون متر مکعب در روز است و این به بخش نباید لطمه وارد شود چراکه در این صورت به میزان تولید محصولات پتروشیمی که رقم آن به ۸۰ میلیون تن رسیده؛ کاهش پیدا می‌کند.

پدیدار بیان داشت: اکنون تقریبا حدود ۳۵ درصد محصولات پتروشیمی صادر، ۳۵ درصد به مصرف داخلی و ۳۰ درصد در کارخانه‌ها به مصرف می‌رسد، اگر گاز نباشد لطمه صادراتی خواهیم داشت، بنابراین بر اساس اولویت‌هایی که تعریف می‌شود باید در حوزه مصرف گاز فرهنگسازی کنیم.

وی ادامه داد: اکنون میانگین دمای مصرف روی ۲۵ تا ۲۴ درجه است در صورتی که اتحادیه اروپا بواسطه محدودیت‌هایی که بابت جلوگیری از آلایندگی و انتشار کربن اعمال شده میزان درجه را به ۱۸ درجه رسانده‌اند و همین باعث شد صرفه‌جویی ۳۵ درصدی در مصرف انرژی داشته باشند، ما نیز باید بهینه مصرف کردن را در دستور کار قرار داده و به اندازه نیاز از انرژی استفاده کنیم، اکنون در اکثر ساختمان‌های مسکونی دما روی ۲۴ درجه تنظیم می‌شود و این فاجعه است، اگر مردم عادت کنند در زمان عدم حضور سیستم گرمایشی را خاموش کنند به میزان زیادی از این ناترازی جبران خواهد شد و لازم نیست از سهم بخش تولید و صنایع کم کنیم.

این عضو اتاق بازرگانی جلوگیری از هررفت و فلرینگ را نیز از دیگر راهکار‌های جلوگیری از مصرف غیربهینه دانست و افزود: اگر جلوی فلر شدن را بگیریم هدررفت ۴۵ تا ۵۰ میلیون متر مکعب در روز کاهش می‌باید که می‌تواند مبنایی باشد که گاز به جای سوزانده شدن فراینده به مصرف صنعت و پتروشیمی برسد. نکته دیگر ذخیره‌سازی گاز است ما مخزن شوریجه و سراجه را داریم که تعداد آن‌ها باید توسعه یاید که بتوانیم در زمستان از این محل رشد مصرف را تامین کنیم.

وی درباره واردات نیز خاطرنشان کرد: ما نباید به امید واردات و یا سواپ در راستای مصرف بهینه گام برنداریم ضمن اینکه میزان گازی که از ترکمنستان وارد می‌شود نیز تنها کفاف نیاز استان‌های شمالی را می‌دهد بنابراین باید مدلی برای کنترل مصرف و استفاده از گاز در حدی که موجود است تعریف کنیم نه اینکه با افزایش تولید و یا واردات مدام به رشد مصرف دامن بزنیم.