رقیب چینی جنگنده مشهور آمریکا وارد میدان شد + عکس

اقتصاد۲۴- براساس گمانه‌زنی‌های انجام شده به نظر می‌رسد که جنگنده J-۱۵ DT که در واقع نوعی جنگنده الکترونیک مبتنی بر ناو هواپیمابر از جنگنده چندمنظوره Shenyang J-۱۵ محسوب می‌شود، در رژه پیش روی "هشتادمین سالگرد پیروزی" چین شرکت خواهد داشت.

این اولین حضور عمومی این جنگنده که به قابلیت پرتاب با منجنیق مجهز است خواهد بود و حکایت از آن دارد که J-۱۵ DT دیگر محدود به آزمایش‌های توسعه‌ای نیست و احتمالاً وارد مرحله ارزیابی پیش عملیاتی شده و به‌عنوان بخشی از یگان هوایی آینده نیروی دریایی چین به نمایش درخواهد آمد.

انتظار می‌رود که J-۱۵ DT در یگان هوایی ناو هواپیمابر "فوجیان"، نقشی مشابه با هواپیمای EA-۱۸ G Growler نیروی دریایی آمریکا را ایفا کند؛ بدین معنا که در عملیات جمینگ اسکورت مشارکت داشته و با استفاده از سلاح‌هایی مثل موشک YJ-۹۱ به پشتیبانی از حملات ضدتابشی بپردازد.

طبق شواهد و قراین به‌دست‌آمده، این هواپیما در عملیات پرتاب با منجنیق الکترومغناطیسی (EMALS) در جریان هشتمین آزمایش دریایی ناو فوجیان شرکت داشته و همین موضوع از آمادگی این جنگنده برای استقرار عملیاتی منظم در چارچوب CATOBAR (پرتاب با منجنیق و بازیابی با کابل نگه‌دارنده) خبر می‌دهد.

نمونه اولیه J-۱۵ DT با شماره ۱۵۲۳، از نوع J-۱۵ DH است که به کمک رمپ (ski-jump) پرتاب می‌شود. در شرایطی که J-۱۵ DH نوک دم عمودی تیره‌رنگ و دماغه‌ای عمودی دارد، نوک دم عمودی J-۱۵ DT به رنگ خاکستری روشن و با دماغه‌ای شیب‌دار است که این پیکربندی قبلاً در نمونه آزمایشی J-۱۵ T نیز مشاهده شده بود.

تغییرات ساختاری ازجمله نصب میله پرتاب روی ارابه فرود دماغه و تغییرات در شاسی و ستون هواپیما نشان می‌دهد که نسخه DT برای پرتاب با منجنیق سازگار شده است.

این هواپیما دونفره است و از ویژگی‌های مرتبط با مأموریت جنگ الکترونیک ازجمله حذف حسگر IRST و توپ داخلی بهره می‌برد که با حذف قابلیت‌های درگیری مستقیم هوایی، مشابه با مدل J-۱۵ D است. حرف "T" در نام J-۱۵ DT به واژه چینی "弹射" به معنی "پرتاب با منجنیق" برمی گرد و از نقش این جنگنده در استفاده در ناو‌های دارای EMALS مثل فوجیان خبر می‌دهد.

J-۱۵ DT از لحاظ ساختاری بر پایه نمونه‌های دوقلویی مثل J-۱۵ S و J-۱۵ D طراحی شده، اما سامانه‌های ویژه‌ای برای مأموریت‌های پرتاب با منجنیق و جنگ الکترونیک در آن گنجانده شده است. بخش پشتی بدنه بزرگ‌تر است و سامانه‌هایی مرتبط با جمع‌آوری سیگنال و ایجاد اخلال را در خود جای داده. طراحی پایلون‌های نوک بال در این نسخه جدید است و از حالت منحنی به پایلون‌های صاف تغییر یافته‌اند که احتمالاً برای پشتیبانی از موشک‌های هوابه‌هوای برد کوتاه PL-۱۰ یا غلاف‌های پیشرفته جنگ الکترونیک به‌روزرسانی شده‌اند.

بیشتر بخوانید:فیلم/ پرواز بمب افکن b-۲ شبح در کنار جنگنده F-۳۵A بر فراز کاخ سفید

بدنه این هواپیما فاقد تسلیحات حرکتی مرسوم بوده و نقش پشتیبانی آن در گروه حمله ناو هواپیمابر را نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد که موتور‌های آن از نوع داخلی WS-۱۰ C یا WS-۱۰ H هستند که نسبت به موتور‌های قدیمی‌تر AL-۳۱ F عملکرد و قابلیت اطمینان بیشتری در شرایط پرتاب از ناو دارند. این موتور‌ها با انتخاب‌های پیشرانه اخیر در دیگر هواگرد‌های ناو پایه PLAN هم‌راستا هستند.

سامانه‌های داخلی J-۱۵ DT احتمالاً ترکیبی از زیرسیستم‌های استفاده‌شده در J-۱۵ D و J-۱۶ D (جنگنده زمینی جنگ الکترونیک) هستند که شامل رادار AESA داخلی و نمایشگر جلوی سر (HUD) گسترده در کابین جلویی می‌شوند. انتظار می‌رود کابین عقبی توسط افسر جنگ الکترونیک اداره شود که وظیفه مدیریت سیگنال‌های اخلال، داده‌های حسگر و عملیات هماهنگ را بر عهده دارد.

این جنگنده دارای غلاف‌های خارجی ESM در نوک بال‌ها و احتمالاً آنتن‌های چسبیده به بدنه برای جمع‌آوری اطلاعات سیگنالی است که وظیفه این مجموعه، ایجاد اختلال در امواج راداری دشمن، کمک به عملیات سرکوب رادار و انتقال داده‌های هدف‌یابی یا ناوبری به سایر پلتفرم‌هاست.

به‌علاوه این هواپیما با پیوند‌های داده تاکتیکی PLAN که در هواپیمای هشدار زودهنگام KJ-۶۰۰، ناوشکن‌های تایپ ۵۵ و دیگر واحد‌های مستقر بر ناو کاربرد دارد، سازگار است.

شواهد موجود از هشتمین آزمایش دریایی ناو فوجیان در سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که J-۱۵ DT از یکی از منجنیق‌های الکترومغناطیسی این ناو پرتاب شده و ویدئو‌ها و تصاویر ماهواره‌ای نشان‌دهنده اثر لاستیک‌ها بر روی منجنیق شماره ۲ بوده و احتمال حضور هواپیمای شماره ۱۵۲۳ را در عملیات عرشه تأیید می‌کنند.

بدین ترتیب به نظر می‌رسد که حالا این هواپیما گواهی‌های لازم برای سامانه پرتاب را دریافت کرده است.

ساختار یگان هوایی ناو فوجیان

این‌طور شنیده می‌شود که ساختار یگان هوایی ناو فوجیان متشکل از ۲۴ جنگنده پنهان‌کار J-۳۵، دوازده جنگنده ضربتی چندمنظوره J-۱۵ T، چهار هواپیمای هشدار زودهنگام KJ-۶۰۰ و چهار فروند J-۱۵ DT است که در این ترکیب، J-۱۵ DT وظیفه ایجاد اخلال اسکورت و پشتیبانی از حملات ضد تابشی با استفاده از موشک‌هایی مثل YJ-۹۱ را ایفا می‌کند.

ناو فوجیان توانایی انجام حدود ۱۸۰ پرتاب با منجنیق در روز را داراست که همین نرخ سورتی‌پرواز بالایی را برای هواپیما‌های پشتیبانی مثل J-۱۵ DT ممکن می‌سازد.

توسعه J-۱۵ DT بخشی از سری گسترده هواپیما‌های ناوبنیاد برگرفته از نسخه اصلی J-۱۵ است که خود بر پایه نمونه اولیه T-۱۰ K-۳ از Su-۳۳ ساخته‌شده توسط اوکراین استوار بوده است.

از زمان اولین پرواز J-۱۵ در سال ۲۰۰۹ میلادی، نیروی دریایی چین چندین نسخه از آن توسعه داده که مثلاً J-۱۵ S، برای آموزش، J-۱۵ D برای جنگ الکترونیک از روی ناو‌های دارای رمپ، J-۱۵ BH و DH برای عملیات استاندارد رمپی و J-۱۵ T و DT برای ناو‌های دارای EMALS طراحی شده‌اند. البته طراحی رمپ پایه J-۱۵ D که برای جنگ الکترونیک صورت گرفته بود، به نحوی بود که استفاده آن در ناو‌های جدید را محدود می‌ساخت ولی در J-۱۵ DT این مشکل برطرف شده و می‌توان آن را در ناو‌های دارای EMALS مثل فوجیان و همچنین ناو‌های آتی مثل نمونه هسته‌ای تایپ ۰۰۴ که تحت پروژه Longwei توسعه می‌یابد، مورد استفاده قرار داد.

بدین ترتیب و تا زمان تولید یک جنگنده پنهان‌کار EW جدید، J-۱۵ DT احتمالاً تنها هواپیمای جنگ الکترونیک قابل پرتاب با منجنیق PLAN باقی خواهد ماند.

نقش J-۱۵ DT در ساختار یگان هوایی ناو هواپیمابر PLAN، پشتیبانی از عملیات اخلال گسترده، سرکوب راداری و هماهنگی الکترومغناطیسی در حین عملیات هوایی دریایی است و معرفی عمومی آن در رژه هشتادمین سالگرد پیروزی چین حکایت از آن دارد که این پلتفرم با پشت سر گذاشتن مرحله توسعه، حالا به‌طور رسمی وارد خدمات نظامی شده است.

این جنگنده در کنار جنگنده‌های پنهان‌کار، پلتفرم‌های هشدار زودهنگام و ناو‌های جنگی سطحی، در مأموریت‌های ضربتی و حفاظت از نیروها، اثرات غیر حرکتی ایجاد خواهد کرد و از آنجا که نشانه‌ای از حضور جنگنده پنهان‌کار EW برای استفاده روی ناو‌های PLAN وجود ندارد، انتظار می‌رود که J-۱۵ DT تا دو یا سه دهه آینده در فوجیان و ناو‌های بعدی فعال باقی بماند.