مسئله ارز هم به همین ترتیب. اگر به گفته وزیر خارجه می‌دانستید که سوریه سقوط می‌کند پس چرا خود را برای تغییرات ارزی آماده نکرده بودید؟ از آن مهمتر چرا تغییرات سیاستی در منطقه را در دستور کار قرار نداده بودید؟
باید توجه داشت که مجموع جمعیت این هشت کشور حدود ۲/۱ میلیارد یا ۶۰ درصد کل جمعیت مسلمانان و همچنین نزدیک به ۱۳ درصد کل جمعیت جهان است که میزان تولید ناخالص داخلی آن ۴.۸ تریلیون دلار و ۴.۵ درصد تولید ناخالص جهان است
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در نشست خبری دیروز در پاسخ به سوالی درباره پاداش تعیین شده در ارتباط با دستگیری سرکرده گروه تحریرالشام گفت که «جایزه‌ای که ما از طریق برنامه پاداش برای عدالت خود صادر کردیم، هنوز معتبر و باقی است»، اما درباره این که در صورت تحویل ابومحمد الجولانی به آمریکا، دولت این کشور چه خواهد کرد، پاسخ روشنی نداد.
پس از سقوط اسد و قدرت گرفتن نیرو‌های مخالف در سوریه، در زندان صیدنایا دمشق به روی هزاران زندانی که سال‌ها در آنجا محبوس بودند، باز شد. سیل ویدئو‌ها و عکس‌های زندانیان آن چنان همه شبکه‌های اجتماعی را فرا گرفت که دیگر کمتر کسی به ساختگی بودن آنها فکر می‌کرد.
در دوران پسااسد، بزرگ‌ترین چالش بروز هرج ومرج است. نشریه فارن افرز ۱۶ دسامبر در تحلیلی نوشت: تا پیش از سقوط بشار اسد و خروج ناگهانی او از سوریه، کمتر کشوری خواهان سقوط حاکم سوریه بود. این تمایل ناشی از این نبود که این کشور‌ها به اسد علاقه داشتند یا شیوه او در حکومت داری را تایید می‌کردند.
زن داغدار سوری که خانواده خود را در زندان مخوف صیدنایا از دست داده با اعتراض به بازدید گییر پدرسون نماینده سازمان ملل گفت:قبلا کجا بودید؟ اینهمه جنایت بشار اسد را ندیدید؟ چرا الان که همه عزیزان را از دست دادیم آمدید؟
اسما و بشار اسد در لندن با هم آشنا شدند. اسد آن زمان در انگلیس، چشم پزشکی می‌خواند. در سال ۱۹۹۶ آشنایی اسما و بشار جدی‌تر شد. اسما که مرتب از محل کارش غیبت می‌کرد در نهایت استعفا داد و در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۰۰ به حافظ اسد معرفی شد و در همان سال اسما و اسد ازدواج کردند. اما اعلام رسمی این ازدواج در ژانویهٔ ۲۰۰۱ صورت گرفت و هیچ عکسی از مراسم در روزنامه‌ها به چاپ نرسید.
به ادعای نیویورک تایمز این تغییر رویکرد همچنین نشان‌دهنده توانایی تحریرالشام در انطباق با شرایط جدید و استفاده از منابع داخلی برای حفظ قدرت و کنترل در منطقه است که احتمالا می‌تواند به آنها کمک کند تا در برابر چالش‌های آینده بهتر عمل کنند.
جریان سیاسی که هم اکنون قدرت جایگزین را در سوریه برعهده دارد، به لحاظ فکری بیشتر از همه به جریان سیاسی حاکم بر مصر پس از سقوط نظام حسنی مبارک نزدیک است. صرف نظر از ارزیابی آن تجربه کوتاه مدت در مصر، آمریکا و غرب و جریان سلطه گرا و جاه طلب منطقه نتوانست عمر قدرت جایگزین را در آن کشور طولانی کند