قبله عالم بی نهایت به این بچه علاقه داشته است. ملیجک روزگاری مقربترین فرد در نزد ناصرالدین شاه قاجار محسوب میشد و شاه او را ملیجک ثانی خود میخواند، اخترالدوله دخترش را به او داد و غلامعلی پسر محمدخان شد داماد شاه!
تصویری از ناصرالدین شاه قاجار به سال ۱۲۷۰ هجری قمری بازمانده در موزه کاخ گلستان را مشاهده میکنید که عکاسی ناشناس حدود ۱۵۰ سال پیش از او این تصویر را گرفته است
در بین این پادشاهان ناصرالدین شاه قاجار جلوهٔ استثنایی دارد. وی چندین ماه از سال را با وجود مشکلات و خطرات آن زمان در سفر و شکار میگذرانید و بسیاری از کارگزاران حکومتی که چندان علاقه و شاید بنیهای برای این کار نداشتند با خود همراه میکرد که حتی گاه به مرگ برخی از آنان که از لحاظ سنی فرتوت بودند منجر میشد؛ چنان که عینالملک که مورد محبت شاه بود در منطقه کن در شمال غربی تهران در حین شکار شاهانه جان داد که موجب تکدر خاطر شاه را فراهم کرد به طوری که از آن سال دیگر برای شکار به کن نرفت.
ناصرالدینشاه قاجار (۱۷ ژوئیهٔ ۱۸۳۱ – ۱ مهٔ ۱۸۹۶) چهارمین شاه ایران از دودمان قاجار بود. وی فرزند محمدشاه سومین شاه قاجار بود. او از ۱۸۴۸ تا ۱۸۹۶ میلادی با نزدیک به ۵۰ سال پادشاهی، طولانیترین دورهٔ پادشاهی در میان تمامی شاهان قاجار را داراست. او بهافتخار نیم قرن سلطنت بر ایران، خود را «صاحبقران» نامید
پس از حضور بهداد به عنوان صداپیشه شخصیت ضحاک در انیمیشن سینمایی «آخرین داستان» این بار او، صداپیشه نقش مهدعلیا شده است، زنی قدرتمند و باهوش، اما بیرحم. بهداد نه تنها به جای مهدعلیا در انیمیشن سینمایی «ژولیت و شاه» صحبت میکند، بلکه به جای این شخصیت ترانهای را خوانده است.
ناصرالدین شاه قاجار براى نخستین بار در سال ۱۲۴۹ خورشیدی به گیلان سفر کرد، خاطرات این سفر که حدود دو ماه به طول انجامید به همّت استاد منوچهر ستوده از روى متنى که درروزنامه ایران در سال هاى ۱۲۸۸ و ۱۲۸۹ ه. ق به طبع رسیده بود تصحیح و با حواشى مصحح منتشر شد. این پادشاه ۱۸ سال بعد، یعنى در سال ۱۲۶۷ خورشیدی مجدداً تصمیم گرفت که به گیلان سفر کند و این تصمیم را زمانى گرفت که برف، باران و سرماى بسیار سختى تهران و راه تهران به گیلان را فرا گرفته بود. توصیه هاى اطرافیان و افرادى که براى بررسى وضعیت راه مىرفتند و خبر از برف و سرماى طاقت فرساى بین راه مىآوردند نتوانست وى را از تصمیمى که گرفته بود منصرف نماید و فقط چند روزى سفر را به تأخیر انداخت
دروازه ارگ یا میدان ارگ مربوط به دوره قاجار است و این بنا در تقاطع خیابان طالقانی و خیابان شیخ فضلالله نوری در مرکز سمنان واقع شده و این اثر در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۵۸ با شمارهٔ ثبت ۳۹۵ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ساخت این دروازه به زمان قاجار بازمیگردد، هنگامی که ناصرالدین شاه برای سفر به مشهد در میان راه در سمنان توقف میکند و مدت ۳ روز در این ارگ اقامت میکند و به دلیل اینکه در قسمت شمالی این ارگ دروازهای وجود نداشته است دستور ساخت آن را در مدتی که در سمنان حظور داشته است میدهد.
عکسهایی از حضور کاروان شاهی در شهرهای آمل، بابل و بهشهر را در اینجا ملاحظه میکنید. گفتنی است این تصاویر در سال ۱۲۵۴ شمسی و در جریان سفر ناصرالدینشاه قاجار به مازندران و گیلان گرفته شدهاند. ناصرالدینشاه در این سفر از شهرهای بسیار زیادی از جمله ساری، بهشهر، آمل، بابل، چالوس، محمودآباد، نور، رشت و انزلی بازدید کرد و در هر کدام از آنها یک یا چند روز اقامت داشت.
یوسف بخشی به واسطه شباهتی که به ناصرالدین شاه سلطان صاحبقران قاجار داشته است بدل او محسوب میشد. یوسف بخشی در سال ۱۲۳۱ خورشیدی (۱۸۵۲ میلادی) در یک خانواده یهودی در شهر تهران دیده به جهان گشود. پدرش نوازنده ویولن بود و از این راه زندگی میکرد. یوسف از خردسالی همزمان با تحصیلات ابتدایی در مکتبخانه، اصول و فن موسیقی را از پدرش فراگرفت و با علاقه و استعدادی که از خود نشان داد، توانست خیلی زود در نواختن تنبک و ویولن تبحر پیدا کند.
یوسف بخشی در اوقاتی که شاه به سفرهای طولانی فرنگ میرفت ایفای نقش میکرد! هویت این فرد را نیز چند سال قبل سایت جامع کلیمیان منتشر کرد!
هوش مصنوعی LOOKSWISE AI به تازگی وارد بازار شده و با ارائه قابلیتهای منحصربهفرد در ساخت تصاویر، به سرعت محبوبیت زیادی در میان کاربران ایرانی پیدا کرده است.
ناصرالدینشاه چهارمین شاه ایران از دودمان قاجار بود. وی فرزند محمدشاه سومین شاه قاجار بود. او از ۱۸۴۸ تا ۱۸۹۶ میلادی با نزدیک به ۵۰ سال پادشاهی، طولانیترین دورهٔ پادشاهی در میان تمامی شاهان قاجار را داراست. او بهافتخار نیم قرن سلطنت بر ایران، خود را «صاحبقران» نامید.
مراسم سلام نوروزی ناصرالدین شاه مربوط به نوروز سال ۱۲۶۹ شمسی است و در تصویر دوم ناصرالدین شاه بر روی تخت نشسته و از پشت عینکش به یکی از درباریان که در مراسم سلام به حضور شاه رسیده است نگاه میکند.
تحفه گل (تیفه گل) یکی از زنان کرد (کرمانج) خراسان است که رشادتهای او درمبارزه با بیگانگان و متجاوزان به کشورمان در دوره قاجار، دستمایه بسیاری از داستانها و مایه مباهات زنان این مرزوبوم شده است.
این سردار بزرگ زن ایرانی در دوره ناصرالدین شاه قاجار به مدت ۴۰سال در مرزهای شمالی خراسان (شیروان) در مقابل روسیه تزار جانانه مقاومت کرد.
ناصرالدین شاه در حاشیۀ این عکس نام برخی از حاضران در تصویر را نوشته و بالای سر زنی که چتر در دست دارد نوشته: «تحفهگل میخندد».