از سرمربی آمریکا ستیز استقلال چه خبر؟

اقتصاد۲۴- استقلال سال جدید را با سرمربی مونته نگرویی خود با یک تساوی و یک شکست آغاز کرد. شکست استقلال در بازی حیثیتی این تیم در استادیوم یادگار امام تبریز و مقابل تراکتور رقم خورد. استقلال در این بازی عملکرد به شدت ضعیفی ارائه کرد به شکلی که شایعاتی در مورد کم کاری تیم شکل گرفت. کم کاری برای اینکه تراکتور برنده شود و مسیرش برای قهرمانی هموار. تا رقیب سنتی شانسی برای بالا بردن جام در پایان فصل نداشته باشد.

حالا بژوویچ به تنهایی رکورددار بدترین شروع یک سرمربی در تاریخ باشگاه استقلال است. او ۶ بازی روی نیمکت آبی‌ها نشسته و حتی یک برد به دست نیاورده. سه شکست و سه تساوی حاصل کار شاگردان این مربی اهل اروپای شرقی بوده است. کسی که در کنفرانس‌ها تاکید دارد کسی از او با ذکر نام کشور‌هایی نظیر صربستان، مونته نگرو یا کرواسی سوال نپرسد. او همچنان معتقد است به یوگسلاوی! کشوری که چند سال پیش دچار جنگ داخلی و تجزیه شد و بوژوویچ آمریکا را مقصر این ماجرا می‌داند.

دوباره باید برگردیم به سوالی که یک روز در همین «رویداد ۲۴» پرسیدیم. زمانی که بوژوویچ مثل خرگوشی که از کلاه شعبده بیرون می‌آید شد سرمربی استقلال! یکی از دو تیم پرافتخار ایران که مربیان زیادی در طول تاریخ آرزوی نشستن روی نیمکت آن را داشتند. آن روز سابقه این مربی به قول خودش یوگسلاو را بررسی کردیم. غیر از یک برد مقابل همین استقلال تهران با استقلال خوزستان و دو، سه تا نمایش خوب که بیشتر حاصل عملکرد شخصی بازیکنی به اسم بیفوما بود چیز خاصی به دست نیامد.

بیشتر بخوانید:فیلم/ حرکت خطرناک هواداران تراکتور قبل از بازی با استقلال

همان جا بود که مشخص شد میودراگ نه بابت نتایج خیلی خوب و عملکرد فنی قابل توجه که بیشتر به خاطر مصاحبه‌ای در ماه‌های اول حضورش در ایران به استقلال رسید. همان مصاحبه آمریکاستیزانه او در اوج تقابل نظامی ایران و اسرائیل و انجام عملیات‌های وعده صادق یک و دو. همان مصاحبه‌ای که بوژوویچ در آن گفت «اگر بین ایران و آمریکا جنگ شود اسلحه به دست می‌گیرم و به جنگ آمریکا خواهم رفت.»

در ایران امروز چه نردبانی بهتر از آمریکاستیزی آن هم از نوع ظاهری اش؟ چه بسیار مدیرانی که در سال‌های گذشته تنها با همین رزومه یعنی آمریکا و در کل غرب ستیزی بدون داشتن سواد و تخصص و مهارت پله‌های ترقی را یکی پس از دیگری طی کردند و به مدارج بالا رسیدند و حالا حاصل عملکردشان را در کل کشور می‌بینیم. افرادی که دم از مبارزه با غرب می‌زدند، اما فرزندانشان در همان کشور‌ها به عشق و حال مشغول بودند.

خوبی شرایط بوژوویچ این است که نمی‌تواند پشت چیزی قایم شود. خاصیت فوتبال همین است. نتایج واضح است و صاف می‌خورد توی صورت مخاطب. نمی‌توان توجیه تراشید که فلان شد و بهمان. شاید خیلی از مدیران ناکارآمد داخلی که بوژوویچ وار توانستند صاحب مناصب مهم شوند امروز بهانه بیاورند و از تحریم و شرایط منطقه و خشکسالی و سیل بگویند تا ضعف خود را پنهان کنند.

شاید عملکرد کلی آنها آنقدر بزرگ باشد که نتوان شبیه نتیجه یک مسابقه فوتبال بازخوانی اش کرد، اما بوژوویچ از این امتیاز برخوردا نیست. او باخته! بد هم باخته! تا ثابت شود آمریکاستیزی کار را جلو نمی‌برد. آمریکاستیزی نمی‌تواند ارنج درست به زمین بفرستد و بازی خوب از بازیکنان بگیرد. آمریکاستیزی رختکن را کنترل نمی‌کند. برای این کار‌ها باید تخصص داشت و دانش. در کنار اینها اگر کسی خواست می‌تواند آمریکاستیزی اش را هم ادامه دهد!