
اقتصاد۲۴- انتخاب میان دلار و پوند برای سرمایهگذاری همواره از موضوعات مهم برای کسانی است که به دنبال حفظ ارزش دارایی، پوشش ریسک تورم یا ایجاد سبدی امن از ارزهای معتبر جهانی هستند. هر دو ارز از قدرتمندترین واحدهای پولی در جهان محسوب میشوند، اما ویژگیها و پشتوانههای اقتصادی متفاوتی دارند که تصمیمگیری را تحت تأثیر قرار میدهد. در ادامه، مقایسهای جامع میان دلار آمریکا و پوند بریتانیا ارائه میشود تا تصویری دقیقتر از شرایط این دو ارز به دست آید.
یکی از معیارهای مهم در انتخاب ارز مناسب برای سرمایهگذاری، جایگاه آن ارز در اقتصاد جهانی است. دلار آمریکا در حال حاضر مهمترین ارز جهان است و حدود ۶۰ درصد ذخایر ارزی بانکهای مرکزی دنیا به دلار نگهداری میشود. نقش دلار در تجارت بینالمللی، قیمتگذاری نفت، طلا و بسیاری از کالاهای اساسی باعث شده این واحد پولی، ستون اصلی نظام مالی جهان باشد.
در مقابل، پوند بریتانیا با وجود سهم کمتر در ذخایر ارزی جهانی، یکی از قدیمیترین و باارزشترین ارزهای دنیا محسوب میشود. انگلیس بهعنوان یکی از مرکزهای بزرگ مالی دنیا، نقشی مهم در بازارهای سرمایه، خدمات بانکی و تجارت جهانی دارد. ثبات ساختار مالی لندن باعث شده پوند همواره جزو ارزهای امن تلقی شود.
سرمایهگذاران معمولاً به دنبال ارزی هستند که یا نوسان کمتری داشته باشد و یا حداقل در میانمدت و بلندمدت روندی قابل پیشبینی ارائه دهد. دلار به دلیل حجم بسیار بالای معاملات، معمولاً نوسانات محدودتری دارد و حتی در بحرانهای جهانی نیز نقش پناهگاه امن را ایفا میکند. در زمان بروز بحرانهای اقتصادی، معمولاً تقاضا برای دلار افزایش پیدا میکند و همین مسئله به حفظ ارزش آن کمک میکند.
بیشتر بخوانید: کدام بازارها برای سرمایه گذاری بهتر است؟
پوند بریتانیا گرچه ارز قدرتمندی است، اما در سالهای اخیر با چالشهایی مانند خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و پیامدهای اقتصادی آن روبهرو بوده و نوسانات بیشتری را تجربه کرده است. برای نمونه، پس از برگزیت، پوند کاهش شدیدی را تجربه کرد و سالها طول کشید تا بخشی از ارزش خود را بازیابد. این موضوع نشان میدهد که پوند امکان نوسان بیشتر نسبت به دلار را دارد.
بانک مرکزی آمریکا (فدرال رزرو) سیاستهای پولی خود را بسیار اثرگذار و منسجم اجرا میکند و تصمیمهای این نهاد معمولاً تأثیر سریع و قدرتمندی بر بازارهای مالی جهان دارد. نرخ بهره، سیاست کنترل تورم و برنامههای حمایتی این بانک از مهمترین عواملی هستند که ارزش دلار را پایدار نگه میدارند.
در سوی دیگر، بانک مرکزی انگلستان نیز از معتبرترین بانکهای مرکزی جهان است و بهطور مستقل عمل میکند. با این حال، وابستگی اقتصاد بریتانیا به بخش خدمات، حساسیت بالای آن در برابر شرایط سیاسی و محدود شدن روابط تجاری پس از برگزیت، گاهی فشار بیشتری روی پوند وارد میکند. در نتیجه بسیاری از تحلیلگران معتقدند تصمیمهای فدرال رزرو در حفظ ارزش دلار تأثیر پایدارتر و گستردهتری دارد.
دلار نخستین انتخاب بسیاری از سرمایهگذاران، شرکتها و بانکهای بزرگ جهانی است. از ذخیرهسازی دارایی گرفته تا قیمتگذاری کالاهای بینالمللی، دلار نقشی تعیینکننده دارد. به همین دلیل، سرمایهگذاری روی دلار معمولاً با ریسک کمتر همراه است و بیشتر بهعنوان یک دارایی مطمئن شناخته میشود.
پوند نیز در میان سرمایهگذاران جایگاه ویژهای دارد، اما گستره استفاده بینالمللی آن بسیار محدودتر از دلار است. بسیاری پوند را بهعنوان یک ارز لوکس و ارزشمند میشناسند، اما نقدشوندگی و حضور جهانی دلار قابل مقایسه با پوند نیست.
ارز مناسب برای سرمایهگذاری باید در برابر تورم داخلی کشور منتشرکننده مقاوم باشد. آمریکا در سالهای اخیر باوجود دورههایی از تورم بالا، توانسته ثبات نسبی اقتصاد خود را حفظ کند و با افزایش نرخ بهره از افت ارزش دلار جلوگیری کند.
بریتانیا، اما در دورههای مختلف با تورمهای سنگینتری مواجه شده و بهخصوص پس از کرونا و برگزیت فشارهای مالی زیادی را تحمل کرده است. تورم بالا یکی از عواملی است که باعث کاهش قدرت خرید و افت ارزش ارز ملی میشود. به همین دلیل دلار در زمینه حفظ قدرت خرید وضعیت بهتری نسبت به پوند داشته است.
اگر سرمایهگذار به دنبال رشد سریع ارزش دارایی باشد، پوند در برخی مقاطع زمانی میتواند رشد بیشتری نسبت به دلار ثبت کند؛ زیرا نوسانات بالاتر، فرصت سودگیری بیشتری را فراهم میکند. با این حال، همین نوسانات میتواند بسیار خطرناک باشد و زیان سنگین ایجاد کند. از سوی دیگر، دلار بیشتر برای سرمایهگذارانی مناسب است که به دنبال ثبات، امنیت و کاهش ریسک هستند. دلار معمولاً رشدهای آهستهتر ولی مطمئنتر دارد.