جنجال، اتهام و حکم قضایی؛ پرونده خواهران پرحاشیه منصوریان بسته شد؟

اقتصاد۲۴- صدور حکم سنگین جریمه نقدی و محرومیت ورزشی برای شهربانو و سهیلا منصوریان، پایان یک مسیر پرتنش و پرحاشیه است که سال‌ها پیش آغاز شد؛ مسیری که در آن، قهرمانی‌های جهانی به‌تدریج جای خود را به ویدئو‌های جنجالی، اتهام‌زنی‌های علنی و تقابل مستقیم با ساختار رسمی ورزش داد. حالا خواهران منصوریان نه به‌عنوان قهرمان، بلکه به‌عنوان یکی از پرحاشیه‌ترین پرونده‌های انضباطی ورزش زنان ایران شناخته می‌شوند.

حکم سنگین؛ پاسخ دستگاه قضایی به جنجال‌های بی‌پایان

بر اساس رأی صادره، شهربانو منصوریان به پرداخت ۱۰۰ میلیون تومان جریمه نقدی و ۱۴ ماه محرومیت از هرگونه فعالیت ورزشی و سهیلا منصوریان به پرداخت ۵۰ میلیون تومان جریمه و ۱۰ ماه محرومیت محکوم شده‌اند؛ حکمی که به‌دلیل «تخلفات منافی اخلاق، توهین، افترا، نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی در فضای مجازی» صادر شده است.

این رأی نه یک تصمیم ناگهانی، بلکه نتیجه انباشته‌شدن مجموعه‌ای از رفتارها، اظهارات و حاشیه‌هایی است که طی سال‌های اخیر بار‌ها از سوی نهاد‌های ورزشی هشدار داده شده بود.

اتهامی که خط قرمز را رد کرد

جرقه اصلی این پرونده، اظهارات اخیر شهربانو منصوریان در فضای مجازی بود؛ جایی که او مدعی شد رئیس فدراسیون ووشو در دوره‌ای از وزارت ورزش حکم انفصال از خدمت داشته و از وزیر ورزش خواست مستقیماً وارد ماجرا شود. این ادعا بلافاصله از سوی فدراسیون تکذیب شد و نهاد‌های رسیدگی‌کننده آن را فاقد مستندات حقوقی دانستند.

از نگاه مراجع رسمی، این‌بار اعتراض از چارچوب نقد خارج و وارد قلمرو «اتهام علنی و بدون سند» شده بود؛ نقطه‌ای که به صدور حکم قضایی و انضباطی انجامید.

از قهرمان ملی تا چهره مسئله‌دار

خواهران منصوریان سال‌ها به‌عنوان نماد موفقیت ووشوی بانوان ایران معرفی می‌شدند. مدال‌های جهانی، حضور در رقابت‌های آسیایی و تصویرسازی رسانه‌ای از آنها، جایگاهی کم‌نظیر برایشان ساخته بود. اما هم‌زمان با افول نقش فنی‌شان در تیم ملی، نقش رسانه‌ای و حاشیه‌ساز آنها پررنگ‌تر شد.

به‌تدریج، اختلاف‌نظر‌های فنی به دعوا‌های علنی تبدیل شد و اعتراض‌های صنفی جای خود را به تسویه‌حساب‌های رسانه‌ای داد.

کارنامه‌ای مملو از حاشیه؛ جنجال پشت جنجال

بررسی رفتار رسانه‌ای خواهران منصوریان نشان می‌دهد که این حکم، حاصل یک اتفاق مقطعی نیست، بلکه پایان زنجیره‌ای از حاشیه‌سازی‌های مستمر است: انتشار مکرر ویدئو‌های احساسی و تند علیه فدراسیون ووشو، حمله مستقیم و شخصی به مدیران ورزشی با ادبیاتی خارج از عرف حرفه‌ای، طرح اتهام تبعیض، حذف عامدانه و فشار‌های پشت‌پرده بدون ارائه اسناد رسمی، زیر سؤال بردن سلامت مدیریتی فدراسیون در شبکه‌های اجتماعی، نادیده گرفتن مسیر‌های قانونی اعتراض و ترجیح «محاکمه در اینستاگرام»، واکنش‌های عصبی به هر تصمیم انضباطی که خود به تشدید برخورد‌ها انجامید و ...؛ منتقدان می‌گویند خواهران منصوریان به‌جای پیگیری حقوقی مطالبات، آگاهانه یا ناآگاهانه مسیر جنجال‌سازی را انتخاب کردند؛ مسیری که در نهایت به بسته‌شدن در‌های ورزش حرفه‌ای به روی آنها انجامید.

فضای مجازی؛ سلاحی که علیه خودشان عمل کرد

شبکه‌های اجتماعی برای منصوریان سکویی برای بیان اعتراض بود، اما همین سکو به مهم‌ترین مستندات پرونده آنها تبدیل شد. ویدئوها، استوری‌ها و اظهارنظر‌های تند، حالا نه ابزار اعتراض، بلکه ادله صدور حکم تلقی شده‌اند.

این پرونده بار دیگر نشان داد که در ورزش حرفه‌ای، مرز میان «اعتراض» و «تشویش اذهان عمومی» بسیار باریک است؛ مرزی که منصوریان بار‌ها از آن عبور کردند.

پیام روشن حاکمیت ورزش؛ دوران مصونیت تمام شد

حکم صادرشده را بسیاری از ناظران، پیامی روشن از سوی ساختار رسمی ورزش و دستگاه قضایی می‌دانند:

قهرمانی، مصونیت نمی‌آورد و شهرت، مجوز اتهام‌زنی نیست.

در سال‌های اخیر، برخورد با چهره‌های سرشناس ورزشی که به‌زعم نهاد‌ها خطوط قرمز را نادیده گرفته‌اند، شدت بیشتری یافته و پرونده خواهران منصوریان، شاخص‌ترین نمونه آن در ورزش زنان است.

قهرمانان قربانی یا معترضان بی‌مهار؟

هواداران خواهران منصوریان آنها را قربانی ساختار بسته ورزش می‌دانند؛ معترضانی که صدایشان شنیده نشد. منتقدان، اما معتقدند آنچه این پرونده را به این نقطه رساند، نه اعتراض، بلکه افراط در حاشیه‌سازی، بی‌اعتنایی به مسیر‌های قانونی و استفاده بی‌محابا از فضای مجازی بود.

آنچه مسلم است، سقوط خواهران منصوریان از جایگاه قهرمانی به محرومیت و جریمه، یکی از عبرت‌آموزترین پرونده‌های سال‌های اخیر ورزش ایران است؛ پرونده‌ای که نشان می‌دهد راه جنجال، حتی برای مدال‌آوران جهان، پایان خوشی ندارد.