زینب رحیمی خبرنگار محیط زیست: با وجود دستور قوه قضاییه و مخالفت سازمان محیط‌زیست با ساخت و ساز در محل سابق پتروشیمی میانکاله، در مرتع حسین‌آباد بهشهر مشغول خاکبرداری و انتقال ماشین‌آلات هستند.
استاد پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی می‌گوید: «دریای کاسپین طی سی سال، از سال ۱۳۷۴ تاکنون، ۱.۶ متر از آب خود را از دست داده است، با پیش‌بینی کاهش ۴ تا ۶ متری تا بیست و پنج سال بعدی به دلیل تغییرات اقلیمی و کاهش جریان رودخانه‌ها مواجه است.
یک فعال محیط‌زیستی می‌گوید: «پیشبرد پروژه پتروشیمی میانکاله در منطقه‌ای فاقد منابع نفت و گاز و دارای ارزش گردشگری و زیست‌محیطی، هیچ توجیهی ندارد و احیای آن نتیجه فشار نمایندگان محلی برای جذب بودجه است که در نهایت به تقسیم منافع بین افراد خاص منجر می‌شود.»
سخنگوی قوه قضاییه افزود: پس از این نامه در سال ۱۴۰۲ وزارت نفت موافقت نامه اجرای طرح پتروشیمی میانکاله را لغو کرد و براساس آخرین مکاتبه‌ای که از سوی سازمان حفاظت محیط زیست در سال گذشته صادر شده، تاکنون مجوز ارزیابی زیست محیطی برای طرح مذکور صادر نشده است.
میانکاله امروز به کاروانسرایی متروک می‌ماند که تنها ردپای پرندگان مهاجر بر ماسه‌های خشکیده‌اش باقی مانده است. سوال اینجاست: آیا این تالاب، قربانی توسعه‌ای می‌شود که حتی طبق قوانین داخلی ممنوع است؟ یا شاید باید پرسید: چرا نهاد‌های نظارتی در برابر نقض سیستماتیک قوانین توسط قدرت‌مداران سکوت اختیار کرده‌اند؟ پاسخ را شاید بتوان در سطر‌های پنهان قرارداد‌های اجاره، در سکوت رسانه‌های رسمی، و در شبکه‌های لابی پشت پرده جست. اما یک واقعیت انکارناپذیر است: اگر میانکاله بمیرد، نه‌تنها شمال ایران، که وجدان زیست‌محیطی یک ملت به تاریخ خواهد پیوست.
حر منصوری، فعال زیست محیطی میانکاله خبر داد که روز گذشته برای ایجاد سوله در محدوده پتروشیمی میانکاله، عده‌ای در آن محدوده حضور پیدا کرده بودند. دیروز صبح دامداران گزارش دادند حدود ۱۰ تا ۱۵ نفر با یک وانت وارد محدوده پتروشیمی میانکاله شده‌اند.
پروژه پتروشیمی میانکاله که پیش‌تر به دلیل نبود مجوز‌های زیست‌محیطی متوقف شده بود، بار دیگر از روز ۱۹ فروردین با وقوع تحرکاتی در اراضی ۹۰ هکتاری بهشهر به جریان افتاد. اما چه کسانی پشت‌پرده تحرکات اخیر هستند؟
قرار بود پناهگاهی باشد برای حیات وحش، جایی برای آرامش. میانکاله به عنوان «منطقه محافظت‌شده» معرفی شد اما سال‌های اخیر میانکاله جایی برای تنش محیط زیستی تبدیل شده است. درحالی‌که گفته می‌شود تنها ۵۱/۳ درصد از سطح آبی تالاب میانکاله پُرآب مانده و خشکی این تالاب را تهدید می‌کند، پروژه ساخت پتروشیمی نیز گلوی میانکاله را می‌فشارد و به جان آن افتاده است.
ماهواره‌ها فاش می‌کنند، نیمی از سطح تالاب میانکاله خشکیده و هم‌اکنون تنها ۵۱.۳ درصد از سطح آبی میانکاله پر آب است. علاوه بر خشکسالی ساخت یک پتروشیمی به نام در منطقه حیات این تالاب مهم که میزبان پرندگان مهاجر بسیاری است را تهدید می‌کند.
عقاب دریایی دم‌سفید (نام علمی: Haliaeetus albicilla) پرندهٔ شکاری بزرگی از خانوادهٔ بازان است. این عقاب خویشاوند نزدیک عقاب سرسفید است. دال سیاه (نام علمی: Aegypius monachus) نیز گونه‌ای لاشخور بزرگ‌جثه از دودمان بازسانان است که در اروپا و آسیا از اسپانیا تا کره زیست می‌کند. / عکس از ایران‌دخت غضنفری
دو سال است که "امید"، تنها درنای باقی‌مانده از گله غربی سیبری، دیگر به ایران بازنگشته است. غیبت این پرنده نمادین که سال‌ها در تالاب فریدونکنار سکونت داشت، نه تنها قلب فعالان محیط زیست را به تپش انداخته بلکه سوالات زیادی را درباره علت ناپدید شدنش مطرح کرده است؛ آیا "امید" شکار شده است یا تغییرات اقلیمی و کهولت سن او را ناپدید کرده است؟
تالاب میانکاله ، که روزگاری بهشت پرندگان بود، حالا درگیر تلاش برای بقاست. برخی آمار‌های رسمی می‌گویند حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد از این تالاب، در سال‌های اخیر خشک شده است. بر اساس هشدار‌های کنشگران و کارشناسان محیط زیست، هر راهکاری که برای نجات تالاب میانکاله انتخاب شود باید هرچه سریع‌تر و با دید کارشناسی به مرحله اجرا برسد؛ چراکه این تالاب فرصت چندانی برای بقا ندارد.
استاندار مازندران با بیان اینکه پتروشیمی میانکاله حواشی زیادی را در استان ایجاد کرد، گفت: پرونده پتروشیمی میانکاله بسته شده است و امکان پیگیری وجود ندارد.