بررسی نظرات مخالفان و منتقدان کابینه مسعود پزشکیان یک نکته مهم و قابل اعتنا را نشان می‌دهد؛ اینکه کابینه در ۲۴ ساعت گذشته با انتقاد وسیع طیف‌های مختلف مردم روبه‌رو شده است و اگر این فضای انتقاد و نگرانی تغییر نکند، دولت چهاردهم نخواهد توانست رضایت عمومی را جلب کند.
عضو فراکسیون مستقلین مجلس شورای اسلامی بر این باور است که نمایندگان به پیشنهاد پزشکیان درباره وزارت امور خارجه رأی می‌دهند و در نهایت عراقچی وزیر امور خارجه می‌شود.
حیاتِ سبز هیرکانی، سواحل زیبای خزر، البرز و زاگرس سرفراز، خلیج همیشگی فارس، تاریخی که آینه‌ای از شناسنامه و هویت ملی ماست و در یک کلام ایرانِ کهن‌سال، اما قامت‌افراشته‌مان، طی دهه‌های مختلف همواره مورد غفلت مسئولان بوده و هست.
سرانجام پس از کش‌وقوس‌های فراوان و گمانه‌زنی‌های متعدد سیاسی و رسانه‌ای درباره فهرست وزرای پیشنهادی دولت مسعود پزشکیان، دیروز یکشنبه فهرست پیشنهادی کابینه چهاردهم به مجلس ارائه شد که از این قرار است: «علیرضا کاظمی، وزارت آموزش‌وپرورش»؛ «ستار هاشمی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات»؛ «حجت‌الاسلام سیداسماعیل خطیب، وزارت اطلاعات»؛ «عبدالناصر همتی، وزارت امور اقتصادی و دارایی»؛
تامل در کابینه پزشکیان نکات جالب تری را آشکار می‌کند و از جمله یکی همین که به نظر می‌رسد دولت پزشکیان برخلاف تبلغیات اصولگرایان، بیشتر دولت دوم رئیسی باشد تا دولت سوم روحانی و تمامی پیش بینی‌های تندرو‌ها به خطا بوده است. کما اینکه در میانه فهرست کابینه پیشنهادی مسعود پزشکیان، علیرضا کاظمی در حالی نامش به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش دیده می‌شود که او نیز زمانی به انتخاب ابراهیم رئیسی سرپرست این وزارتخانه در دولت قبل بود.
با توجه به تشدید تنش اخیر و بسیار خطرناک در منطقه یک واقعیت به طور فزاینده آشکار می‌شود: برای این که هر گونه تعدیل در سیاست خارجی ایران رخ دهد خشونت در منطقه به ویژه در غزه و لبنان باید پایان یابد. تنها پس از ایجاد نوعی امنیت و ثبات شانس واقعی برای اعتدال در سیاست خارجی ایران وجود خواهد داشت.
نگاهی کلی به لیست وزاری پیشنهادی دولت چهاردهم نشان می‌دهد که آن‌ها لزوماً چهره‌های سیاسی و شاخص نیستند و نفوذ جریان‌های سیاسی به این سادگی علنی و نمایان نشده است.
یک اقتصاددان معتقد است: بازیگران اصلی نه یک وزیر اقتصاد که کلیه وزرای اقتصادی دولت هستند؛ یعنی وزرای نفت و صمت و تمام این موارد از نظر من بازیگران اقتصادی کشور هستند. وزیر اقتصاد و رئیس بانک مرکزی عمدتا تنظیم کننده و نه برنامه ریز برای عرصه تولید اقتصادی در کشور هستند و گرنه مجموعه‌ای که به عنوان تیم اقتصادی انتخاب می‌شوند یعنی رئیس سازمان برنامه و بودجه، وزرای نفت و صمت و کار بسیار بیشتر از وزیر اقتصاد در مساله جهت گیری اقتصادی کشور تاثیر دارند.